Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2016, Side 23

Sjómannablaðið Víkingur – 23
Samtöl við land
Loftskeytamaðurinn afgreiddi öll samtöl við skipið, sem yfirleitt
voru nokkur á dag. Skipstjórinn var skuldbundinn kódafélaginu
um að engar upplýsingar færu út um fiskirí eða staðsetningu
skipsins og loftskeytamaðurinn þurfti því að fylgjast með að
menn töluðu ekki af sér í samtölum. Ef það gerðist var tólið
tekið af viðkomandi.
Jói Færeyingur
Annar kokkur var eldri maður, samviskusamur færeyskur
öðlingur sem mönnum var hlýtt til, Joen Hendrik Poulsen, faðir
Eli Poulsen sem hefur verið fréttaritari Ríkisútvarpsins í Þórs-
höfn. Jói Færeyingur kom yfirleitt upp til mín, að kvöldi til
þegar hann vissi að við vorum á siglingu nærri Færeyjum og
vildi hringja í gegn um Tórshavnradíó. Þetta voru ógleyman-
legar stundir, því hann var svo andaktugur að koma upp til
okkar og þetta var greinilega nokkuð sem hann hafði hugsað
um og hlakkað til að gera. Yfirleitt var löng röð hjá Tórshavn-
radíó/OXJ svo við þurftum að hlusta á mörg samtöl og höfðum
góðan tíma til að spjalla meðan við biðum eftir að komast að í
röðinni. Svo talaði hann vel og lengi þegar við vorum komnir í
samband við hans fólk í Færeyjum.
Jói hafði verið mótoristi á færeyskum skútum og hann lagaði
svo sterkt kaffi að það stóð næstum í manni. Strákarnir spurðu
hann stundum hvort hann hafi verið svo lengi á skútunum að
hann væri ennþá að spara vatnið. „Nei, nei“, sagði hann með
hægð; „kaffið tað skal smaka“.
Jói hélt mikið uppá Svavar skipstjóra og fór alltaf með
morgunmat upp til hans. Þetta var kaffi og tvær brauðsneiðar
sem miðjan var skorin úr, steiktar á pönnu og egg sett í miðj-
una. Gaman var að fylgjast með Jóa nostra við þetta.
Loftnetin
Í brælum og ísingu þurfti að hugsa sérstaklega vel um loftnetin,
einangrarana og gegntökin. Þótt að einangrar og sérstaklega
gegntökin væru hrein og silicon-bónuð reglulega þurfti maður
oftast að byrja á því að fara upp á brúarþak og hreinsa ís af loft-
netsgegntökum, einangrurum og loftnesniðurtökum áður en
kveikt var á sendinum. Það gátu því orðið margar ferðir upp
leiðarann á klakað brúarþakið þegar verst voru veðrin. Maður
heyrði stundum skipstjórann tuða: „Veru ekki að þessu helvítis
príli drengur“.
Hlustvaktin
Hlustvaktin var megin hluti starfsins sem bar þó ekki mikið á,
og fæstir gerðu sér kannski grein fyrir mikilvægi hennar. Stóru
Svavar Benediktsson skipstjóri og Egill Þórðarson við langbylgjusendi, sem var
um borð í Röðli – kallmerki TFPC – en hann er varðveittur á Byggðasafni
Hafnarfjarðar. Mynd: Atli Már Hafsteinsson