Viljinn - 01.12.1955, Blaðsíða 8

8
E. G. Wihte:
BOÐSKAPUR III ÆSKUNNAR
£
ifandi trú.
MARGIR, sem í einlægni leita heilagleika hjartans og
hreinleika Ixfsins, virðast’ ráðþrota og huglausir. Þeir líta
sxfellt á sig sjálfa og harrxa triíarskort sinn, og þeim finnst
þeir geti ekki gert tilkall til blessunar Guðs, sökum þess að
þeir hafa enga trú. Þær persónur taka tilfinningu í misgripum
fyrir trú. Þeim yfirsást yfir einfaldleika sannrar trúar, og
leiða þannig mikið myrlcur yfir sálir sxnar. Þær ættu að beina
huganum frá sjálfinu og dvelja við náð og gæzku Guðs,. og að teljf
upp fyrirheit hans og trúa síðan í einfaldleik, að hann uppfylli
orð sína.
Við eigum ekki að treysta á trú okkar, heldur fyrirheit
Guðs. Er við iðrumst fyrri afbróta okkar við lögmál hans og
ákveðum að sýna hlýðni í framtíðinni, ættum við að trúa, að Guð
vegna Krists taki við okkur og fyrirgefi syndir okkar.
Sorti og hugleysi munu stundum setjast að í sálinni og
hóta að yfirbuga okkur, en við eigum ekki að varpa á brott traust
okkar. Við verðum að einblína á Jesúm. Við eigum að leitast
við að framkvæma af trúmennsku hverja þá skyldu, sem okkur er
kunn, og hvíla síðan róleg á fyrirheitum Guðs.
Treystið ekki á tilfinningu.
Stundum mun djúp tilfinning um óverðugleika okkar koma
af stað óttatitringi í sálinni, en þetta er ekki vottur þess, að
Guð hafi breyzt gagnvart okkur eða við gagnvarn Guði. Engin
viðleitni ætti að vera gerð til að koma huganum í' vissa geðs-
hræringu. Það getur verið að við finnum ekki í dag þann frið og
gleði, sem við fundum í gær, en við eigum að grípa hönd Krists í
trú, og treysta honum eins fyllilega í sortanum eins og í ljósinu
Satan kann að hvísla: "Þú ert of mikill syndari til þesc
að Kristur geti frelsað þig.'1 Um leið og þú viðurkennir, að þú
sárt sannarlega syndugur og óverðugur, getur þú mætt freistaran-