Merkúr - 01.09.1939, Síða 69

G7
un.“ Menn verða að standa við orð sín. Það er treyst meira
á innræti mannsins, lieldur en eignir hans. Ef hann er
ærukær, getur hann altaf fengið peninga. Annað dugar
ekki. Jeg hefi þekt menn, sem ekki stóðu við orð sín, og
þeir komust aldrei áfram.
Hugsaðu áður en þú framkvæmir. Farandsali kom til
hónda „in the Far W,est“ og bauð honum úr. Þetta var
á afskektum stað. Jú, hóndinn vildi gjarna eignast úr, og
hann sagði við farandsalann: „Jeg ætla að kaupa þrjú, því
að nágrannar mínir tveir eru líka úrlausir, og við höfum
komið okkur saman um það, að ef úrsali skvldi koma til
einhvers okkar, þá skyldi hann kaupa úr handa öllum.“
Með það fór farandsalinn en liann seldi hinum bænd-
unum líka þrjú úr hvorum. Bóndinn liafði ekki hugsað,
áður en hann keypti. Þegar heimskingjar koma á mark-
að, græða braskararnir.
En nú skal jeg segja þjer aðra betri sögu. I London
var stórt og auðugt firma, sem hjet Parker & Jones. Það
þurfti að gera mikla og vandasama verslun við hið stóra
verslunarhús J. C. Koopman í Amsterdam, og sendi þang-
að einn af færustu skrifstofumönnum sínum. Hann var
fátækur, en hafði góða hæfileika. Þegar hann kom til
Amsterdam varð hann ásthrifinn af dóttur Koopmans og
hún af lionum. Hann bar upp bónorðið við hinn ríka og
volduga kaupmann, en fekk kuldalegt afsvar. Koopman
sagði, að það kæmi ekki til mála, að hann gifti skrifstofu-
þjóni dóttur sína, en vegna þess, hvað hann hefði komið
vel fram, kvaðst hann ekki mundu kæra þessa frekju
fyrir firmanu Parker & Jones. Þá sagði sendimaður: „En
ef jeg væri meðeigandi í firmanu Parker & Jones, gæti
jeg þá orðið tengdasonur yðar?“ Þá brosti Koopman stór-
kaupmaður, hallaði sjer aftur á hak i stólnum, fitlaði við
gullfestina sína og' sagði: „Já, ef þjer getið orðið meðeig-
andi í Parker & Jones, þá skuluð þjer fá dóttur mina.“
Skrifarinn rauk þá út á símstöð og sendi firma sínu svo-
látandi skeyti: „Getur tengdasonur J. C. Koopman orðið
5*