Skrá yfir vita og sjómerki á Íslandi - 01.01.1937, Síða 62

4. KEFLAVÍKURHREPE‘UR
a. KEFLAVÍK (Grófin)
Grófin er nyrst í víkinni út undir berginu, þar er steinbryggja 55 111. á lengd.
stefna hennar er sýnd á sjókortinu. Leiðarmerki eru engin. Meðfram bryggjunni
að norðanverðu er vel rudd vör og slétt, en svo þröng, að ekki má fara fjær bryggj-
unni cn svo, að rétt sé árafrítt, að sunnanverðu er slétt malarfjara og sæmilega
breið. Bryggjan er helzt ekki nothæf eftir að sjór er hálffallinn út, og um flóð er hún
alveg ónothæf að norðanverðu. Grófin hefir alla tíð verið notuð sem neyðarlend-
ing í norðan og norðaustan stórviðrum.
b. KEFLAVÍK (Stokkavör)
Stokkavör er skammt fyrir norðan verzlunarhús Guðmuhdar Kristjánssonar.
Það er stórt tvílyft hús, og snýr hlið þess að sjónum. Fram undir miðja vör er slétt
malarfjara, svo mjókkar vörin og eru þá suinstaðar sléttar klappir. Að norðan-
verðu við vÖrina er veggur (kambur), sem er klappir og stórgrýti, og nær hann alla
leið frá flæðarmáli og fram á marbakka, og verður að gæta þess að fara ekki mjög
nærri honum. Að sunnanverðu eru klappir og flúðir, en sem flýtur yfir með háum
sjó. Þegar lágsjáað er og ósléttur sjór, verður að fara nákvæmlega rétt inn vörina,
og er þá kampurinn að norðanverðu eða stefna hans það eina, sem hægt er að fara
eftir. Stokkavör er sæmilega góð, ei'tir því sem þar gerist.
c. KEFLAVÍK (I)uusbryggja)
Dnusbrijggja er norðan við miðja víkina. Fyrir ofan bryggjuna er gamalt hús
með flaggstöng á, og snýr gafl hússins að bryggjunni. Fremst á miðjum bryggjusporði
er staur, sem stendur upp úr um flóð. Venjulega er svo mikið upp úr af bryggjunni,
að hún sýnir stefnn lendingarinnar, sem er eingöngu að sunnanverðu við bryggj-
una. Efst með henni er slétt malarfjara, og er vörin þar sæmilega breið. Að framan
eru nokkurn veginn sléttar klappir, en þar er vörin mjórri, og taka strax við klapp-
ir og stórgrýti, og verður þess vegna að gæta þess, þegar lent er, að haga sér eftir
stefnu bryggjunnar. Lending þessi er, eins og aðrar lendingar í Keflavik, bezt með
háum sjó.
d. KEFLAVÍlv ((Edinborgarbryggja)
Edinborgarbrijggia er syðst í víkinni, og er nú lítið eða ekkert notuð, og ekki
ráðlegt fyrir ókunnuga að lenda við hana. Ef hvassviðri er, er betra að lenda í Gróf-
inni eða í Vatnsnesbás, og verða menn, ef svo ber undir, að haga sér eftir vindstöðu.
e. VATNSNES
Vatnsnesbás er sunnan við Iíeflavík. Þar er steinbryggja, og lendingin að vest-
anverðu við hana. Leiðarmerki eru engin, og verður að haga sér cftir stefnu hryggj-
unnar. Blindsker eru engin, og aðdýpi er þar nóg. Lendingin er hezt með hálffölln-
um sjó. I norðaustan hvassviðri er hún lökust, þá skolar yfir klappirnar og hryggj-
una, einkanlega um flóð. Vatnsnesbás hefir ávalt verið og er þrautalending.
Lending er einnig sunnan á Vatnsnesi, og er notuð af ábúandanum þar og
iiðrum kunnugum einstöku sinnum.
f. YTRI-NJABÐVÍK (Höskuldarkot)
Höskuldarkotslending er við hryggju, sem er niður undan söltunar- og aðgerðar-
húsum Magnúsar Ólafssonar, rétt innan við Klapparnef. Leiðarmerki eru engin, því
allir lenda að sunnanverðu við bryggjuna, sem alltaf er að einhverju leyti upp úr,
en að norðanverðu við hana er grjót og klappir. Sunnan og framan við bryggjnna
er sker, sem kcmur upp úr um fjöru. Skerið er nokkra metra frá bryggjunni.
g. YTRI-NJARÐVÍK (Ársælsbryggja)
Arsa’lsbrijggja er næsta bryggja fyrir sunnan Höskuldarkotsbryggjn. Leiðar-