Heilsuvernd - 01.09.1954, Síða 17

HEILSUVERND
77
búð og skilyrðum, og hægt er að þenja strengi þess hljóð-
færis, ef svo mætti segja, til hins ýtrasta, án þess að mikið
beri á um ákveðinn tíma. En dagur reikningsskilanna kemur
fyrr eða síðar. Náttúran gerir að lokum uppreisn, og þá
getur verið komið í svo mikið óefni, að erfitt verði úr að
bæta. Þess ber og að gæta, að áhrif venjulegrar fæðu, hvort
sem hún er holl eða óholl, eru sjaldnast mjög fljót að koma
í ljós og sanna sig, og það er þetta, sem áreiðanlega blekk-
ir marga. —
Það, sem sumir guðspekinemar og aðrir hafa aftur á
móti stundum látið sér verða á, er það, að gera of mikið
úr gildi og þýðingu jurtafæðu fyrir andlegan þroska
manns, samanborið við annað, sem ennþá meira er um
vert, og hefur stundum ekki verið alveg laust við hálf-
gerðan tepruskap í þessum efnum. Þeir, sem taka sann-
leikann um hið rétta fæðuval full-geyst, hefðu gott af
að lesa og hugfesta sér söguna af slátraranum í bók
Jóhannesar Hohlenberg um Yoga, en sú bók hefur verið
þýdd á íslenzku af þeim Ingimar Jónssyni og Þórbergi
Þórðarsyni. Ennfremur tel ég rétt í þessu sambandi að segja
gamansögu af Charles Webster Leadbeater. Hann var, eins
og kunnugt er, dulfræðingur mikill, og auðvitað strangur
jurtafæðuneytandi, það er að segja strangur við siálfan
sig í þeim efnum. En einu sinni kom til hans kona, og vildi
hún fræðast af honum um sitt af hverju, þar á meðal um
það, hverju sá maður, er leitaði andlegs þroska, ætti helzt
að nærast á. „Er ekki algjörlega óhjákvæmilegt fyrir menn,
sem taka vilja framförum í andlegum efnum, að hafna
allri dýrafæðu og nærast aðeins á jurtafæðu?“ spurði hún
Leadbeater. Gamli maðurinn svaraði: „Ekki borða nú
kýrnar kjöt, og eru þó ekki annað en kýr!“ — Vera má, að
konunni hafi þótt þetta heldur snubbótt svar og ekki laust
við óþarfan stytting, en það, sem fyrir dulfræðingnum vak-
ir, er auðvitað það, að þó að rétt fæðuval sé vissulega
mikils virði fyrir andlega þroskaviðleitni manna, verði það
harla létt á metunum, ef öðrum skilyrðum er ekki fullnægt