Víkurfréttir - 18.05.2022, Blaðsíða 9

vaxtarskeið og allt lék í lyndi en
frá falli Tito árið 1980 fór að síga á
ógæfuhliðina ... og til að gera langa
sögu stutta þá braust stríðið út á
fyrri hluta ársins 1992. Jankó fékk
óvænt tilboð stuttu áður:
„Það var mjög skrítið að vera í
Júgóslavíu á þessum tíma, maður
fann að eitthvað lá í loftinu en við
í liðinu vorum ekki mikið að hugsa
um það, við litum allir á okkur sem
Júgóslava, ekki Serba, Króata eða
eitthvað annað. Hægt og býtandi
þyngdist andrúmsloftið og maður
fann að eitthvað var ekki gott. Í
leikjum fórum við að heyra meira
frá aðdáendum, þarna voru farin að
heyrast öðruvísi köll á milli Serba
og Króata t.d. og eins og ég segi, eitt-
hvað slæmt lá í loftinu. Fyrir mig
var þetta skrítið, ég þurfti í raun að
spyrja mig hverjum ég tilheyrði! Ég
er Serbi frá Bosníu – fæddur í Króatíu
en ég hef alltaf litið á mig sem JÚGÓ-
SLAVA. Þegar ég er spurður hvaðan
ég er þá segist ég bara vera frá Júgó-
slavíu. Ég hef alltaf litið á alla sem
Júgóslava, ekki sem Serba, Króata
eða eitthvað annað.“
„Eftir tímabilið 1991 en þá var
ég búinn að jafna mig nánast að
fullu og hafði spilað síðustu leikina
á tímabilinu, fór ég heim til Bihac í
Bosníu í sumarfrí eftir mótið. Við
fjölskyldan ætluðum bara að heim-
sækja foreldra okkar og stoppa stutt,
tókum þess vegna bara tvær ferða-
töskur með okkur. Við ætluðum
auðvitað að snúa til baka til Osjek
en það varð aldrei, því stríðið var
að byrja í Króatíu. Ég opnaði bar í
Bihac og hann gekk mjög vel en fékk
þá óvænt tilboð – frá Íslandi. Fyrrum
liðsfélagi hjá Osjek, Luka Kostic
(Kóli), var í símanum og spurði mig
hvort ég myndi vilja spila á Íslandi
með Grindavík. Ég bað Kóla um að
bíða smá, ég vildi hugsa málið því
barinn var farinn að ganga vel. Ég
ræddi málið við Dijönu og pabba,
við ákváðum að ég myndi fara í einn
mánuð og sjá til, ef mér myndi ekki
lítast á þá myndi ég koma til baka.
Ég kom til Íslands 24. janúar 1992.“
Athyglisvert en þegar Grindavík
var að reyna semja við Jankó, þá
setti Bjarni Jóhannsson, þjálfari
liðsins, sig í samband við Eyjólf
Sverrisson, fyrrum lærisvein sinn hjá
Tindastóli frá Sauðárkróki, en hann
lék þá með Stuttgart í Þýskalandi.
Í liði Stuttgart var fyrrum liðsfélagi
Jankó frá Júgóslavíu. Viðkomandi
sagði Eyjólfi að þetta hlyti að vera
einhver misskilningur, það gæti ekki
verið að Milan Jankovic væri að fara
spila með liði á Íslandi ...
Servíetta með sítrónubragði
Jankó talaði eingöngu sitt móðurmál
á þessum tíma og lenti í skondnu at-
viki í fluginu frá Kaupmannahöfn til
Íslands með Icelandair. Forsvars-
menn Grindavík vildu auðvitað
heilla sinn mann og smelltu honum
á Saga Class en Jankó hafði ekki hug-
mynd um það, vissi ekkert hvað Saga
Class var:
„Ég var búinn að fljúga frá Júgó-
slavíu til Kaupmannahafnar, þurfti
að bíða eftir fluginu til Íslands og var
orðinn mjög svangur þegar loksins
kom að fluginu til Íslands. Ég sofnaði
strax og var hálf rúglaður þegar flug-
freyjan var alltaf að koma til mín og
bjóða mér eitthvað að borða en ég
skildi ekki neitt, hélt ég þyrfti að
borga fyrir matinn og var ekki með
neinn pening á mér. Þarna var flug-
freyjan auðvitað að spyrja mig hvað
ég vildi fá af matseðlinum. Aftur og
aftur kom hún með girnilegan mat
til hinna farþeganna á Saga Class og
mig langaði svo í, var orðinn mjög
svangur! Eftir tvo tíma kom hún
svo með servíettu sem var búið að
rúlla upp, hún var með svona sí-
trónubragð og var hugsuð til að þvo
sér í framan. Servíettan leit út eins
og pönnukaka, ég horfði lúmskur í
kringum mig og þegar enginn sá þá
stakk ég servíettunni upp í mig og
reyndi að borða!
Ég fór beint á æfingu þegar ég
kom heim, Kóli fylgdi mér og eftir
æfinguna fórum við með stjórn
Grindavík á Hard Rock Café og ég
sagði Kóla hvað skeði í vélinni en
hann mætti alls ekki segja stjórnar-
mönnunum! Kóla fannst þetta svo
fyndið að hann sagði auðvitað öllum
strax frá og skilaði frá mér að næst
þyrfti ég ekki Saga Class-sæti, bara
venjulegt því þar fengu farþegar bara
sinn bakka með mat á!“
Eðli málsins samkvæmt eru veð-
urguðirnir Íslendingum ekki beint
hliðhollir í lok janúar en veðrin
sem Jankó fékk að upplifa á fyrstu
dögum Íslandsdvalarinnar voru
skrautleg oft og tíðum! Jankó bjó
fyrst á verbúð Fiskaness en hann
var einn fyrstu mánuðinn, Dijana
og börnin komu ekki strax og Jankó
var eflaust á báðum áttum fyrstu
vikurnar. Hann lenti í fyndnu atviki
fljótlega eftir að hann var kominn
og svo í öðru þegar fjölskyldan var
komin:
„Það var mjög vont veður fyrstu
dagana, ég talaði ekki tungumálið
svo mér leist ekki mikið á þetta til
að byrja með. Krilli (Kristinn Jó-
hannsson) var aðstoðarþjálfari og
hann sótti mig alltaf á æfingar þegar
við æfðum á Haukavellinum á Ás-
völlum. Ég átti að vera tilbúinn á
ákveðnum tíma og var mættur út og
það var algert rúglveður, snjór og rok
og ég beið og beið – og beið! Ég var
alveg að frjósa og hugsaði með mér
að stjórnarmenn væru að „testa mig“,
athuga hvort ég myndi gefast upp en
þá kom í ljós að Krilli hafði gleymt að
sækja mig! Það voru engir farsímar
þarna, þeir gátu hringt í einhvern í
Grindavík og einhver kona kom til
að segja mér, já eða reyna segja mér
að þeir hefðu gleymt að sækja mig!
Hún talaði ekki júgóslavnesku og
ekki skyldi ég íslensku! Hún hreyfði
hendurnar og einhvern veginn náði
ég því að ég yrði ekki sóttur!
Þegar Dijana og börnin komu í lok
febrúar þá bjuggum við fyrst í Gula
húsinu (félagsheimili Grindavík) en
þar var eldhús og við gátum eldað
okkur mat. Í fyrsta skipti sem Dijana
ætlaði að elda, þá fann hún ham-
borgara en vantaði matarolíu. Lýsi hf.
var aðalstyrktaraðili Grindavík á
þessum tíma og alltaf nóg til af lýsi í
Gula húsinu og Dijana hélt að þetta
væri matarolía í flöskunni. Það var
skrítið bragð af þessum hamborg-
urum ...“
Það verður seint sagt að Jankó
hafi heillað alla með spilamennsku
sinni á þessu fyrsta tímabili og segir
sagan að efasemdir hafi verið með
að fá hann aftur næsta tímabil. Á
lokahófi Grindavík í Festi haustið
1992 var Þorsteinn Bjarnason valinn
besti leikmaður liðsins og á þessum
tíma var Jankó farinn að geta bjargað
sér aðeins í íslenskunni, hann sagði
orðrétt við Þorstein á sinni bjöguðu
íslensku: „Ég skal vera sá besti leik-
maðurinn tharna eftir næsta tíma-
bilið tharna!“
Fjölskyldan flutti skömmu
áður ens stríðið braust út
Þegar Jankó og fjölskylda tóku
ákvörðun um að prófa Ísland, þá var
ekki á stefnuskránni að setjast hér að
en stríðið í Bosníu braust endanlega
út stuttu eftir að Dijana var komin
til Íslands með börnin. Kannski
munaði hreinlega litlu að þau hefðu
ekki komist en venjulega var hægt að
fara með rútu til alþjóðaflugvallarins
í Belgrad í Serbíu, Dijana og börnin
þurftu hins vegar að fljúga með her-
flugvél frá Bihac í Bosníu. Stuttu
síðar lokaði landið og enginn komst
út úr því og stríðið hófst.
1993 tók Þorsteinn Bjarnason við
þjálfun Grindavíkurliðsins og Jankó
stóð við stóru orðin frá lokahófinu
tímabilið á undan, var besti og í raun
langbesti leikmaður liðsins. Hann
vissi að hann hefði ekki staðið sig
nógu vel fyrsta tímabilið og fyrst
Grindavík vildi aftur gera samning
við hann, sem gaf Jankó tækifæri
á að sanna sig, þá skrifaði hann
glaður undir samninginn og næstu
ár skrifaði hann alltaf undir eins
samning, þ.e. hann fór ekki fram á
hækkun eins og hann hefði auðveld-
lega getað gert því hann var orðinn
einn besti leikmaðurinn á öllu Ís-
landi. Jankó vildi einfaldlega þakka
traustið, að fá að sanna sig aftur eftir
lélegt fyrsta tímabil. Þvílíkur heið-
ursmaður en þarna, og í raun mjög
fljótlega eftir að hann kom til Grinda-
víkur, var hann búinn að heilla alla
upp úr skónum með persónuleika
sínum. Það var bara knattspyrnuleg
geta eftir fyrsta tímabilið sem bjó til
efasemdir en þær efasemdir voru
mjöööööög fljótar að fjúka út í hið
íslenska veður og vind!
Þess má til gamans geta að þegar
COVID skall á fyrir tveimur árum þá
bauðst Jankó til að þjálfa kauplaust
til að byrja með. Eins og áður sagði,
þvílíkur heiðursmaður!
Gamli liðsfélagi Jankó, Kóli, tók
svo við þjálfun liðsins árið 1994 og
má segja að þá hafi ákveðið gull-
aldartímabil hafist því ekki nóg með
að Grindavík hafi unnið næstefstu
deildina auðveldlega, heldur fór liðið
alla leið í úrslit bikarkeppninnar en
þurfti að lúta í lægra haldi fyrir KR-
ingum. Oft er stutt á milli í íþróttum
en í stöðunni 0:0 átti bakvörður
Grindavíkurliðsins fyrirgjöf sem
rataði alla leið í stöng KR-marksins!
Ef þessi fyrirgjöf hefði endað í
markinu og Grindavík komist 1:0 yfir,
hvernig hefði leikurinn þá þróast?
Farsæll ferill
Jankó lék með Grindavík til 38 ára
aldurs og átti svo sannarlega sinn
þátt í að liðið hélt sér uppi en tæpt
stóð það ‘96 og ‘98 en þá bjargaði
liðið sér í síðustu umferð með sigri
og seinna skiptið skoraði Jankó m.a.
eitt af mörkunum.
Hann tók svo við þjálfun Grinda-
víkurliðsins árið 1999 og áfram voru
heilladísirnar á bandi Grindvíkinga
en í hreinum úrslitaleik um að halda
sæti sínu í deildinni vann Grindavík
Val og varð þar með eina liðið á Ís-
landi sem hafði aldrei fallið um deild.
Eftir það var bara horft til ljóssins
eins og flugurnar – og þangað var
stefnt!
„Við rétt björguðum okkur frá
falli á fyrsta tímabilinu mínu sem
þjálfari en svo fór okkur að ganga
betur, unnum Lengjubikarinn
[minni bikarkeppni sem þá var
leikin samhliða Íslandsmótinu og
bikarkeppninni. Innsk. blaðamanns]
og enduðum í þriðja sæti Íslands-
mótsins, sem tryggði þátttökurétt í
Intertoto Evrópukeppninni árið eftir.
Þá unnum við Baku frá Azerbajan í
fyrstu umferð en rétt töpuðum fyrir
Basel í annarri umferð. Ég þjálfaði
liðið næsta tímabil en þá enduðum
við í fjórða sæti og eftir það tók ég
við Keflavík sem þá var í næstefstu
deild. Við fórum beint upp og urðum
bikarmeistarar árið eftir.“
Taug Jankó til Grindavíkur hefur
alltaf verið sterk og að loknum
tveimur tímabilum í Keflavík sneri
hann aftur til heimahaganna og átti
fyrst að vera aðstoðarþjálfari Guð-
jóns Þórðarsonar – en stuttu eftir
að búið var að samþykkja samning
við Guðjón var hann floginn á vit
ævintýranna í Englandi, staða Jankó
breyttist og hann varð aðalþjálfari.
Eftir það hefur Jankó einbeitt sér að
uppbyggingu ungra og efnilegra leik-
manna ásamt því að vera viðkom-
andi þjálfara meistaraflokks karla til
aðstoðar. Segja má að hann flakki á
milli Grindavíkur og Keflavíkur en
eftir að hafa verið Óla Stefáni Fló-
ventssyni til aðstoðar 2016 til 2018
fór hann aftur til Keflavíkur og var
aðstoðarþjálfari Eysteins Húna
Haukssonar en sneri svo til baka
fyrir stuttu og er núna hægri hönd
nýs þjálfara Grindavíkurliðsins, Al-
freðs Jóhannssonar. Hvernig líst
Jankó á framtíð grindvískrar knatt-
spyrnu?
„Framtíðin hjá Grindavík er björt,
5. flokkur drengja varð t.d. Íslands-
meistari í fyrra og þar eru nokkrir
mjög efnilegir leikmenn. Ef við
höldum áfram að byggja upp ungu
leikmennina þá verðum við komnir
með sterkt lið eftir nokkur ár sem
getur verið byggt á leikmönnum frá
Grindavík. Ég mun sjá um afreks-
þjálfun en þar líður mér best, að búa
til góða leikmenn. Ég verð líka Alla til
aðstoðar en mér líst mjög vel á hann
sem þjálfara. Það er góð stemmning
í kringum liðið og við munum gera
góða hluti í sumar held ég. Það var
frábært fyrir fótboltann í Grindavík
að fá Jón Óla Daníelsson til að byggju
upp kvennaknattspyrnuna, það er
bjart framundan í Grindavík.“
Jankó er aðstoðarhúsvörður
Grunnskóla Grindavíkur en er með
sínar bækistöðvar í nýrri skólanum,
Hópsskóla. Þar er hann kannski mest
á heimavelli því börnin hreinlega
dýrka hann! Hann sýnir þeim alls
kyns galdrabrögð og grínast í þeim
en hvernig kann hann við það starf
og hvernig sér hann framtíðina fyrir
sér:
„Þetta er mjög gott starf, mér
finnst frábært að vinna með börnum
og þá get ég líka æft mig betur í ís-
lenskunni. Sum börnin halda að ég
sé skólastjóri en ég er nú fljótur að
segja þeim að það sé ekki rétt. Okkur
líður mjög vel á Íslandi en ég reyni að
heimsækja Júgóslavíu eins oft og ég
get. Mamma mín sem er orðin 84 ára
er búin að vera aðeins veik en hún
býr rétt hjá Sarajevo. Draumurinn
er að búa á báðum stöðum, vera í
Júgóslavíu yfir veturinn en á Íslandi
á sumrin en þau íslensku eru þau
bestu.“
Það var mjög
skrítið að vera í
Júgóslavíu á þessum tíma,
maður fann að eitthvað lá í
loftinu en við í liðinu vorum
ekki mikið að hugsa um
það, við litum allir á okkur
sem Júgóslava, ekki Serba,
Króata eða eitthvað annað ...
Framtíðin hjá
Grindavík er björt
[...] Ef við höldum áfram að
byggja upp ungu leikmennina
þá verðum við komnir með
sterkt lið eftir nokkur ár
sem getur verið byggt á
leikmönnum frá Grindavík ...
Fyrir leik Grindavíkur og Þróttar í Lengjudeildinni var Milan Stefáni Jankovic og Dijana, eiginkonu hans
veittur þakklætisvottur fyrir framlag þeirra til Ungmennafélags Grindavíkur. Það var Gunnar Már Gunnarsson,
formaður knattspyrnudeildar Grindavíkur, sem afhenti hjónunum blóm og viðurkenningu. VF-mynd: JPK
Jankó hefur þjálfað í Grindavík
og hjá Keflavík. Hér er hann á
grasvellinum í Grindavík.
víkurFrÉttir á SuðurNESJuM // 9