Morgunblaðið - 04.09.2021, Qupperneq 29

✝
Kristján Ragn-
ar Bjarnason
sjómaður var fædd-
ur í Árbakka á
Eskifirði 21. ágúst
árið 1935. Hann lést
á Fjóðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 23. ágúst 2021.
Foreldrar hans
voru hjónin Laufey
Sigurðardóttir og
Bjarni Kristjánsson.
Kristján var þriðji elstur fimm
barna þeirra hjóna en önnur
voru þau Sigurður Bjarni, Svana,
Nikólína og Nanna Kolbrún. Eru
þau öll látin.
Þann 25. desember árið 1957
kvæntist Kristján Önnu Sigurrós
Sigurjónsdóttur frá Hafnarnesi
við Fáskrúðsfjörð. Foreldrar
hennar voru hjónin Sigurjón
Níelsson frá Fáskrúðsfirði og
Björg Flórentína Bergsdóttir frá
Krossi, Beruneshreppi. Þau eign-
uðust átta börn, en þau eru: 1)
Jóna Björg, f. 14.5. 1956, búsett á
Breiðdalsvík, hennar börn eru:
Anna Ragna, Sigurjón Björn í
sambúð með Jóhönnu Guðrúnu
Árnadóttur og eiga þau þrjú
börn, Linda Rut, börn hennar
eru tvö og eitt barnabarn, Sig-
urjóna gift Einari Hreinssyni og
á hún eina dóttur, Guðrún Sig-
urlína í sambúð með Evu Hop-
mann. 2) Bjarni, f. 2.7. 1957, bú-
settur á Eskifirði. Kvæntur
Mörtu Kristjánsdóttur. Börn
hans: Guðný Margrét, sambýlis-
maður hennar er Björgvin Ant-
onsson, börn þeirra eru þrjú,
Kristján Ragnar á einn dreng og
Jónína Bjarney, í sambúð með
Jóni Frey Sveinbjörnssyni og þau
eiga á eina stúlku, börn Mörtu
eru Einar Kristberg, Bergur Ingi
og Stefán Bjarni, allir Einars-
synir. 3) Sigurjón, f. 2.4. 1959,
búsettur hér á Eskifirði, kvænt-
ur, Guðrúnu Þóru Guðnadóttur.
Börn þeirra eru: Jónatan Már,
kvæntur Ásu Guð-
mundsdóttur, börn
þeirra eru fimm,
Davíð Brynjar,
kvæntur Sonju Ein-
arsdóttur og börn
þeirra eru þrjú,
Anna Sigurrós, í
sambúð með Gísla
Grétari Agnarssyni
og eiga þau tvö
börn og Birkir
Snær. 4) Kristján, f.
5.5. 1960, búsettur á Reyðarfirði.
5) Laufey Sigríður, f. 3.9. 1962,
búsett hér á Eskifirði, gift Egg-
erti Ólafi Einarssyni. Börn þeirra
eru: Valgeir, í sambúð með Þor-
gerði Sigurbjörnsdóttur og eiga
þau þrjú börn, Kristbjörg í sam-
úð með Þórði Frey Brynjarssyni
og eiga þau tvo syni, og Sig-
urrós.
6) Guðbjörg Þórdís, f. 11.5.
1964, búsett hér á Eskifirði, gift
Einari Sverri Björnssyni börn
þeirra eru: Þóra, í sambúð með
Jóni Gunnari Sævarssyni, börn
Þóru eru tvö. Guðjón Arnarr,
kvæntur Helgu Dröfn Ragn-
arsdóttur og eiga þau tvær dæt-
ur. 7) Eiríkur, f. 1.12. 1970, bú-
settur í Reykjavík, kvæntur
Jóhönnu Lindu Hauksdóttur og
eiga þau tvíburana Önnu og Guð-
rúnu. 8) Sigurður Nikulás, f. 9.3.
1977, búsettur hér á Eskifirði
Stjáni ólst upp á Eskifirði og
byrjaði ungur að vinna til sjós
með föður sínum en 18 ára gam-
all lá hans á vertíð suður í Sand-
gerði þar sem hann vann hjá
Miðnesi. Þar kynntist Stjáni
Önnu Sigurrós. Árið 1956 lá leið
þeirra austur á Eskifjörð þar
sem þau hófu búskap og bjuggu
þar alla tíð. Stjáni var til sjós
mestan hluta ævinnar og vann
svo við ýmis störf tengd sjávar-
útvegi eftir að hann hætti til sjós.
Útför Kristjáns fer fram frá
Eskifjarðarkirkju í dag, 4. sept-
ember 2021, kl. 14.
Elsku hjartans afi minn, nú ert
þú loksins sameinaður ömmu á
ný og ég veit að þið eruð ham-
ingjusöm saman í sumarlandinu.
En þegar símtalið kom þá brotn-
aði hjarta mitt í þúsund mola, ég
átti alls ekki von á því þarna. Þú
sem varst svo hress á afmælis-
daginn þinn og við áttum yndis-
legt símtal, þegar ég fór að hugsa
um það eftir á þá var eins og und-
irmeðvitundin þín hafi vitað hvað
var í vændum.
Við vorum búin að plana svo
margt sem við ætluðum að gera
saman. Eftir standa yndislegar
minningar sem við áttum, allar
ferðirnar okkar í Hafnarnes, einn
uppáhalds staðinn ykkar ömmu.
Allir rúntarnir sem við tókum,
ekki var nú hægt að enda ferðina
án þess að koma við á Mjóeyri og
athuga hvort við sæjum tjaldinn
utan við gömlu bræðsluna. Hlust-
uðum saman á uppáhaldstón-
listina þína og þú hækkaðir alltaf
þegar íslenski þjóðsöngurinn
kom í græjunum og þú söngst
með, að koma til þín í kaffi, kökur
og spjall. Þú komst nánast alla
morgna til okkar í vinnuna eftir
að þú varst búinn að fara ferð á
bryggjurnar og athuga með veiði
og skoða skipin því sjómennskan
var þér mikið. Þú komst svo alltaf
eftir hádegi og leiddist mér ekki
að gefa þér malt og staur. Þessar
minningar eru mér ómetanlegar í
dag. Þú varst alltaf svo hlýr og
góður en einnig ákveðinn og
þrjóskari en allt og hef ég það frá
þér. Það er ekki hægt að minnast
þín án þess að minnast á ástríðu
þína fyrir fótbolta og Tottenham,
þú hlýtur að gleðjast yfir því að
þeir séu á toppnum.
Væntumþykja þín í garð
barnanna minna var mér ómet-
anleg og hvað þeim þótti vænt um
þig, það lýsir sér best í því að son-
ur minn geymdi fyrstu ferð sína á
Anfield í 11 mánuði því það kom
ekki til greina að fara á annan
leik en Liverpool – Tottenham
því það var liðið þitt.
Afi Stjáni var alltaf til staðar ef
eitthvað var. Allar stundirnar
sem við áttum saman við að
spjalla, spila, yatsy, horfa saman
á fótboltann eru svo dýrmætar í
dag. Ég elska þig elsku hjartans
afi minn. Bið að heilsa ömmu.
Margt þú hefur misjafnt reynt,
mörg þín dulið sárin.
Þú hefur alltaf getað greint,
gleði bak við tárin.
(JÁ)
Þín
Þóra.
Kristján Ragnar
Bjarnason
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 2021
✝
Lára Steinþórs-
dóttir fæddist í
Keflavík 12. nóv-
ember 1939. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Eyri 24.
ágúst 2021.
Foreldrar hennar
voru hjónin Steinþór
Sighvatsson inn-
heimtumaður, fædd-
ur á Gunnlaugsstöð-
um á Héraði 15.
janúar 1906, d. 25. nóvember 1991,
og Sigríður Stefánsdóttir hús-
móðir, fædd í Hafnarfirði 10. októ-
ber 1914, d. 7. janúar 1998. Systir
Láru var Unnur Ingunn húsmóðir,
f. 13. febrúar 1942, gift Jóni Willi-
am Magnússyni framkvæmda-
stjóra, f. 16. desember 1940, d. 7.
nóvember 2014.
Lára giftist 7.september 1958
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Braga Magnússyni járnsmíða-
meistara, f. 6. ágúst 1936. For-
eldrar hans voru Hannesína Þor-
gerður Bjarnadóttir, f. á Stokks-
eyri 1.12. 1907, d. 21.2. 1982 og
Finnsdóttur, f. 1989, þau eiga tvær
dætur: i) Arneyju Röfn, f. 2017 og
ii) Kötlu Hlín, f. 2019. 3) Steinþór,
f. 3 .júlí 1969, kvæntur Örnu Björk
Sæmundsdóttir, f. 26. október
1973. Börn þeirra eru: a) Lára Sig-
rún, f. 2000, b) Sædís Mjöll, f. 2003,
c) Arnar Bragi, f. 2005 og d) Katr-
ín Lísa, f. 2012.
Lára ólst upp hjá foreldrum sín-
um í Keflavík og gekk í barnaskóla
Keflavíkur og síðar í Húsmæðra-
skólann Ósk á Ísafirði. Lára og
Bragi hófu búskap sinn í Sólgötu á
Ísafirði en fluttust svo 1958 á Hlíð-
arveg 36 og bjuggu þar til 1979
þegar þau fluttu í Brautarholt 5.
Auk heimilisstarfanna sinnti Lára
ýmsum störfum utan heimilis á
meðan börnin uxu úr grasi, bæði
við matvælaframleiðslu og dag-
gæslu. Lengst af starfaði Lára hjá
Íshúsfélagi Ísfirðinga og síðar
Hraðfrystihúsinu Gunnvör auk
þess að sinna ýmsum störfum við
fyrirtæki þeirra Braga, Vélsmiðju
Ísafjarðar. Lára sinnti líknar- og
mannúðarmálum og var heið-
ursfélagi í Slysavarnafélagi Ís-
lands auk þess að hafa brennandi
áhuga á garðrækt.
Lára dvaldi síðustu tvö æviárin
á Eyri.
Útför hennar fer fram frá Ísa-
fjarðarkirkju í dag, 4. september
2021, klukkan 14.
Magnús Jónsson, f. á
Ísafirði 5.1. 1909, d.
29.8. 1979.
Lára og Bragi
eignuðust þrjú börn:
1) Sigríður, f. 20. jan-
úar 1958, gift Eiríki
Kristóferssyni, f. 5.
apríl 1948. Börn Sig-
ríðar eru: a) Arna
Lára, f. 1976, sam-
býlismaður Ingi
Björn Guðnason, f.
1978 og eiga þau þrjú börn: i) Haf-
dísi, f. 1998, ii) Helenu, f. 2003 iii)
og Dag, f. 2013, b) Bragi, f. 1986,
sambýlismaður Andri Hrafn Unn-
arsson, c) Gunnlaugur, f. 1989,
kvæntur Olgu Agötu Tabaka, f.
1993 og eiga þau soninn i) Gabríel,
f. 2019. 2) Bryndís, f. 9. september
1959, gift Ásgeiri Blöndal, f. 12.
júní 1958. Börn þeirra eru: a)
Svava, f. 1984, sambýlismaður Jó-
hann Magni Jóhannsson, f. 1983 og
eiga þau þrjá syni: i) Magna Þór, f.
2011, ii) Hafliða, f. 2016 og iii) Ás-
geir Óðin, f. 2020. b) Kristján, f.
1989, kvæntur Arnrúnu Báru
Það vildi þannig til að ég var
stödd á Spáni þegar ljóst var í hvað
stefndi hjá mömmu. Mamma elsk-
aði sólina, enda erum við nokkur í
þessari fjölskyldu sem erfðum sól-
ardýrkunina frá henni. Auðvitað
beið mamma eftir mér áður en hún
lagði í hinsta ferðalagið og fyrir það
er ég þakklát.
Ég á dásamlegar minningar frá
ófáum ferðum með mömmu og
Bryndísi systur til Keflavíkur í
æsku þar sem við ræktuðum
frændgarðinn. Þá dvöldum við hjá
afa og ömmu þar sem við fengum að
gera svo margt skemmtilegt.
Það var skýr rammi í uppeldinu
hjá mömmu. Fimm ára fór hún með
mig til að læra að synda og helst átti
ég að vera orðin læs áður en skóla-
gangan hófst. Þótt ramminn væri
skýr stóð heimilið okkar á Hlíðar-
vegi alltaf opið og vinkonur mínar,
sem ekki voru fáar, fengu alltaf að
koma inn og leika. Ég verð ævin-
lega þakklát fyrir hvað mamma og
pabbi voru góð við Örnu Láru. Þau
tóku hana með í sumarfrí og hjá
þeim átti hún alltaf athvarf.
Mamma var einstaklega flink,
prjón, saumur, postulínsmálun og
útsaumur, allt lék þetta í höndunum
á henni. Þessir hæfileikar nýttust
vel í starfi hennar með Slysavarna-
félaginu sem naut góðs af handa-
vinnunni í fjáröflunum. Þegar
flóttamenn frá fyrrum Júgóslavíu
komu á Ísafjörð var mamma mætt í
móttökuna. Hún tók að sér eina
fjölskyldu og ég var svo heppin að
fá að hjálpa henni við að standsetja
íbúð. Þegar útlendingar hófu störf í
Íshúsfélaginu með mömmu var hún
fljót að kynnast þeim. Kannski fékk
áhugi hennar á ferðalögum útrás í
þessum samskiptum. Í sumum til-
fellum entist þessi vinátta allt fram
á hinsta dag. Mig langar sérstak-
lega að minnast á hana Árý í þessu
sambandi, yndislega konu sem
heimsótti mömmu oft í viku eftir að
hún flutti á hjúkrunarheimilið Eyri
og allt fram í það síðasta. Takk Árý.
Þegar ég flutti suður og fór að
búa með Eiríki kom strax í ljós að
mamma var ánægð með þann ráða-
hag. Úr störfum sínum við inn-
heimtu vissi hún að þar fór maður
sem stóð við sitt. Þegar ég kom ein
á Eyri í heimsókn spurði hún alltaf
um Eirík. Eftir að ég flutti frá Ísa-
firði tók mamma Gulla minn undir
sinn verndarvæng, þvoði af honum
og sá til þess að hann borðaði vel.
Eitt sinn komu götóttar buxur, sem
þá voru nýkomnar í tísku, frá hon-
um í þvottinn. Buxurnar voru auð-
vitað bættar og lagaðar og því fylgt
eftir með símtali við mig um að
Gulli hefði dottið illa á hnén. Gulli er
með eindæmum geðgóður og
fannst þetta ekkert mál.
Þegar mamma varð 70 ára gáf-
um við systurnar og dætur okkar
henni utanlandsferð. Eins og geng-
ur og gerist gleymdist að skipu-
leggja ferðina í dagsins önn og tím-
inn leið. Árið sem mamma varð 75
ára dró hún hinsvegar upp gjafa-
bréfið og innti okkur eftir því hvort
ekki hefði staðið til að fara í þessa
ferð. Þannig var mamma, hún pass-
aði upp á að hennar fólk stæði við
sitt. Úr varð dásamleg stelpuferð
sem verður lengi í minnum höfð.
Síðustu rúmu tvö árin bjó
mamma á hjúkrunarheimilinu
Eyri. Þar fékk hún góða umönnun
og vil ég þakka öllu starfsfólki þar
kærlega fyrir.
Hvíl í friði, elsku mamma.
(Sirrý) Sigríður Bragadóttir.
Kvöldið sem Lára Steinþórsdótt-
ir kvaddi þennan heim blésu
óvenjuhlýir og sterkir sunnanvind-
ar um Skutulsfjörð. Ég hef grun
um að einmitt þannig hafi hún sjálf
komið vestur frá Keflavík, seint á
sjötta áratugnum, og inn í líf Braga
Magnússonar — eins og hlýr og
sterkur sunnanvindur. Hlýja og
styrkur, það eru orð sem auðvelt er
að tengja við Láru.
Ég kynntist Láru fyrir um ára-
tug þegar við Arna Lára hófum
okkar vegferð. Maður skynjaði
strax að hún var höfuð fjölskyld-
unnar. Hún passaði upp á alla,
fylgdist með sínu fólki, studdi það
og leiðbeindi eins og þurfa þótti
hverju sinni. Það var gott að koma í
Brautarholtið til Láru og Braga og
falla inn í kunnuglegt mynstur stór-
fjölskyldunnar.
Allir sem þekktu Láru vita að
hún var framúrskarandi hannyrða-
kona. Allt lék í höndunum á henni,
hvort sem það var postulínsmálun,
prjónaskapur, saumur eða útsaum-
ur. Hún dró línur og óf þræði af list-
fengi og vandvirkni og margir
fengu að njóta afrakstursins.
Undanfarið hefur mér þó oft ver-
ið hugsað til annarra þráða sem
Lára spann og óf af kostgæfni í
samvinnu við Braga alla tíð. Þræð-
ina á milli fólksins hennar. Styrkur
og hlýja þess vefnaðar hefur komið
svo vel í ljós síðustu vikur og daga.
Fegursta verk þeirra Láru og
Braga.
Ingi Björn Guðnason.
Elsku amma hefur kvatt þennan
heim.
Það er skrýtin tilhugsun að
amma skuli vera farin enda hefur
hún verið stór hluti af mínu lífi frá
því að ég fæddist.
Mínar fyrstu minningar um
ömmu eru þær að hún var alltaf að.
Vaknaði fyrst á morgnana og fór
síðust að sofa. Amma hafði fleiri
klukkutíma í sólarhringnum en við
hin og heimilislífið einkenndist oft
og tíðum af vertíðastemningu. Fyr-
irferðarmest var jólavertíðin, sem
hófst á laufabrauðabakstri í nóvem-
ber en amma settist vart niður fyrr
en á aðfangadagskvöld og þá vana-
lega alveg úrvinda. Enginn afslátt-
ur gefinn af neinu. Svo voru það
hinar vertíðirnar, berin, slátrið og
kartöflurnar, en það fór ekki á milli
mála að amma hafði gengið í hús-
mæðraskólann.
Amma fylgdist vel með okkur í
námi og starfi og lagði mikla
áherslu á að við menntuðum okkur.
Óþreytandi og áhugasöm spurði
hún um námsframvindu og ekki
fékk hún alltaf svörin sem hún ósk-
aði eftir, en áfram hélt hún að
spyrja. Svona var amma, ef hún beit
eitthvað í sig þá gafst hún ekki upp.
Amma var alltaf að gera handa-
vinnu, sauma, prjóna, hekla eða
mála postulín, og eftir að hana ligg-
ur mikið af handverki hjá fjöl-
skyldumeðlimum og ekki síður hjá
þeim sem keyptu „Línuna“ hjá
Slysavarnafélaginu. Í fjöldamörg ár
mætti amma á fund einu sinni í viku
hjá kvennadeild félagsins til að gera
handavinnu sem var svo nýtt í fjár-
öflun fyrir félagið.
Amma var góð og umhyggjusöm
en hún gat líka verið svolítið af-
skiptasöm þegar kom að hennar
nánustu. Hún reyndi hvað hún gat
að leggja mér lífsreglurnar, stund-
um fullmikið að mér fannst. Ég
lærði þó fljótt að meta þessa af-
skiptasemi því hún bar svo sann-
arlega hag minn fyrir brjósti. Hún
lagði mikla áherslu á að við þökk-
uðum fyrir okkur og að enginn ætti
neitt inni hjá okkur. Eftir að ég
fermdist lét hún mig hringja í alla
sem sendu mér fermingarskeyti og
þakka fyrir mig, það þótti mér 14
ára alls ekki gaman, en amma linnti
ekki látum fyrr en ég var búin að
hafa samband við sem flesta.
Amma hafði sérstakan áhuga á
landafræði og ferðalögum, og var
alltaf með Atlas við höndina svo
fletta mætti upp löndum og borgum
með lítilli fyrirhöfn. Ég var svo lán-
söm að fá að ferðast mikið með
ömmu og afa. Þá bauð amma upp á
ýmsar landafræðigetraunir á leið-
inni, og það var hægt að ganga að
því vísu að amma ætti alltaf pralín
eða kóngabrjóstsykur í hanskahólf-
inu.
Amma var límið í fjölskyldunni,
passaði upp á allt og alla. Það síð-
asta sem hún gerði var að gefa okk-
ur mikla og nána samveru yfir dán-
arbeði sínum þar sem við gátum
rifjað upp góðar minningar.
Takk fyrir allt, elsku amma. Þín
verður sárt saknað.
Þín
Arna Lára.
Lára Steinþórsdóttir er fallin frá.
Við ævilok sérhvers einstaklings
renna í gegnum huga þess, er kynni
höfðu af honum, margar minningar.
Þannig er mér innanbrjósts og lang-
ar því að setja á blað fáein orð í
minningu hennar, einkum og sér í
lagi, þar sem ég næ ekki, sakir
starfa míns, að fylgja Láru síðasta
„spölinn“.
Mér finnst sem Lára hafi komið
sem yndislegur haustblær í líf okkar
Mjallargötufjölskyldunnar. Dugleg,
jákvæð, úrræðagóð og framtaks-
söm, sem ekkert aumt mátti sjá,
öðruvísi en að leggja hönd á plóg til
hjálpar. Ung Keflavíkurstúlka, sem
fór til náms í „Grautó“ á Ísafirði og
eins og til gekk með margar
„Grautóstúlkurnar“, festi hún rætur
þar. Hvort þar um réði De Sótó-
bifreiðin hans Braga frænda eða
Bragi frændi sjálfur, nema hvort
tveggja sé, skal ósagt látið. Allt um
það, hér á Ísafirði settist hún að,
stofnaði fjölskyldu og kom börnum
þeirra hjóna á legg. Í skamman
tíma bjuggu þau í „Glasgow“ áður
en þau festu kaup á íbúð að Hlíð-
arvegi 33. Hlíðarvegur 4, æsku-
heimili mitt, var í leiðinni að Kaup-
félagsbúðinni Hlíðarvegi 3 þannig
að skjótt mynduðust tengsl og vin-
arbönd, sem aldrei bar skugga á.
Þær eru margar minningarnar þar
sem þær mágkonurnar og amma
voru í hauststörfunum; berjatínsla,
rabarbarauppskera, saft og sultu-
gerð, kartöfluuppskera! Var hún
sex- eða sjöföld hjá þér? Mín var
örugglega sjöföld! Sláturgerð, þar
lærðum við afkomendur m.a. að
skera mör, hræra í blóði, sauma
maga og garnir, sem óneitanlega
nýttist mér í starfi mínu síðar og
þannig mætti lengi telja.
Dætur þeirra hjóna uxu úr grasi,
en drengurinn Steinþór ekki fædd-
ur, og við bræður fengnir til að gæta
þeirra ef foreldrar brugðu sér á ball
í Gúttó. Það var auðsótt mál, því á
Hlíðarvegi 33 biðu okkar hnallþórur
og diskar fullir af hnossgæti, sem
eitt sinn varð okkur að fótakefli. Við
borðuðum yfir okkur, urðum
þreyttir og sofnuðum á verðinum,
en heimasæturnar ekki. Þær sáu
sér leik á borði brugðu á leik,
íklæddust sparifötum, settu á sig
slæður, veski á öxl og fóru að heim-
an, þær ætluðu á ball. En við bræð-
urnir sváfum, vel mettir og
áhyggjulausir inni í stofu. Allt fór
þetta vel, heimasætunum varð ekki
meint af, við bræður sneyptir, en
okkur eftir sem áður treyst til
barnagæslu. Steinþór frændi fædd-
ist síðar og því miður fengum við
bræður ekki að spilla uppeldi hans.
Elsku Bragi frændi, Sirrý, Bryn-
dís og Steinþór, ykkur og afkom-
endum ykkar sendi ég og fjölskylda
mín innilegar samúðarkveðjur og
leyfum við okkur að vitna til þess
forna:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Þorsteinn Jóhannesson.
Lára
Steinþórsdóttir
Sálm. 14.2
biblian.is
Drottinn horfir á
mennina af himnum
ofan til þess að sjá
hvort nokkur sé
hygginn, nokkur
sem leiti Guðs.