Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2010, Page 49

Nokkrar fertugar vinkonur ákváðu að fara út og borða saman.
Þær skeggræddu um hvar þær ættu að hittast. AÐ LOKUM
ákváðu þær að hittast á veitingastaðnum Ocean View Resturant
vegna þess að þar væru svo sætir og stæltir þjónar.
Tíu árum síðar, þegar vinkonurnar urðu fimmtugar, langaði
þær til að endurtaka leikinn. Þær skeggræddu um hvar þær
ættu að hittast. AÐ LOKUM ákváðu þær að hittast á veitinga-
staðnum Ocean View Resturant vegna þess að þar væri matur-
inn svo góður og vínið afbragð.
Tíu árum síðar, þegar vinkonurnar voru orðnar sextugar,
langaði þær til að hittast og borða saman. Þær skeggræddu um
hvar þær ættu að hittast. AÐ LOKUM ákváðu þær að hittast á
veitingastaðnum Ocean View Resturant vegna þess að þar gætu
þær borðað í friði og ró með fallegt útsýni yfir hafið.
Tíu árum síðar, þegar vinkonurnar urðu sjötugar, langaði
þær til að hittast og borða saman. Þær skeggræddu um hvar
þær ættu að hittast. AÐ LOKUM ákváðu þær að hittast á veit-
ingastaðnum Ocean View Resturant vegna þess að þar væri svo
ágætt aðgengi fyrir hjólastóla og að auki lyfta í húsinu.
Tíu árum síðar, þegar vinkonurnar voru orðnar áttræðar,
langaði þær til að hittast og borða saman. Þær skeggræddu um
hvar þær ættu að hittast. AÐ LOKUM ákváðu þær að hittast á
veitingastaðnum Ocean View Resturant vegna þess þangað
hefðu þær aldrei komið.
*
„Hér eigum við nú bráðum að lenda ef okkur endist líf og
heilsa.“
Tvær ónefndar konur á gangi í kirkjugarðinum við Suður-
götu í Reykjavík.
*
„Oft hef ég beðið beðið guð minn þess að hann léti mig ekki
verða sjálfdauðan.“
Norðlenskur karl.
*
„Ég er nú búinn að bera svo marga til grafar að ég ætti það
skilið að þeir bæru mig ef ég lifi það að deyja.“
Líkmaður sem hafði gengið undir mörgum seinasta spölinn.
*
„Hann var frændi minn til fjölda ára, flutti svo háaldraður til
Reykjavíkur og lést þar á besta aldri.“
Sveinn Sveinsson, Langi-Sveinn, sem búsettur var á Selfossi
um áratuga skeið.
*
„Ég get ekki gengið, ekki legið og ekki andað, en annars líður
mér vel.“
Benedikt Gröndal þegar Þorvaldur Thoroddsen kom í heim-
sókn til hans og spurði eftir líðan skáldsins. Tveimur dögum
síðar andaðist Benedikt.
*
„Að endingu vil ég óska þess af sál og líkama að frúin megi
verða eins lífsglöð og hún hefur verið - fram í síðasta andlátið.“
Úr ræðu í sextugsafmæli hefðarkonu.
*
„Nú erum við allir bræðurnir dánir.“
Halldór Jónsson, bóndi á Broddadalsá á Ströndum, þegar
honum barst sú fregn að Guðjón bróðir hans væri látinn, síð-
astur margra bræðra hans.
*
Að lokum ætla ég að biðja menn að standa upp og hrópa ferfalt
húrra fyrir hinum látnu konum - Þær lifi! Húrra.“
Niðurlag ræðu sem haldið var í samsæti þegar kvenfélagið í
þorpinu átti hálfrar aldar afmæli. Og svo það fari ekki á milli
mála þá var ræðumaður að minnast látinna félagskvenna.
*
Stór og skrautlegur hani elti litla, rytjulega hænu. Hænan
gargaði ofboðslega og hljóp í sífelldum krókum til að forða sér
undan hananum. Að lokum hljóp hún út á götu og varð fyrir
vörubíl sem kom brunandi. Tvær rosknar piparjómfrúr, sem
sátu við glugga, voru sjónarvottar að þessum harmleik.
„Sástu!“, sagði önnur þeirra með hátíðlegum alvörusvip um
leið og hún benti á dauðu hænuna. „Hún vildi heldur deyja.“
*
Jónas setti upp verksmiðju í heimabæ sínum og auglýsti í stað-
arblaðinu að hann myndi eingöngu ráða kvænta karlmenn.
Kvenréttindafrömuður bæjarins rak augun í auglýsinguna og
fannst rétt að tala við Jónas með tveim hrútshornum.
Hún hringdi í hann og spurði: „Af hverju ætlarðu bara að
ráða kvænta karlmenn? Er það vegna þess að þú telur konur
aumari, heimskari, geðstirðari ... eða hvað er málið?“
„Nei, alls ekki kona góð,“ sagði Jónas. „Það er vegna þess
að kvæntir karlar kunna að hlíða skipunum, eru vanir að láta
traðka á sér, vita hvenær þeir eiga að halda kjafti og fara ekki í
fýlu þegar ég öskra á þá.“
*
„Rússneskir bændur voru svo sem ekki alltaf bornir á höndum
sér.“
Sögukennari í MR að útskýra bændaánauðina í Rússlandi á
keisaratímanum.
*
„Á söguöldinni voru Íslendingar menn, þá voru þeir engar
lyddur eins og þeir eru nú. Það voru karlar sem höfðu krafta í
kögglum. Þeir fóru tuttugu í Gretti og höfðu hann ekki.“
Glímukappi í ræðu á ungmennafélagsskemmtun á fyrri hluta
20. aldar.
*
„Þeir hætta ekki fyrr en þeir drepa einhvern.“
Kerling þegar hún frétti af heimsstyrjöldinni fyrri.
*
Þrír karlar sátu yfir glasi og ræddu eiginkonur sínar. Fyrst segir
sá dökkhærði: „Konan mín er svo undarleg. Það var nauta-
kjötsútsala í Hagkaup um daginn og hún keypti 50 kg af kjöti
og við sem eigum ekki einu sinni frystikistu. Nú liggur allt
þetta kjöt í þvottahúsinu og við komumst örugglega ekki yfir
að éta það áður en það skemmist.“
Þá segir sá rauðhærði: „Konan mín er svo klikkuð. Það var
útsala á notuðum bílum um daginn og hún keypti sér Toyotu
og hún er ekki einu sinni með bílpróf. Nú stendur bíllinn bara
framan við húsið okkar óhreyfður.“
Þá var ljóshærði karlinn farinn að veltast um af hlátri og se-
gir við félaga sína: „Ykkur finnst konurnar ykkar ekki gáfulegar,
þið ættuð þá að vita hvernig mín er. Hún er úti á Grikklandi
með saumaklúbbnum sínum, ha, ha,ha, og hvað haldið þið að
hún hafi tekið með sér, ha, ha, ha. Hún tók með sér 50 pk af
smokkum og hún sem er ekki einu sinni með typpi.“
*
Sjómannablaðið Víkingur – 49