Morgunblaðið - 15.12.2021, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 2021
Afi minn var
skemmtilegri en afi
þinn.
Við bræðurnir
áttum allir sérstakt samband við
afa okkar.
Afi var aldrei í vondu skapi og
hann var einstaklega þolinmóður.
Hann var Valsari.
Þegar við strákarnir gistum
hjá ömmu og afa þá spiluðum við
afi skák. Afi vann mig reglulega
með því að taka mjög langan tíma
að gera og ég varð óþolinmóður
og spilaði af mér skákina.
Afi elskaði áramótin. Hann var
mjög sprengiglaður.
Afi og amma mættu á allt og
þeim fannst við alltaf vera lang-
bestir í öllu sem við tókum okkur
fyrir hendur.
Elsku afi við söknum þín.
Þínir
Sigmundur Nói, Benedikt
Snær og Óskar Tumi.
Valur sér á bak góðum fé-
lagsmanni nú þegar Sigmundur
Tómasson hefur kvatt. Sigmund-
ur gekk ungur til liðs við félagið
Sigmundur
Tómasson
✝
Sigmundur
Tómasson
fæddist 13. janúar
1940. Hann lést 2.
desember 2021.
Sigmundur var
jarðsunginn 14.
desember 2021.
og stundaði knatt-
spyrnuna af áhuga
og lék upp alla yngri
flokka og eignaðist
marga vini sem
fylgdu honum í
gegnum lífið. Síðar
meir tók skíða-
mennskan við og
vann Sigmundur
mikið og gott starf
fyrir skíðadeild
Vals, sem lengi var
starfrækt í tengslum við skíða-
skála félagsins í Sleggjubeinsdal,
og sat í fyrstu stjórn deildarinn-
ar. Þar var oft kátt á hjalla og
kunni félagsskapurinn vel að
nýta sér skálann, sem var í þægi-
legri nálægð við bæinn. Sigmund-
ur starfaði lengi hjá vini sínum
eðal-Valsaranum Ásgeiri Óskars-
syni í Gúmmíbátaþjónustunni og
þar hefur málefni félagsins sjálf-
sagt oft borið á góma. Valur
sendir samúðarkveðjur til fjöl-
skyldu og vina og þakkar áratuga
tengsl.
F.h. Knattspyrnufélagsins
Vals,
Lárus Loftsson og
Halldór Einarsson.
Kær vinur og félagi hefur
kvatt og haldið í sumarlandið.
Leiðir okkar Simma lágu sam-
an fyrir nokkrum tugum ára. En
fyrir 30 árum höguðu atvikin
þannig til að við fimm félagar
völdumst í hússtjórn Kiwanis í
Brautarholti þar sem Simmi var
formaður og hófst þá vinátta sem
hefur bara eflst með árunum.
Hússtjórn sá um salinn og auk
þess m.a. um nýjársfagnað,
grillhátíð í júní og fyrsta vetrar-
dagsgleði fyrir Kiwanisfélaga en
þá voru eiginkonur okkar félaga
sem voru í hússtjórn virkjaðar til
að koma að undirbúningi. Þarna
myndaðist því góður vinahópur
sem varð til þess að þegar hús-
stjórn var aflögð, við sölu salarins
þegar flutt var á Engjateig, héld-
um við áfram að hittast. Simmi
formaður var auðvitað upphafið
að „Tíunni“ og hittumst við reglu-
lega þrisvar til fjórum sinnum á
ári í matarboði hvert hjá öðru eða
í sumarbústöðum og höfum átt
ógleymanlegar stundir. Margar
eru svo utanlandsferðirnar sem
„Tían“ hefur farið í saman og
geyma þær góðar minningar,
bæði siglingar, rútuferðir í Evr-
ópu og sólarstrendur. Í einni
ferðinni þegar komið var á hót-
elherbergi til Önnu og Simma þá
voru evruseðlar um allt rúm. Þá
kom í ljós að Simmi hafði farið í
sturtu og gleymdi að taka pen-
ingapunginn af sér svo allir pen-
ingarnir blotnuðu. Þetta kölluð-
um við auðvitað peningaþvott.
Margar sögur væri hægt að segja
frá samverustundum okkar og
sumar ekki prenthæfar. Simmi
var frábær félagi og sjálfskipaður
formaður „Tíunnar“ enda vel
skipulagður, fastheldinn, gat ver-
ið þrjóskur en var samt góður
málamiðlari. Skaplyndi hans og
þrjóska hefur komið honum í
gegnum veikindi hans sem hann
hefur tekist á við undanfarin ár.
Aldrei kvartaði hann og tók öllu
af æðruleysi. Það hefur verið
aðdáunarvert að fylgjast með
þeim hjónum takast á við veik-
indin enda Simmi og Anna sem
eitt.
Simmi var mikill Valsmaður og
unni sínu félagi og starfaði einnig
fyrir skíðadeild Vals. Þetta feng-
um við hin að finna fyrir því oftast
þegar við komum saman og lagið
var tekið þá var það „Valsmenn
léttir í lund“ sem var sungið há-
stöfum af öllum KR-ingum,Vík-
ingum og Frömmurum í hópnum
og mun það væntanlega hljóma í
blómabrekkunni í Sumarlandinu
með Simma sem forsöngvara.
Valsmenn, léttir í lund
leikum á sérhverri stund.
Kætin kringum oss er,
hvergi er fjörugra en hér.
Lífið er okkur svo kunnugt og kært
kringum oss gleðin hún hlær
látum nú hljóma í söngvanna sal
já, sveinar og meyjar í Val.
Við kveðjum góðan vin með
söknuði og sendum hlýjar sam-
úðarkveðjur til Önnu Sigríðar og
fjölskyldunnar.
Tían,
Sveinn og Sigríður J.,
Þór Ingi og Margrét,
Sigurður og Ingibjörg,
Þorlákur og Sigríður G.
Í dag kveðjum við góðan vin og
félaga, Simmam, eins og hann var
ávallt kallaður. Við kynntumst
þegar ég gekk í Kiwanisklúbbinn
Elliða fyrir 45 árum. Hann var
mikill Kiwanis-maður, gegndi
hinum ýmsu störfum fyrir klúbb-
inn og Kiwanis-hreyfinguna þar
sem hann skilaði öllu sem hann
tók að sér með mikilli prýði. Við
störfuðum saman í ýmsum nefnd-
um innan klúbbsins. Hann var
ráðagóður og gott að starfa með
honum.
Eftir að við hættum að vinna
hittumst við nokkrir félagar og
áttum margar góðar stundir á
kaffifundum okkar á miðvikudög-
um þar sem mörg mál voru leyst.
Ég vil þakka Simma góða vin-
áttu í gegnum árin. Hví þú í friði,
minn kæri.
Innilegar samúðarkveðjur til
Önnu Sigríðar og fjölskyldu frá
okkur hjónunum.
Ragnar Engilbertsson.
Góður vinur og samstarfsmað-
ur okkar félaganna í Kiwanis-
klúbbnum Elliða í Reykjavík,
Sigmundur Tómasson, er látinn.
Hann lést 2. desember síðastlið-
inn á Hjúkrunarheimilinu Eir.
Sigmundur gekk í Kiwanis-
klúbbinn Elliða 6. október 1975
og hefur starfað þar allar götur
síðan. Sigmundur var góður og
traustur félagi sem dreif áfram
þau verkefni sem honum voru fal-
in. Þau hjónin Sigmundur og
Anna Sigríður kona hans voru
boðin og búin að taka að sér ýmis
verkefni fyrir klúbbinn og studdi
Anna Sigríður mann sinn í öllu
sem hann tók að sér.
Sigmundur var tvisvar forseti
klúbbsins, fyrst árið 1982-1983 og
síðar 2001-2002, og skilaði því
verkefni, eins og öðru sem hann
gerði fyrir klúbbinn, með miklum
sóma. Sigmundur hafði starfað í
öllum nefndum klúbbsins og oft
sem formaður.
Sigmundur var formaður hús-
stjórnar og sá mikið um rekstur
hússins okkar Elliðafélaga á
Grensásveginum. Hann var
svæðisstjóri Þórssvæðis 1996 til
1997.
Störf Sigmundar fyrir um-
dæmið Ísland-Færeyjar voru
einnig eftirtektarverð.
Hann var mörg ár formaður
hússtjórnar Kiwanishússins í
Reykjavík, sem umdæmið átti í
Brautarholti, og í stjórn þar til
fjölda ára.
Mér sem rita þessa grein fyrir
félagana í Elliða er sérstaklega
minnisstætt þegar Sigmundur
var formaður þingnefndar á um-
dæmisþinginu á Akureyri 1994,
þar sem við störfuðum mikið
saman. Var aðdáunarvert hvern-
ig hann sá um að þetta þing gengi
vel fyrir sig, enda var eins gott að
hafa öflugan formann, þar sem
þetta var eitt stærsta umdæmis-
þing Kiwanishreyfingarinnar á
Íslandi, eða um 550 manns sem
sóttu lokahóf þingsins. Sigmund-
ur stýrði þessari þingnefnd með
miklum sóma, þannig að tekið var
eftir.
Síðustu ár glímdi Sigmundur
við veikindi, en það var alveg
sama; hann reyndi að mæta alls
staðar enda var hann ekki þekkt-
ur fyrir að gefa neins staðar eftir.
Við félagarnir í Elliða þökkum
Sigmundi Tómassyni fyrir sam-
ferðina í gegnum öll þessi ár í
Kiwanis og vitum að erfitt verður
að fylla hans skarð.
Við vottum Önnu Sigríði konu
hans og allri fjölskyldunni okkar
dýpstu samúð á þessum erfiðu
tímum. Far þú í friði góði vinur
og félagi.
F.h. félaga í Kiwanisklúbbnum
Elliða í Reykjavík,
Sæmundur H. Sæmundsson.
Elsku amma
Matta. Í dag fylgj-
um við þér síðasta
spölinn og heiðrum minningu
þína og lífshlaup. Ég minnist þín
sem sterkrar og duglegrar konu,
og þú verður fyrirmynd í mínu lífi
alla tíð. Ég á þér og afa mikið að
þakka og á margar góðar minn-
ingar um tímann okkar saman
sem ég mun varðveita eins og
gull.
Þær fyrstu eru úr Kjalarland-
inu. Þau voru ófá skiptin sem við
spiluðum þar saman á spil,
byggðum spilaborgir og spiluðum
Mikado á meðan við sátum í stig-
anum. Mér fannst alltaf gaman að
kíkja í heimsókn í Fossvoginn, fá
að horfa á Simpsons á vídjóspólu
og smakka á kóngabrjóstsykri úr
fallegu glerkrukkunni þinni.
Heima hjá þér og afa var til krik-
ketsett sem var oftar en ekki
Matthildur
Gestsdóttir
✝
Matthildur
Gestsdóttir
fæddist 29. sept-
ember 1936. Hún
lést 30. nóvember
2021.
Útför Matthildar
fór fram 14. desem-
ber 2021.
dregið fram og stillt
upp í garðinum. Þar
minnist ég blóma-
brekkunnar sem var
alltaf svo vel hirt og
garðurinn fallegur.
Ég fékk að prófa að
slá garðinn með
handknúnu sláttu-
vélinni ykkar og
fannst ég vera orðin
svo stór og dugleg
að mega hjálpa til.
Þið áttuð til litabækur og liti og
ég man líka eftir marglitu viðar-
kubbunum sem við byggðum
mikið úr. Það voru oftar en ekki
til heimabakaðar mömmukökur
sem voru í sérstöku uppáhaldi hjá
mér og ég tala nú ekki um pönnu-
kökurnar sem þú bakaðir alla tíð,
þær bestu í heimi með bláberja-
sultunni hans afa. Þú varst mikil
prjónakona og ég fylgdist með
þér prjóna lopapeysur á færi-
bandi. Ég man líka vel eftir því að
hafa skroppið til Ólafsfjarðar á
ættarmót með ykkur afa og tjald-
vagninn í eftirdragi. Þetta fannst
mér ægilega spennandi og ég á
mikið af góðum minningum frá
þeim ferðum.
Í seinni tíð hafið þið afi hreiðr-
að um ykkur í Kópavoginum og
skapað ykkur notalegt heimili. Þar
voru fjölskyldumót á nýársdag
eftirminnileg. Það hefur alltaf ver-
ið ljúft að kíkja í kaffi til ykkar því
móttökurnar hafa verið hlýjar og
góðar í sérhvert sinn. Við höfum
haldið góðu sambandi í gegnum
árin með heimsóknum eða í gegn-
um síma þegar ekki var hægt að
kíkja.
Elsku amma, ég á eftir að sakna
þín mikið og krakkarnir mínir eiga
sömuleiðis eftir að sakna ömmu
lang sem var þeim alltaf svo góð.
Allar minningar um þig einkenn-
ast af hlýju og öllum þeim stuðn-
ingi sem þið afi hafið veitt okkur í
gegnum tíðina. Það er ómetanlegt
að eiga svona góða að og útbreidd-
an faðm sem tekur á móti manni af
eins mikilli væntumþykju líkt og
þið hafið ætíð gert. Þú varst dug-
leg að hvetja mig áfram í einu og
öllu og ég lagði mig fram við að
gera þig stolta. Það er heiður að
bera nafnið þitt og mér finnst þú
alltaf vera nálægt mér og hluti af
mér á einhvern hátt. Ég veit að
það bíður þín fallegur englahópur í
sólheimum sem faðmar þig og um-
vefur. Elsku amma, það voru for-
réttindi að eiga svona yndislega
ömmu eins og þig. Takk fyrir allt.
Matthildur og fjölskylda.
Elsku amma. Hér sitjum við að
reyna að kveðja þig í hinsta sinn.
Línan „ömmur vita alltaf hvað
manni finnst best og geyma það í
eldhúsinu sínu“ á vel við í þínu til-
felli. Amma hafði alltaf upp á eitt-
hvað að bjóða, sama hvaða tíma
sólarhringsins maður mætti í
heimsókn, og aldrei mátti maður
mæta saddur. Að minnsta kosti
var orðið saddur ekki til í orðabók
ömmu. Pönnukökur, skyr, jóla-
kökur, fiskibollur og margt fleira.
Allur matur var betri á bragðið ef
hann var útfærður af ömmu enda
var hún kokkur af guðs náð. En
það var ekki eina sem þú varst
góð í. Þvert á móti. Ég á eftir að
sakna þess að taka í spil og tapa á
móti þér í rommí, spjalla við þig
meðan þú leggur kapal og horfa á
eldgamla margendursýnda þætti
í sjónvarpinu og kvarta yfir því
með þér. Sama hvað, þá var alltaf
aðeins skemmtilegra að gera það
með þér.
Þegar ég hugsa um þig þá
hugsa ég um jólin. Þegar ég var
lítill fannst mér ekkert skemmti-
legra en að koma í heimsókn,
skreyta fyrir jólin, trekkja
kirkjuklukkuna í jólakirkjunni
þinni og horfa á bílana þeytast
fram hjá Smáralind. Þá voru jólin
komin í mínum augum. Við Hulda
erum þakklát fyrir að hafa átt þig
að, getað leitað til þín og afa og
lofum að passa upp á afa eins og
þú munt passa upp á mömmu og
Gunna þangað til við hittumst öll
á ný.
Þorgeir Örn og Hulda Ósk.
Nú þegar við kveðjum Möttu
ömmu þá hugsum við til baka um
allar góðu minningarnar sem við
áttum saman. Amma var dugleg
að leika við okkur og spilaði oft
fótbolta með Björgvini Smára og
rommí með Gunnhildi. Hún hafði
engar áhyggjur þó að skraut-
munir í stofunni yrðu fyrir tjóni
þegar fótboltinn var spilaður og
var alveg jafn spennt að vinna
rommí-ið og Gunnhildur, sem
þær spiluðu oft klukkutímum
saman. Það var alltaf gott að
koma í kaffi til Möttu ömmu og
þiggja góðgæti sem hún hafði
bakað og þegar maður gisti hjá
ömmu þá fékk maður aukakvöld-
kaffi sem manni þótti nú ekki
slæmt. Við erum virkilega heppin
að hafa átt svona góða ömmu og
hennar verður sárt saknað.
Gunnhildur Kristjáns-
dóttir og Björgvin
Smári Kristjánsson
Í dag kveðjum við Matthildi
Gestsdóttur, föðursystur mína.
Matta frænka var mér mjög kær
og hún og eiginmaður hennar,
Björgvin Kristjánsson, og börn
þeirra, Gunnar, Kristján og Guð-
laug, hafa verið mikilvægur hluti
af stórfjölskyldu minni sem á
rætur í Ólafsfirði. Þar fæddist
Matta og ólst upp en fór ung suð-
ur, kynntist sínum manni, hann
að vestan og þau settust að í höf-
uðborginni.
Það var í Reykjavík sem ég
kynntist Möttu frænku. Ég var
stelpuhnokki í heimsókn hjá föð-
urbróður mínum heitnum, Árna,
og konu hans Önnu og við mætt-
um í brúðkaup Möttu og Björg-
vins. Mig minnir að Matta
frænka hafi unnið á Mjólkur-
barnum með Önnu frænku og ég
hafi kynnst henni þar. Ég á
skemmtilegar og góðar minning-
ar frá brúðkaupi þeirra sem við
Matta og Björgvin rifjuðum upp
ekki alls fyrir löngu og hlógum
dátt.
Það var þó ekki fyrr en ég var
flutt til Reykjavíkur og búin að
eignast Ásdísi mína að Matta
frænka kom sterk inn í líf mitt.
Föðursystur mínar, Matta og
Magga, heimsóttu mig á sæng-
ina, eins og sagt var, og minntu á
sig. Sjálfsagt varð það til þess að
ég hringdi í ofboði til Möttu
frænku á öðrum degi heima með
litlu dóttur mína og kallaði eftir
hjálp. Matta fékk pössun fyrir
Gullu sína, tók strætó úr Foss-
voginum niður í Þingholt og
bjargaði málunum. Þremur mán-
uðum seinna var hún orðin dag-
mamma okkar og við daglegir
gestir í Kjalarlandinu. Þannig ól-
ust frænkurnar Gulla og Ásdís
upp saman sín fyrstu ár undir
handleiðslu Möttu. Gulla var
árinu eldri og undursamlega góð
við litlu frænku sína. Við áttum
athvarf hjá Möttu þegar eitthvað
bjátaði á og vantaði pössun, við
fórum líka í Kjalarland til að
Björgvin gæti tekið flís úr putta á
Ásdísi. Hann var smiður og
kunni handtökin. Dóttir mín
treysti mér ekki fyrir slíkum að-
gerðum. Þarna urðu til hlý og
góð fjölskyldutengsl sem ég hef
alltaf kunnað að meta. Þau urðu
enn sterkari þegar Matta og
Björgvin komu með afgerandi
hætti inn í líf fjölskyldu minnar
með fallegri frændsemi og aðstoð
eftir að pabbi dó og mamma
þurfti að koma reglulega suður
til að sækja læknisþjónustu. Fyr-
ir hönd okkar systkina vil ég
þakka sérstaklega fyrir þá rækt-
arsemi.
Matta og Björgvin hafa þurft
að ganga í gegnum raunir sem
ekkert foreldri á að þurfa að lifa.
Þau misstu tvö af börnum sínum
alltof snemma, frumburðinn
Gunnar árið 2009 og síðan Gullu
sem lést eftir stutta og harðvít-
uga baráttu fyrir réttum tveimur
árum. Þessi sári tvöfaldi missir
hafði mikil áhrif á frænku mína
og skiljanlega átti hún erfitt með
að sætta sig við hann. En hún var
um leið óendanlega þakklát fyrir
að eiga að Kristján son sinn og
eiginkonu hans Hrefnu, þeirra
börn og nýtt langömmubarn,
Matthildi, dóttur Gunnars og
hennar börn og svo Þorgeir Örn
son Gullu. Matta frænka var ekki
kona margra orða og ekki mikið
fyrir að láta í ljósi tilfinningar en
hún vissi hvað skipti máli.
Elsku Björgvin, Kristján,
Hrefna og Þorgeir Örn og önnur
ömmu- og langömmubörn. Við
syrgjum Möttu en leitum trausts
í þeirri vissu að sorgin breytist
smátt og smátt í fallega minn-
ingu.
Stefanía Traustadóttir.
Elskuleg frænka okkar,
JÓHANNA BJARNADÓTTIR
frá Eyjólfsstöðum,
lést á HSN Blönduósi fimmtudaginn 2.
desember. Útför fer fram frá Blönduóskirkju
laugardaginn 18. desember klukkan 14.
Hægt verður að nálgast streymi frá facebook-síðu
Blönduóskirkju. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Hollvinasamtök HSN á Blönduósi.
Aðalheiður Ingvarsdóttir Jenný Th. Ingvarsdóttir
Steingrímur Ingvarsson Bjarni Ingvarsson
Lárus B. Jónsson Bjarni J. Jónsson
Jakob J. Jónsson Sveinn E. Jónsson
Jón Baldvin Jónsson
og fjölskyldur
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
tengdadóttir og systir,
HALLFRÍÐUR GUNNARSDÓTTIR
leikskólakennari,
lést á Landspítalanum við Fossvog
7. desember.
Útför verður 16. desember klukkan 13 frá Grafarvogskirkju.
Gestir vinsamlegast framvísi gildu hraðprófi.
Hlekk á streymi má nálgast á mbl.is/andlát.
Bragi Már Valgeirsson
Sólrún Braga Bragadóttir Eiður Örn Bragason
Gabríela Brá Bragadóttir
Elín Jónsdóttir
Friðbjört Gunnarsdóttir Þórir Jónsson
Valgeir Guðmundsson Hildur Bæringsdóttir