Rökkur - 01.06.1950, Blaðsíða 25

R Ö K K U R
73
um. Nokkrum mínútum síðar varð á vegi núnum maður
nokkur, sem kvaðst heita Duff Catleigh frá New York, og
spurði til vegar til gistihússins. Hann fór sömu leið og
herra Moxx. Kl. 6.22 er eg hafði lokið skyldustörfum mín-
um á hafnarbryggjunni lagði eg leið mína eftir bökkunum.
Þóttist eg þá heyra vein, óljóst. Eg lagði við hlustirnar,
en heyrði ekkert frekara. Þegar eg gekk niður tröppur sem
liggja að lítilli timburbryggju varð eg einliverrar hreyfing-
ar var. Eg bedtti vasaljósi mínu og sá herra Catleigh og
skipaði honum að koma til min. Hann gerði það og er
hann kom sá eg, að liann hélt á hatti í hendinni, og var þó
með hatt á höfðinu sjálfur. Hann skýrði svo frá, að nokkrir
menn hefðu verið að gera tilraun til að þvinga mann
nokkurn til þess að fara út í fiskibát við brvggjuna. Hann
hrá við og fór manninum til lijálpar. Á leiðinm niður
tröppurnar datt herra Catleigh. Þegar hann reis á fætur
voru árásarmennirnir flúnir. Hann kvað þá hafa verið
Kinverja. Maður sá, sem þeir höfðu ætlað að nema á brott,
lá á bryggjunni. Herra Catleigh sagði, að maðurinn hefði
svipt poka af höfði sér, og tekið til fótanna. Hann tók hann
upp og var að skoða hann, þegar eg kom og yfirheyrði
hann. Eg taldi svör hans ófullnægjandi, en siá ekki ástæðu
til að hefta ferðir hans, eins og sakir stóðu og leyfði honum
að fara.“
Löngu áður en lögregluþjónninn var búinn að lesa þetta
upp úr vasabók sinni var Moxx farinn að liugsa hratt.
Hann hafði sagt, að aðeins einn maður hefði ráðist á sig.
Catleigh sagði að þeir hefðu verið margir — og kínverskir.
Moxx gerði sér Ijóst, að lygar hans sjálfs höfðu komið
honum í vanda.
,,Yiljið þér breyta framburði vðar?“ spurði lögreglu-
þjónninn.
Moxx yppti öxlum eins og sá, sem biðst vægðar.
„Eg verð víst að segja allt af létta, lögregluþjónn," sagði
hann. ,,Eg — eg var víst naumast með sjálfum mér fyrst
i stað, eftir að þetta gerðist. Eg fékk högg á höfuðið og —“
„Þér eruð þá sammála herra Catleigh um það, að margir
menn hafi staðið að árásinni ?“