Klifur : fréttablað Sjálfsbjargar, landssambands fatlaðra - 15.06.1999, Blaðsíða 17

Klifur
Styrkleiki samtakanna
er kominn undir áhuga
hvers einstaks félaga og
starfi hans!
/
tímamótum er oft staldrað
við og litið yfir farinn veg.
Það kann að vera hin ágæt-
asta iðja, ef jafnframt er horft til
framtíðar og á þær breytingar sem
almennt hafa orðið á þjóðfélagsað-
stæðum á öllum mögulegum sviðum
og þær teknar með í reikninginn.
Aðstæður hreyfihamlaðra eru
gjörólíkar og mun betri en voru fyr-
ir 25 árum, hvað þá ef litið er enn
aftar í tímann, eins og fyrir 40 árum
þegar Sjálfsbjörg, landssamband
fatlaðra var stofnað af fimm félög-
um fatlaðra. Það voru kröftugir og
framsæknir einstaklingar sem stofn-
uðu landssambandið árið 1959. Þeir
fundu þörf fyrir sameiginlegt afl til
frekari uppbyggingar á markmiðum
þeim sem sett voru í upphafi með
stofnun fyrstu fimm félaganna.
Markmiðsgrein Sjálfsbjargar sem
samþykkt var á fyrsta þingi samtak-
anna og afgreidd
sem lagagrein, er
enn í fullu gildi,
þar segir m.a:
„Hlutverk sam-
bandsins er að
hafa forystu í bar-
áttu fatlaðs fólks
fyrir auknum rétt-
indum og bættri
aðstöðu í þjóðfé-
laginu.“ I tímans
rás hefur greinin
breyst nokkuð en
markmiðið er það
sama. Þetta mark-
mið trúi ég að eigi eftir að standast
til framtíðar.
Þegar gluggað er í gamlar sam-
Guðríður Olafsdóttir,
félagsmálafulltrúi ÖBI ogfyrrum
formaður Sjálfsbjargar, Isf.
þykktir eru þær furðu líkar þeim sem
samþykktar eru í dag. Baráttumálin
eru svo keimlík
að manni verður
á að spyrja, hefur
árangur ekki
náðst?
Nú hélt ég því
fram hér að fram-
an að aðstæður
fatlaðra væru
gjörbreyttar og
betri en áður og
efalaust á Sjálfs-
björg þar drjúgan
þátt. Skyldi það
hafa hvarflað að
Sigursveini D.
Kristinssyni og Eggerti Theódórs-
syni, þegar þeir stóðu á tröppunum
að Gránugötu 14 á Siglufirði, og
„Aðstæður hreyfíhaml-
aðra eru gjörólíkar og
mun betri en voru fyrir
25 árum, hvað þá ef litið
er enn aftar í tímann,
eins og fyrir 40 árum
þegar Sjálfsbjörg, lands-
samband fatlaðra var
stofnað af fímm félögum
fatlaðra.“
ræddu stofnun fyrsta félagsins, að
samtökin ættu eftir að verða eitt af
forystuöflum fyrir bættum hag fatl-
aðra í landinu? Ætli það hafi hvarfl-
að að þeim þegar Sjálfsbjörg sendi
sína fyrstu fulltrúa á erlenda grund
til að kynna sér málefni sambæri-
legra samtaka á Norðurlöndum, að
þeir fulltrúar myndu bera heim með
sér mikla þekkingu og nýja sýn í
málefnum fatlaðra? í fyrsta lagi var
það uppbygging heimilis fyrir mikið
fatlaða einstaklinga en úrræði voru
fá hjá okkur á þeim tíma a.m.k. fyrir
hjólastólanotendur. Helst kom til
greina fyrir ungt fatlað fólk að eiga
sinn samastað á elliheimilum eða
sjúkrahúsum. í öðru lagi var það
hugmynd að stofnun regnhlífarsam-
taka til að sameina afl félaga fatl-
aðra. I þriðja lagi tók Sjálfsbjörg
fljótlega að sér það hlutverk að vera
leiðandi afl í aðgengis- og ferlimál-
um.
Það væri hægt að telja upp ótal
önnur málefni þar sem Sjálfsbjörg
hefur komið við sögu í gegnum árin,
en hér læt ég staðar numið.
Ég tel það mikla gæfu fyrir mig og
aðra fatlaða að þessir tveir menn
komu saman til að ræða um stofnun
félags fatlaðra. Ég tel það sömuleið-
is gæfu að hafa um stundarbil fengið
að vera sporgöngumaður þessarra
manna.
Samt sem áður tel ég að samtökin
verði að huga að breyttum aðstæð-
um. Það eru hreyfihamlaðir einstak-
lingar í þjóðfélaginu sem Sjálfsbjörg
nær ekki til, fólk sem er í basli dag-
legs lífs. Vel gerðir einstaklingar
sem full þörf er að ná til, samtökun-
um og hreyfihömluðum í landinu til
framdráttar.
Megi Sjálfsbjörg landssamband
fatlaðra, vera það forystuafl sem það
hefur hingað til verið. Ég óska sam-
tökunum alls góðs í framtíðinni.
EIMSKIP
17