Morgunblaðið - 05.08.2021, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. ÁGÚST 2021
✝
Óskar Jónsson
fæddist í
Reykjavík 19. júlí
1925. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Hrafnistu Sléttu-
vegi 24. júlí 2021.
Foreldrar hans
voru Einar Jóns-
son, f. 21.11. 1877 í
Mjóanesi í Þing-
vallasveit, d. 21.10.
1956, og Sigurlaug
Þorkelsdóttir, f. 12.3. 1885 í Nið-
urkoti á Kjalarnesi, d. 24.2.
1973. Systkini hans voru Jón, f.
1906, d. 1983, Halldóra, f. 1907,
d. 1993, Svanlaug, f. 1908, d.
2010, Þorkell, f. 1910, d. 2003,
Þóra, f. 1912, d. 1994, Helgi, f.
1913, d. 1999, Guðrún, f. 1915, d.
1954, Steinunn, f. 1917, d. 1935,
Hulda, f. 1920, d. 2014, og Bald-
vin, f. 1922, d. 1996.
Hinn 10. mars 1951 kvæntist
Óskar Sigríði Jónsdóttur hús-
móður, f. 6.11. 1927, d. 1.11.
2000. Foreldrar hennar voru
Jón Lýðsson, f. 12.5. 1890, d.
14.5. 1974, og Guðrún Gísladótt-
ir, f. 14.5. 1898, d. 2.7. 1984.
Sigríður og Óskar eignuðust
fjögur börn. Þau eru: 1) Guðrún
Sigurlaug menntaskólakennari,
f. 25.7. 1951, maki Sigurgeir
Jónsson menntaskólakennari, f.
ur Dís, f. 1986, maki Elvar Örn
Svavarsson, f. 1986, synir þeirra
eru Guðjón Alexander og dreng-
ur ónefndur; b) Ari, f. 1988,
maki Regína Bergdís Erlings-
dóttir, f. 1991, sonur þeirra er
Erlingur Snær; c) Davíð, f. 1993,
maki Aníta Mjöll Ægisdóttir, f.
1994, þau eiga einn son ónefnd-
an.
Óskar ólst upp í Reykjavík og
gekk í Barnaskóla Austurbæjar.
Hann lauk sveinsprófi í húsa-
smíðum frá Iðnskólanum í
Reykjavík 1949 og meist-
araprófi 1952. Hann stofnaði
trésmíðaverkstæði sem hann
rak í 15 ár. Árið 1961 stofnaði
hann byggingafélagið Óskar og
Braga ásamt mági sínum Braga
Jónssyni sem þeir ráku saman í
32 ár. Óskar byrjaði 17 ára að
æfa hlaup hjá ÍR. Hann reyndist
sigursæll hérlendis og erlendis
og var meðal fremstu Íslendinga
í 800 og 1.500 m hlaupum og tók
meðal annars þátt í Ólympíu-
leikunum árið 1948. Óskar gekk
í Oddfellowregluna og var virk-
ur félagi þar um langa hríð. Er
hann lauk störfum sneri hann
sér að golfinu.
Útförin fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, 5. ágúst 2021,
klukkan 13.
Streymt verður frá útför:
https://fb.me/e/4CJ8ZZJM6
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https.//www.mbl.is/andlat
20.11. 1951, d. 1.8.
2019. Synir þeirra
eru: a) Óskar, f.
1977, maki Ragn-
heiður Þorkels-
dóttir, f. 1978, börn
þeirra eru Harpa,
Emma og Orri; b)
Arnar Jón, f. 1978,
maki Helena Árna-
dóttir, f. 1982. 2)
Sólveig barnalækn-
ir, f. 12.4. 1953,
maki Hilmar Baldursson kerf-
isfræðingur, f. 10.9. 1952. Synir
þeirra eru: a) Tómas, f. 1981,
maki Anna Hilmarsson, f. 1982,
börn þeirra eru Valde, Siri og
Erik; b) Aron, f. 1981, maki
Sanna Björk, f. 1985, börn
þeirra eru Nora, Edda og Hilm-
ar; c) Stefán, f. 1988, maki Made-
lene Szabó f. 1987. 3) Gunnar
rekstrarhagfræðingur, f. 14.8.
1954, maki Dagný Brynjólfs-
dóttir viðskiptafræðingur, f. 13.
6. 1954. Börn þeirra eru: a) Elv-
ar, f. 1982, börn hans eru Aníta
Von, Diljá Malín, Dagný Esja og
Gunnar Óli; b) Sólrún, f. 1986,
maki Friðrik Jónsson, f. 1986.
Dóttir þeirra er Saga Karítas. 4)
Fanney lögfræðingur, f. 8.2.
1958, maki Guðjón Erling Frið-
riksson lögfræðingur, f. 29.11.
1954. Börn þeirra eru: a) Sigríð-
Tengdafaðir minn Óskar Jóns-
son er dáinn eftir langa og farsæla
ævi. Nú er komið að kveðjustund.
Fyrst af öllu vil ég þakka fyrir
hann og fyrir allt sem hann hefur
gert og verið fjölskyldu sinni.
Hann var frábær fjölskyldumaður
og vildi gera allt til þess að hjálpa
fjölskyldu sinni. Þakklátur er ég
fyrir að hafa fengið að kynnast
honum og njóta margra ógleym-
anlegra stunda með tengdapabba.
Margar minningar koma í hug-
ann.
Við sem löngum höfum búið er-
lendis nutum margsinnis gestrisni
og hjálpsemi Siggu tengda-
mömmu og Óskars tengdapabba.
Þau báru okkur á örmum sér þeg-
ar við komum í heimsókn til Ís-
lands. Það var gott að koma á fal-
lega og kærleiksríka heimilið
þeirra í Grundarlandi. Þar var
okkur þjónað og hjálpsemin var í
fyrirrúmi.
Við nutum einnig heimsókna
þeirra til okkar í Sävedalen í Par-
tille. Alltaf var tilhlökkun þegar
þau voru að koma. Drengirnir
okkar nutu virkilega heimsókna
ömmu og afa. Hjálpsemi Óskars
var þá einnig í fyrirrúmi. Mörg
handtök gerði hann fyrir okkur
sem tengdust húsinu. Hann gerði
það af sinni einstöku vandvirkni
og snilld.
Óskar var góður söngmaður. Á
tyllidögum var gaman að syngja
með honum og fjölskyldunni falleg
íslensk lög. Hann hafði fallega
tenórrödd. Ég minnist með gleði
80 ára afmælis Óskars í sumarbú-
staðnum í Þrastaskógi þegar allir
tóku vel undir í laginu „Tonde-
leyó“ sem varð svo kröftugt að
litlu barnabarnabörnunum fannst
nóg um.
Óskar barðist til mennta og
varð framgangsríkur í starfi sínu
sem húsasmíðameistari. Margar
húsbyggingar í Reykjavík byggðu
Óskar og Bragi mágur hans. Á
hverjum vinnustað leiðbeindu þeir
vinnumönnum til þess að gæði
bygginganna yrðu sem mest.
Sjálfur varð ég vitni að þessu þeg-
ar ég vann sumarvinnu hjá þeim.
Ég held að þetta hafi verið farsælt
fyrir þá og viðskiptavini þeirra.
Á seinni árum átti ég mörg
tækifæri til að spjalla við tengda-
pabba. Ég fann að ég talaði við
lífsreyndan mann. Það var gaman
að hlusta á frásagnir hans þegar
hann rifjaði upp æsku og æviferil.
Maður sér hvað tímarnir hafa
breyst, lífsbaráttan var oft erfið á
hans yngri árum, harðræði og
vinnuharka við sveitavinnu. En
Óskar fann gleði og framgöngu á
hlaupabrautinni.
Það var athyglisvert að hlusta á
hann þegar hann sagði frá því að
hann hefði verið valinn til að
keppa fyrir Íslands hönd í hlaup-
um á Ólympíuleikunum í London
1948. Vinnuveitandi hans vildi
ekki gefa honum frí til að fara. En
Óskar var ákveðinn og tók þátt í
leikunum. Hann sagði að tímarnir
hefðu verið erfiðir í London á
þessum tíma eftir síðari heims-
styrjöld. Skortur á matvælum
kom niður á íþróttafólkinu og ár-
angri þess.
Síðari ár naut Óskar þess að
spila golf. Hann var snjall í þeirri
íþrótt, nánast alltaf með boltann á
braut og með lágt skor. Hann
þurfti vart að skrifa niður árang-
urinn því hann mundi eftir hvern
golfhring hvað skorið var á hverri
holu. Hann spilaði þar til hann var
92 ára. Þegar líkamlegur kraftur
dvínaði naut hann sín við bóklest-
ur.
Kæri tengdafaðir. Hvíl þú í
friði.
Hilmar Baldursson.
Í dag kveðjum við ástkæran
tengdaföður minn, Óskar Jóns-
son, sem var um margt einstakur
maður. Óskar ólst upp við þröng-
an kost og þurfti snemma að fara
að vinna fyrir sér. Gaman var að
heyra hann segja frá uppvexti sín-
um þar sem hann var sendur í
sveit og gekk þar til allra hefð-
bundinna sveitaverka þeirra tíma.
Eflaust hafa sveitastörfin haft já-
kvæð áhrif á Óskar og eltingaleik-
ur við að smala sauðfé lagt grunn-
inn að góðum árangri hans á
hlaupabrautinni síðar meir, en
Óskar var á sínum tíma einn besti
millivegalengdahlaupari landsins
og tók þátt í Ólympíuleikunum í
London árið 1948. Það er falleg
minning að það síðasta sem hann
gerði í lifanda lífi var að horfa á
beina útsendingu frá setningu Ól-
ympíuleikanna í Tókýó. Óskar var
um árabil Íslandsmethafi í sínum
greinum. Sérstaklega minnugur
var hann á árangur sinn í hlaup-
unum og sagði oft frá minnisstæð-
ustu hlaupum sínum í smáatrið-
um. Hann var alltaf með á hreinu
á hvaða tímum hann hafði komið í
mark og einnig tíma helstu með-
hlaupara. Þegar ég kynnti á sínum
tíma Fanneyju, dóttur Óskars,
fyrir foreldrum mínum var, eins
og góðra manna siður er, spurt
hverra manna hún væri og auðvit-
að þekktu þau Óskar hlaupara. Í
mikilli frægðarför ÍR-inga til Nor-
egs árið 1947 hljóp Óskar eflaust
sitt eftirminnilegasta hlaup þegar
hann kom í mark sem sigurvegari
í 1.500 metra hlaupi á Bislett-leik-
vanginum í Osló, á undan mörgum
stórhlaupurum þess tíma á nýju
íslensku meti, 3:53. Óskari leiddist
aldrei að lýsa því hlaupi þar sem
hann geystist fram úr keppinaut-
um sínum, nokkrum Norðmönn-
um og helstu stjörnu Bandaríkj-
anna, þegar um 100 metrar voru
eftir og það bergmálaði um allan
völl „Íslendingurinn vinnur“.
Hlutskipti afreksmanna í íþrótt-
um á þessum tíma var að þurfa að
þræla sér út við lífsbjörgina en
Óskar var lærlingur í trésmíð-
anámi samhliða því að æfa hlaup.
Hann var kappsamur við námið og
lífsstarfið var við smíði innrétt-
inga og byggingu húsa. Hann
stofnaði ásamt mági sínum bygg-
ingafélagið Óskar og Braga sf., en
samstarf þeirra var einstaklega
farsælt og voru þeir félagar ann-
álaðir fyrir vönduð og góð vinnu-
brögð en ekki síst fyrir þægilegt
viðmót og heiðarleg viðskipti. Eitt
mesta lán Óskars í lífinu var sem
ungur trésmiður að fá verkefni hjá
Vita- og hafnamálastofnun en þar
hitti hann fyrir unga stúlku Sigríði
að nafni sem síðar átti eftir að
verða eiginkona hans. Sigga var
stoð hans og stytta og þau saman
áttu yndislegt og gott heimili. Það
var mikill missir fyrir Óskar þegar
Sigga féll frá árið 2000 eftir erfið
veikindi en Óskar hafði þá nýlega
lokið sínu ævistarfi við húsasmíð-
ar og fram undan voru fleiri sam-
eiginlegar stundir í sumarbú-
staðnum, á golfvellinum og með
barnabörnunum. Án efa hafa upp-
vaxtarár Óskars mótað hann sem
persónuleika en hann var alla tíð
mjög sjálfstæður í hugsun og tók
því sem að höndum bar í lífinu af
miklu æðruleysi og yfirvegun.
Kæri Óskar, ég þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert og gefið
okkur Fanneyju og okkar börn-
um. Mér finnst gott að hafa fengið
að eiga með þér samfylgd í lífinu.
Guðjón Erling Friðriksson.
Við minnumst elsku afa Óskars
sem nú er látinn eftir að hafa lifað
löngu, góðu og viðburðaríku lífi.
Við erum einstaklega þakklát fyr-
ir að hafa fengið tækifæri til að
njóta nærveru hans svona lengi
enda eigum við margar góðar
minningar um hann sem við mun-
um varðveita alla tíð.
Þegar við minnumst afa kemur
fyrst upp í hugann hversu vana-
fastur hann var og hve einstakan
og skemmtilegan húmor hann
hafði. Við eigum margar góðar
minningar úr Grundarlandinu þar
sem amma og afi bjuggu. Þar
heimsóttum við þau oft sem börn
og nutum þess að eiga samveru-
stundir með þeim. Þrátt fyrir að
við værum öll ung að aldri á þess-
um tíma vorum við fljót að átta
okkur á því að afi vildi hafa hlutina
í röð og reglu. Kaffi- og matmáls-
tímar voru sem meitlaðir í stein,
það var mikilvægt að leggja sig
eftir hádegismatinn og auðvitað
sat afi alltaf í húsbóndastólnum og
horfði á fréttirnar eftir kvöldmat-
inn. Á kvöldin kom amma svo með
kvöldkaffi, sem okkur leiddist
ekki því þar var yfirleitt eitthvað
ljúffengt að finna. Við eigum einn-
ig margar góðar minningar um
afa úr sumarbústaðnum Óska-
lundi, sem hann byggði sjálfur, og
úr ferðalögum með fjölskyldunni.
Afi Óskar var alla tíð ótrúlega
skýr í kollinum, stálminnugur og
hnyttinn. Á tíræðisaldri leysti
hann krossgátur og las hverja
skáldsöguna á fætur annarri. Svo
öflugur var hann í lestrinum að
börnin hans höfðu varla undan að
færa honum nýjar bækur. Það var
líka alltaf hægt að fá afa til að
segja okkur sögur af sjálfum sér
og hann var aldrei í vanda með að
rifja upp barnæsku sína eða segja
okkur sögur af ferli sínum sem
íþróttamaður og frá hinum ýmsu
afrekum. Það var gaman að sjá
hvernig afi gat ljómað við að segja
okkur skemmtilegar sögur. Raun-
ar þótti okkur afi oft alveg stór-
skemmtilegur þegar hann tók sig
til og sagði frá enda var yfirleitt
stutt í húmorinn. Hann gat oft á
tíðum látið okkur veltast um af
hlátri með gamansögum og
skemmtilegum athugasemdum.
Afi var alla tíð áhugasamur um
íþróttir. Hann stundaði þær sjálf-
ur af kappi og var afreksmaður í
frjálsum íþróttum. Hann stundaði
lengi sund á hverjum einasta
morgni, fór í göngutúra og spilaði
golf. Síðustu mánuði, þegar hann
var orðinn frekar slappur og gat
lítið hreyft sig, naut hann þess að
horfa á Evrópumeistaramótið í
knattspyrnu og meira að segja var
hann áhugasamur að horfa á setn-
ingarathöfn Ólympíuleikanna í
Tókýó daginn áður en hann lést og
minntist þess ábyggilega þegar
hann gekk sjálfur inn á leikana í
London á sínum tíma.
Við munum sakna afa en erum
jafnframt stolt af löngu og við-
burðaríku lífshlaupi hans. Minn-
ingin um hann mun lifa áfram í
hjörtum okkar.
Þín barnabörn,
Sigríður Dís, Ari og Davíð.
Látinn er góður vinur og félagi,
Óskar Jónsson húsasmíðameist-
ari. Hann var orðinn hálftíræður
að aldri og fannst að lokum ævi-
hlaup sitt vera orðið nógu langt,
og kominn tími til nýrra skipta.
Þrátt fyrir það hafði hann óþrjót-
andi löngun til að geta komist út á
næsta grasvöll og slegið, þótt ekki
væri nema nokkrar golfkúlur. Slík
útivistar- og hreyfilöngun var
vissulega ekki ný í huga Óskars.
Sem ungur maður varð hann
fljótt einn af bestu frjálsíþrótta-
mönnum Íslands, sem þá voru
ótrúlega margir, miðað við þær lé-
legu vallaraðstæður sem þá var
boðið upp á, og eru reyndar enn
hér á landi. Óskar hafði til brunns
að bera einstaka líkamsburði til
hlaupa – og til að sigra. Oft var
eins og hann þyrfti ekki að beita
nema fáum eiginleikum til þess að
ná forskoti og yfirburðum í keppn-
um sem hann tók þátt í, svo miklir
virtust yfirburðir hans vera. Og
sannarlega hafði hann það skap-
ferli sem þurfti til að ná slíkum ár-
angri.
Óskar keppti mjög víða, ávallt
undir merki ÍR, ekki aðeins hér
heima, í misjöfnum og göróttum
veðrum, heldur einnig í góðviðrum
erlendis. Oft átti hann þar við
sterka keppinauta að etja, jafnvel
þá sem höfðu náð heimsafrekum.
Hann keppti lengi í sinni íþrótta-
grein, en ýmsum fannst hann
ljúka ferlinum nokkuð fyrir aldur
fram, miðað við frábæra frammi-
stöðu. En þá tók við lífsbarátta
hans – húsasmíði – sem hann
sinnti jafn vel og hann hafði gert í
hlaupunum.
Óskar gerðist félagi í Oddfel-
lowstúkunni nr. 11, Þorgeiri, árið
1969 og sinnti þar sínum verkefn-
um af kostgæfni.
Við Oddfellowbræður sendum
ástvinum Óskars innilegar samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Ingvi Þ. Þorsteinsson.
Óskar Jónsson var að sönnu ein
skærasta stjarna íslenska frjáls-
íþróttavorsins á árunum eftir
seinna stríðið. Setti hann hvert Ís-
landsmetið á fætur öðru í 800,
1.000, 1.500, 2.000 og 3.000 metra
hlaupum. Í flestum tilvikum ruddi
hann meti annars frægs ÍR-ings,
Jóns Kaldal.
Við Óskar voru bundnar vonir
um glæsilega framtíð á hlaupa-
brautinni. Geta hans var þó aldrei
mæld til fulls þar sem hann stein-
hætti skyndilega hlaupum er hann
var í hvað mestri framför og kom-
inn langleiðina í hóp fremstu
hlaupara Evrópu.
Snemma hneigðist hugur Ósk-
ars til íþrótta. Kom ekkert annað
til greina en að ganga í Íþrótta-
félag Reykjavíkur. Bar snemma á
því hversu léttur hann var á fæti. Í
sendiferðir á barnsaldri fór Óskar
alltaf skokkandi og hratt teygðist
úr unglingnum sem keppti með
ÍR 1943 til 1949.
Fljótt urðu yfirburðir Óskars
svo miklir að engum Íslendingum
þýddi við hann að etja. Meistara-
titlarnir urðu margir. Og hróður
hans barst víða. Á EM í Ósló 1946
keppti Óskar í fyrsta skipti á er-
lendri grund, og brást ekki. Stóð
hann sig með ágætum og setti Ís-
landsmet bæði í 800 og 1.500
metrum. Hann hafði margbætt
metið í 1.500 m á Íslandi fyrir EM,
en í Ósló hljóp hann vegalengdina
fyrstur Íslendinga undir fjórum
mínútum.
Það var á Bislettvellinum í Ósló
sem Óskar hljóp sitt mesta hlaup,
í Norðurlandaferð ÍR 1947. Gerði
hann sér lítið fyrir og sigraði í
miklu 1.500 metra hlaupi og lagði
að velli bandaríska methafann í
míluhlaupi, William Hulze, og
næstbesta hlaupara Norðmanna,
Willy Sponberg. Bætti Óskar Ís-
landsmet sitt um fimm sekúndur
og hljóp á 3:53,4 mínútum, sem
var besta afrek íslenskra frjáls-
íþrótta, skv. stigatöflu.
Í Norðurlandaför eftir Ólym-
píuleikana í London 1948 var Ósk-
ar í essinu sínu. Setti nýtt met í
800 metrum á móti í Ósló, 1:54,0
mín., og nokkrum dögum síðar sá
Íslandsmet dagsins ljós í 1.000
metrum, 2:27,8 mín., á móti í
Gautaborg. Í 800 metrum á móti í
Kaupmannahöfn sigraði Óskar
sterkan Dana og einnig Banda-
ríkjamann sem varð fjórði í 800 á
Lundúnaleikunum nokkru áður.
Sá lýsti því yfir fyrir hlaupið að
hann ætlaði sér sigur. Tók Daninn
óvænt til þess bragðs að stöðva og
labba út af brautinni á lokametr-
unum þegar honum varð ljóst að
hann ynni ekki.
Óskar hætti keppni þegar hann
var að komast í sitt albesta form.
Hann ætlaði sér stórt á MÍ 1949
sem var úrtökuhlaup fyrir keppni
úrvalsliðs Norðurlandanna gegn
Bandaríkjunum. „Mér varð á að
þjófstarta og fékk að sjálfsögðu
aðvörun,“ sagði hann í viðtali.
„Þegar ræsir kallar okkur á línuna
aftur verður öðrum þátttakanda á
að bregðast of fljótt við og eins og
eðlilegt er fylgja aðrir keppendur
með á eftir. En nú gerist það að
ræsir segir mig hafa þjófstartað
aftur og dæmir mig úr, þó að sá
hlaupari sem raunverulega gerði
það viðurkenndi brot sitt á staðn-
um. Við þennan úrskurð reiddist
ég og tók pjönkur mínar og fór
heim og lét ekki sjá mig í keppni
aftur.“
ÍR-ingar þakka Óskari framlag
hans til félagsins og frjáls-
íþróttanna og senda afkomendum
hans samúðarkveðjur.
Fyrir hönd ÍR,
Ágúst Ásgeirsson.
Óskar Jónsson
Sálm. 86.5
biblian.is
Þú, Drottinn,
ert góður og fús
til að fyrirgefa,
gæskuríkur öllum
sem ákalla þig.
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Ástkær eiginmaður minn,
OLE BJØRN SALVESEN,
er látinn.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 11. ágúst klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð.
Ragnheiður S. Harvey
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR,
Hátúni 4,
áður prófastsfrú á Kvennabrekku
í Dölum,
lést á dvalarheimilinu Grund miðvikudaginn 28. júlí.
Útför hennar fer fram frá Kvennabrekkukirkju í Dölum
laugardaginn 7. ágúst klukkan 14.
Sigríður Eggertsdóttir
Vilborg Eggertsdóttir
Margrét Eggertsdóttir
Hildur Eggertsdóttir Sigurður R. Guðjónsson
Ingibjörg Eggertsdóttir Stefán Skjaldarson
Hlöðver Eggertsson Brynja Davíðsdóttir
Hulda Eggertsdóttir Ketill Gíslason
Eggert Hörgdal Snorrason Sesilía Myrna Alota
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn