Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2016, Page 18

18 – Sjómannablaðið Víkingur
Í janúarmánuði 1974 ákváðu pabbi,
Sigurður Sigurðsson (gjarnan nefnd-
ur Siggi stýssi) og Helgi Bjarnason
(Helgi í Grafarbakka) að fara á selveiðar
á bát pabba, Vini ÞH 73, sem var 3,5
tonna súðbyrðingur. Ég var þá 13 ára
gutti og fannst alltaf ofboðslega gaman
að fara með í svona túra og náði að
væla út samþykki fyrir því.
Selurinn steinlá
Þetta var í grimmdarfrosti, en stillu, í lok
janúar og fórum við af stað út frá Húsa-
vík þegar birti um morguninn og var
stefnan sett inn að sandi, fyrir botni
Skjálfandaflóa.
Pabbi var við stýrið en við Helgi stóð-
um frammá á útkíkki. Við sáum engan
sel fyrr en við vorum komnir vestur í
Bjargakrók en þá var fullorðinn landselur
að sniglast skammt frá fjöruborði og
reyndum við að komast nokkrum sinn-
um í færi við hann, en hann stakk sér
alltaf áður en hægt var að koma á hann
skoti. Helgi var vel vopnaður Winchester
pumpunni sinni og beið óþreyjufullur
eftir að geta plammað á hann. Við
eltumst við hann nokkra stund áður
hann kom skyndilega upp með hausinn,
20 metra framundan á bak og þá fékk
hann það sem hann þurfti og steinlá í
fyrsta skoti og lak úr honum blóðið.
Varð nú uppi fótur og fit og kallarnir
mjög æstir í að ná selnum áður en hann
sykki. Pabbi bætti vel við Sabb-inn og
setti stefnu á selinn en Helgi rétti mér
byssuna en tók sjálfur langan krókstjaka
og var tilbúinn til að krækja í hann.
Um leið og selurinn rann aftur með
kinnungnum á bak náði Helgi að setja
krókstjakann á kaf í hálsinn á honum, en
af því að hált var og ísað á hvalbaknum í
frostinu og pabbi alltof æstur og á of
mikilli ferð vildi ekki betur til en svo að
Helgi tókst á loft og sveif fyrir borð í
glæsilegum boga og fór á bólakaf í ís-
kaldan sjóinn. Þegar honum skaut upp
aftur 10-15 metra frá bátnum saup hann
hveljur eins og við mátti búast í kuldan-
um og reyndi að halda sér á floti. Þeir
flutu sem sagt saman í einum kór, al-
blóðugur og steindauður selurinn, Helgi
og krókstjakinn.
„Selinn fyrst“
Okkur pabba var að vonum brugðið en
hann náði að nýta sér áratuga reynslu
við manueringar skipa og með fumlaus-
um handtökum tókst honum á undra-
skömmum tíma að leggja bakborðs-
hliðinni á Vininum að Helga. Ég teygði
hendina eins og ég gat og Helgi náði í
hana og pabbi stökk yfir miðrúmið til að
hjálpa mér. Um leið og ég hafði náð taki
á Helga öskraði hann, „selinn fyrst – sel-
inn fyrst“, en við hlustuðum ekki mikið
á það og reyndum að drösla kallinum
um borð. Það var enginn hægðarleikur
þar sem Helgi var með stærri mönnum
og níðþungur í  hefðbundnum klæðnaði
þess tíma, tveimur lopapeysum, Álafoss-
úlpu og bússunum kjaftfullum af sjó, en
að sjálfsögðu ekki í björgunarvesti frekar
Eiríkur Sigurðsson skipstjóri
Saga af selveiðum
Siggi stýssi og Helgi í Grafarbakka um borð í Vini
ÞH 73.
Vinur í Naustavík.
Greinarhöfundur ögn eldri en þegar hann fór
selveiðitúrinn forðum.