Viljinn - 01.12.1955, Blaðsíða 6
6
'AFNAÐAR- saga
N - 5
S
VO VORU ÞAÐ ENN AÐRIR, sem tóku upp þá háttu að hæða
og spotta og hertu sem mest á þvx. 1 einu tilfelli söfnuðust
þessir spottarar á stað, þar sem hinir tráuðu voru saman á bæn.
Tveir hinna áköfustu og djörfustu fóru í hvíta sloppa, klifruðu
upp á hásþakið og tóku til að syngja þar sálma og gjöra gys svA
sem unnt var. Dagurinn leið, og ekki kom Frelsarinn. Hvað ga^^
þetta þýtt. Þeirra himneski faðir hlýtur að hafa litið niður á
sundurkrömdu hjörtun þeirra með kærleika og meðaumkvun. Vissu-
lega voru þarna nokkrir, sem fannst þessi reynsla allt of hörð,
en tráaðir leiðtogar stóðu hugrakkir vörð og uppörvuðu og hug-
hreystu þá niðurbeygðu, meðan þeirra eigin hjörtum blæddi.
Þrátt fyrir að svo margir sneru sár algerlega frá þessu,
voru þó samt svo margir, sem voru svo vissir um handleiðslu Guðs
í þessu máli, að þeir gátu ekki hugsað sér að snáa við. Þeir
höfðu orðið fyrir vonbrigðum, en voru samt ekki leiðir. Ná byrj-
uðu þeir á ný að rannsaka spádómana um hina 2300 daga, en fundu
ekkert athugavert. Tíminn var áreiðanlega tengdur viðburðunum
urn fæðingu Krists og krossfestinguna. Txminn var róttur og auð-
vitað gat Guðs orð ekki brugðiðt. En þá kom spurningin: Hvað
er helgidómurinn?
Ljósið kom fyrst til Hiram Edson, sem bjó í New York
fylki. Morguninn eftir 22. október 1844 bað hann Guð mjög ein-
læglega og ákveðið um ljós. Og þá einmitt á þeirri. stundu sló
þeirri hugsun niður hjá honum, að nefndur helgidómur táknaði
"hinn himneska helgidóm”. Fljótlega var kallað til fundar á
heimili Edsons, og var sá samkoma til stórlegrar blessunar. Hán
uppörvaði hina niðurbeygðu og sameinaði þá.
En hvað táknaði "hreinsun helgidómsins'1? Ná var aftur
leitað til grundvallarins - Biblíunnar, og ná rannsökuðu þeir
Hebreabrófið mjög vel - og skýringin kom. Hafði Guð ekki gert
það skýrt í sínu orði, að þjónustan í hinum jarðneska helgidómi
væri táknmynd hins himneska? Ná skildu þeir, að Þegar Jesás kom
til himna, kom hann þangað sem vor æðstiprestur. Hann hafði frar
að þessu innt þjónustu af hendi í "hinu heilaga", en við lok
hinna 2300 daga (1844), hafði hann gengið inn í "hið allra helg-