Merkúr - 01.09.1939, Síða 95

r
93
1. Menn gera sjer ekki upphaflega grein fyrir því, hvernig
auglýsingin á aS líta út, þegar hún er komin á prent,
lieldur skrifa upp í belg og biðu það, sem þeir vilja
segja.
2. Efnisskipun og orðavali verður við þetta mjög ábóta-
* vant, svo að snúa þyrfti auglýsingunum alveg við, ef
vel ætti að vera.
3. Menn eru yfirleitt of langorðir. Stuttar auglýsingar
verða að öllum jafnaði lætri lieldur en Iangorðar aug-
lýsingar. Menn eiga því ekki að hugsa um það, að
koma sem mestu lesmáli í það rúm í blaðinu, sem þeir
bafa hugsað sjer. Það er betra að rúmt sje um orðin,
og þau þá sett með greinilegra letri.
4. Menn gleyma ákaflega oft, liver er þungamiðja aug'-
lýsingarinnar — athuga ekki, livað það er, sem á að
vera „Blikfanger“, eða binda það inn á milli kássu
af orðum.
^ 5. Menn spara sjer kostnað við að láta gera myndir i
auglýsingar sínar — gá ekki að því, að auglýsingin
getur gert margfalt meira gagn með því.
Og það sem margir gleyma, er hin margþætta þróun
viðskiftanna, sem hjer hefir skapast á seinni árum. Menn
líta kannske í kring um sig og segja sem svo, að mikil
breyting liafi nú orðið á lienni Reykjavík á seinustu ár-
um, og á öllu landinu i samgöngum, iðnaði og byggingum.
En þeir eru sjálfir alveg á hinu sama stigi og þeir voru,
áður en allar þessar framkvæmdir hófust. Þeir standa
i enn föstum fótum i bæjarlífinu, eins og það var fyrir 25
árum, þegar lijer voru 10—11 þús. íbúar. Þeir sjá að vísu,
að bjer hafa bygst mörg stór bæjarhverfi, að gömlu
kumbaldarnir eru liox’fnir og stórhýsi komin í staðinn, að
hjer liefir komið rafmagn, að hjer hefir skapast ný út-
gerð og togarafloti, að lijer eru kornin hundruð bíla, að
hjer hefir skapast verslunarskipafloti og að íbúar borgai'-
innar eru nú um 37 þúsundir. Þeir vita að samgöngur við