Rökkur - 01.06.1950, Blaðsíða 18

66
KÖKKUR
Lingh Phi setti fyrir hann stól, með óþarflega miklum
hávaða.
Hambly Imeig niður í sætið.
„Lofið okkur að vera einum, Lingli Phi,“ sagði hann
stuttlega og i skipunartón. Þegar Lingh Phi var ávarpáður
þannig hlýddi hann tafarlaust. En Moxx var ekki í neinum
vafa um, að Lingli Phi mundi leggja við hlustirnar og gaf
félaga sínum hendingu um að tala lágt.
„Hvað er að, Hambly, — liefir nokkuð komið fyrir?‘‘
„Við höfum verið ræntir!“
„Ræntir — og hverju var rænt?“
„Engu,“ var hið furðulega svar, og Moxx gat ekki varist
þeirri hugsun, að Hambly væri eitthvað ruglaður.
„Það var brotist inn í skrifstofurnar — liurðin brotin
og jafnvel lásinn, og inni í skrifstofunni var allt á tjá
og tundri.“
„En engu síolið?“
„Engu stolið — en dálítið skilið eftir.“
„Hvað var það?“
„Þetta — Þessi ryðgaði veiðihnífur. Honum var stungið
í plötuna á skrifborði þínu -— notaður sem nagli, til að
festa þar bréf eða orðsendingu. Hérna er það.“
Hann rétti Moxx gulleitan miða, sem hann las með mik-
illi athygli. Á miðann var skrifað:
„Forðist að koma til Clonaleur — ella
munuð þér láta lífið þar!“
„Hver fann þessa orðsendingu?“
„Eg fann hana.“
„Hefir lögreglan séð miðann?“
„Nei. Eg þorði ekki að gera henni aðvart um bréfið —
taldi óheppilegt, að hún kæmist á snoðir um fyrirætlanir
þínar um Clonaleur.“
„Einhvern grunar eitthvað,“ sagði Moxx. „Og peninga-
skápurinn?“
,,,Hann var opinn.“
„Og Clonaleur-skjölin?“
„Eg get ekki séð, að neitt vanti. En þau voru ekki í réttri
röð. Vafalaust hafa þeir lesið þau.“
i