Friðarboðinn og vinarkveðjur - 18.03.1943, Side 14

Viltu ekki vinur
veita mér þá bón,
að kveða til mín kvæði
með kærleiksríkum tón.
Nú endar hér minn óður
um friðarpostulann,
um kvennhollan og konum góður
um kraftaskáld og kennimann.
STUTT SVARKVÆÐI
Til Vilíusar Dósotheusarsonar, skálds, Ásbergi.
Vilíus minn vinur, þér kærleik skíni ljós,
vísdómur og friður, þér fylgi heims í rót.
Eg þakka vil þér kvæðið sem flytur um mig hrós,
það lækni sviða sárin, og styrki hönd og fót.
Eg þig víst ekki þekki, þó hrósirðu mér mjög,
þig aldrei hefti helsi, en stýrðu fríðum knör,
um heimsins ólguhafið, friðar lífs í vör.
Þér guð gott gefi hjarta og visku friðar lög.
Vinsamlegast.
Dr. Jóh. Kr. Jóhannesson.