Heilsuvernd - 15.12.1958, Blaðsíða 22

114
HEILSUVERND
Um kálmaðk í gulrófum
I Heilsuvernd 1951, 1. og 4. hefti, segir Jón Arnfinnsson,
garðyrkjumaður, frá því, hvernig hann útrýmdi kálmaðki
úr rófnagarði með því að bera í garðinn hrossatað, sem
hitnað hafði í. Hann gerði þetta tvö ár í röð með sama
árangri, en mikið var um kálmaðk í nágrannagörðum,
og áður hafði maðkurinn einnig lagt undir sig garð Jóns.
Jón var sannfærður um, að það var ekkert annað en
áburðurinn, sem hafði rekið maðkinn á flótta, eða öllu
heldur kálfluguna.
Nýlega hefir norðlenzkur bóndi skýrt mér frá eftirtekt-
arverðri reynslu, sem staðfestir svo sem bezt verður á
kosið skoðun Jóns Arnfinnssonar. Jón Guðmundsson, bóndi
að Molastöðum í Fljótum, sáði gulrófnafræi í garð sum-
arið 1957. Hann átti lítinn hrossataðshaug, sem hitnað
hafði í, og bar hann í garðinn. En haugurinn entist ekki
nema í um það bil hálfan garðinn, svo að hann notaði til-
búinn áburð í hinn hlutann, og hann mundi nákvæmlega,
hvar markalínan lá. Þegar rófurnar voru teknar upp um
haustið voru flestar rófur maðkétnar í þeim hluta garðs-
ins, sem tilbúna áburðinn fékk, eins og verið hafði undan-
Mjólkurframleiðsla þarf miklum mun minna landrými
en kjötframleiðsla.
Þessar tölur sýna, að það er mikil sóun á landrými að
breyta jarðaruppskerunni í kjöt.
Reiknað hefir verið út, að til að framleiða venjulegt
enskt fæði þurfi um 2/3 úr hektara, og af því landrými
fari langmestur hlutinn, um 4/5 hlutar, til framleiðslu á
kjöti, hitt til að framleiða mjólk, kornmat, aldin og græn-
meti. Hinsvegar nægi 1/5 úr hektara til að fæða mann,
sem lifir eingöngu á mjólkur- og jurtafæðu.
<o>