Litli Bergþór - 01.06.2021, Síða 12

12 Litli-Bergþór
Ég er fæddur og uppalinn hjá
foreldrum mínum á Torfa­
stöðum, þeim Drífu Kristjáns­
dótt ur og Ólafi Einarssyni. Þar var
mik ið líf og fjör enda rekið með­
ferðar heimili fyrir unglinga. Á
stóru heim ili voru verkefnin mörg
og skemmtileg. Við sátum oftast
12­15 manns við borðið heima,
skipt umst á að gera heimilisverk,
taka þátt í eldhússtörfum og ann­
ast heimilið okkar saman. Við
syst kinin, plús 6 fóstursystkini,
bjuggum saman sem ein stór fjöl­
skylda og nutum þess að eiga
móð ur og föður sem voru okkur
mjög góð. Í ofanálag þá nutum
við þess að fólk úr sveitinni tók
þátt í starfi á heimilinu. Man ég
þar fyrst eftir Þórdísi hans Skúla
(frá Bræðratungu), Erlu Kára og
Elínu Hárlaugs, sem voru okkur góðar og kenndu
lífsgæðin í góðum mat og umgengni. Við unnum
úti með mönnum eins og Bóbó, Ragga Lýðs og
Óskari á Brú og lærðum að vinna eins og alvöru
fólk. Og svo var það toppurinn að komast í
hesthúsið að temja og nutum við þar handleiðslu
tamningamanna eins og Gumma Gísla, Knúts á
Friðheimum, Loga Laxdal, Stígs Sæland og fleiri.
Ég nefni þetta helst af því að það var mikið líf
og fjör heima við og mikil forréttindi að fá að
vera alinn upp þar. Svo naut ég þess mikið af fá
frí af heimilinu og fara í skóla í Reykholti. Ég
er ekki viss um að kennararnir mínir hafi notið
þess eins vel, en ég get þó sagt það að ég er mjög
þakklátur fyrir það uppeldi og hlýju sem ég fékk
þar. En einnig fyrir þann vinskap sem ég naut
frá krökkunum í skólanum og bekkjarfélögum
mínum, sem eru mér enn mjög kærir, þó svo
suma hitti ég sjaldnar í dag. Að lokum langar mig
að segja ykkur sögu af því hvernig ég teli mig
hafa komist í fullorðinnamanna tölu í sveitinni.
En þannig var, að venjan var að krakkar færu á
fjall árið eftir fermingu. Hins vegar, í gegnum
vinskap minn við Erlend (Linda) í Dalsmynni,
sem sagði mér og vinum mínum sögur í skiptum
fyrir fátækrasúkkulaði (suðusúkkulaði), fékk
ég að vita að hann hafði farið ári fyrr á fjall en
venjan var, sökum þess hve hávaxinn hann var.
Hann hafði einungis þurft að sýna fram á að hann
gæti lyft lambhrúti upp á hest. Ég vildi ekki vera
minni maður og fór að vinna að þessu, en fékk
ekkert út á þetta hjá foreldrum mínum. Þó sættu
þau sig við þá reglu að ef ég gæti lyft lambhrúti á
hest þá mætti ég fara. Ég sótti því hestinn Kubb
út í haga, sem bar nafn með rentu, og náði í
aumingjalegasta heimalinginn frá árinu áður og
lyfti honum upp á Kubb í vitna viðurvist. Ekki var
þó öll sagan sögð, þar sem ég var ekki með leit.
Og þó Torfastaðir væru með þrjá menn á fjalli þá
fékk ég ekki það hlutskipti. Þá voru góð ráð dýr,
ég fór til Gunnars á Efri­Reykjum og hann lofaði
mér leit og ég komst á fjall. Þegar upp á fjöll var
komið þá urðu allir partur af hópnum, ungir sem
aldnir. Ég var rígmontinn og stoltur af því að fá
að tilheyra þeim hópi manna sem fór á fjall og
undi mér mjög vel næstu fjögur ár á fjalli. Þarna
fékk maður að kynnast Tungnamönnum héðan og
þaðan og fannst mér ég vera umvafinn vinum og
kærleika.
Ég flutti 16 ára að heiman til að fara í Mennta-
Af æskuslóðum til útlanda
Eldur Ólafsson
Eldur nýfermdur með foreldrum sínum, Ólafi og Drífu.