Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2010, Page 6

Ég réði mig á síðutogarann Norðlend-
ing ÓF-4 um áramótin 1959. Togar-
inn var keyptur 26. mars 1955 frá Vest-
mannaeyjum af þremur byggðarlögum:
Sauðárkróki, Ólafsfirði og Húsavík.
Stofnað var hlutafélagið Norðlendingur
h/f. og heimahöfn ákveðin á Ólafsfirði.
Var skipið skírt Norðlendingur ÓF-4
en af gárungum alltaf kallað „Óli Hús-
krókur“.
Smalað um borð
Kaupin áttu að lífga upp á atvinnulífið í
byggðarlögunum. Upphaflega hét skipið
Bjarnarey VE-11, eitt af svokölluðum
nýsköpunartogurum sem ríkisstjórn Ís-
lands samdi um smíði á árið 1945 í Eng-
landi og seldi bæjarútgerð Vestmanneyja
1947. Skipið var 660 brúttólestir með
1000 ha þriggja þjöppu gufuvél. En
rekstur skipsins gekk ekki sem skildi.
Hinn 7. febrúar 1953 fór fram nafna-
breyting á skipinu. Var það þá skírt Vil-
borg Herjólfsdóttir VE-11 og vonaðist út-
gerðin til að það fiskaðist betur á hið
nýja nafn, en ekki var því að heilsa og
því ákveðið að selja skipið.
Skipið var í höfn á Akureyri er ég fór
um borð. Hermann bróðir minn hafði
verið 3. vélstjóri á skipinu og tók ég við
plássinu hans. Skipstjóri var Kristján
Gíslason á Sauðárkróki og fyrsti vélstjóri
Stefán Valdimarsson frá Vallanesi í
Skagafirði. Hann réði mig á skipið. Lagt
var af stað frá Akureyri fyrstu dagana á
nýju ári. Var ferðinni heitið til Reykja-
víkur. Þar fór skipið í slipp til að láta
hreinsa víradrasl úr skrúfunni. Það var
ófögur sjón að sjá skipið í slippnum. Það
var hægt að telja böndin alveg aftur fyrir
bóga, því byrðingurinn var dældaður inn
á milli banda. Auðséð var að skipið
hafði marga sjóanna barið. Í Reykjavík
átti svo að taka Færeyinga sem búið var
að ráða og von var á til landsins með ms.
Drottningunni.
En þegar til Reykjavíkur kom fréttist
að Færeyingar væru komnir í verkfall og
heimtuðu betri kjör á íslensku fiskiskip-
unum. Aðeins einn maður kom frá Fær-
eyjum, Óli Færeyingur eins og við köll-
uðum hann en hann var víst ráðinn á
annað skip en komið með hann dauða
drukkinn frá borði Drottningarinnar og
vissi ekki neitt í þennan heim fyrr en út
á sjó á leið á Nýfundnalandsmið. Nú var
togaranum lagt á ytri höfnina og brugðið
á það ráð sem ég heyrði á þessum árum
að hefðu verið viðhöfð, að fá leigubíl-
stjóra með birgðir af víni til að smala
saman mönnum sem til náðist af götum
Reykjavíkur í túrinn og hafnsögubátur-
inn flutti þá jafnóðum um borð. Flestir
vissu ekki af sér fyrr en á leið á Ný-
fundnalandsmið. Ekki tókst að full-
manna í áhöfnina svo sem samningar
buðu en látið duga þó að nokkra vantaði
í hópinn. Slíkt var ekki óvanalegt á þess-
um árum.
6 – Sjómannablaðið Víkingur

Alfreð Jónsson
Mannskaðaveðrið
á Nýfundnalands-
miðum 1959
Á brúarvængnum á Norðlendingi.
Frá vinstri, Óli Færeyingur, Hermann
Jónsson með harmonikkuna og
loftskeytamaðurinn Guðbjartur
Finnbjörnsson, kallaður „Burri“.