Sögur og skrítlur - 15.11.1938, Blaðsíða 13

íiöeur 0£ akrítUif.
’>’}
dóttur sinni á koliinn með skjálfandi hendi. 100 ára,
100 ára!«
»Og hvað er þú gömul! spurði ég telpuna.
»14 ára frændi*. — Þetta er stúlkunum í blóð borið.
Telpukrakkinn var 12 ára í gær.
Skrít/ur.
Það var nyrzt í Norður-Ameríku, að karl nokkur bjó
langt úti í skogi í kofaskrifli, með konu sinni og
krökkum. Eitt kvöld hafði soltinn skógarbjörn runnið
á matarlyktina og ruddist inn í kofann.
Karlinn var viðbragðsfljótur, klifraði upp á loftið 1
öðrum enda kofans og dró stigann upp til sín. Vesl-
ings kerlingin hugsaði fyrst uui krakkana. Hún rak
þá út í horn, þreif rauðglóandi eldskörunginn og réð-
ist svo á björninn. Karlinn lá á loftsbrúninni og
gægðist niður og kallaði til konu sinnar:
»Það er rétt, kelli mín, lumbraðu bara duglega á
honum!« Og kerlingin var svo hrædd um krakkana
og áköf, að hún gekk loks af birninum dauðum,
f*á var karl fljótur að skreiðast ofan af loftinu.
Hann nuddaði sig í hendurnar og sagði borginmann-
lega: »f*arna gerðum við það laglega, kerli mín!«
Þeim er annars ekki fisjað saman, kerlingunum þarna
norður frá. Á öðrum stað bar einnig svo til, að skóg-
arbjörn ruddist inn í kofa um hánótt, Konan hélt að