Vesturland - 01.12.1986, Blaðsíða 17

17
Fjölskyldan á Seljalandsvegi 10 á ísafirði.
börnin orðin tvö. Ég var það
sem kallað er heimavinnandi
húsmóðir með tvö böm. Við
stofnun Pensilsins var ég milli
bama og rétti strákunum hjálp-
arhönd í byrjun, og einhvern
veginn fór það svo, að ég er bú-
in að vinna við fyrirtækið alla
tíð síðan. Davíð fór út úr fyrir-
tækinu árið 1980 og síðan hefur
þetta verið einkarekstur okkar
Georgs.
Ég hefði aldrei unnið við
þetta svona lengi, nema af því
að mér finnst það skemmtilegt.
Þetta er fjölbreytt og þarna
kynnist maður mörgu fólki. Ég
vil helst ekki vinna annað en
það sem ég hef ánægju af. Ég
sagði við Georg að ég skyldi
vinna þarna með honum í smá-
tíma, og ef mér leiddist, þá
myndi ég hætta og fara að gera
eitthvað annað. Hann veit það.
HARÐASTI HÚSBÓNDINN
— Ertu kannski svolítiö ákveðin
og stjórnsöm?
— 1 eðli mínu er ég mjög
stjómsöm. Ég vil stjórna mínum
hlutum sjálf, bæði heima og
heiman. Ég veit að það yrðu
mikil viðbrigði ef ég færi aftur
að vinna hjá öðrum. Sá sem
vinnur hjá sjálfum sér kynnist
harðasta húsbóndanum. Það er
vissulega auðveldara að láta
aðra hugsa fyrir sig og segja sér
fyrir verkum.
— Ertu hörð við sjálfa þig?
— Ég hef alla tíð verið vinnu-
þjarkur. Ég er starfsöm og er
aíltaf að. Við hjónin höfum alla
tíð unnið mjög mikið. Það hefur
farið mikill tími í að byggja fyr-
irtækið upp og reka það. Þetta
hefur ekki verið neinn níu-til-
fimm vinnutími. Mér líkar vel
að vinna undir pressu. Þannig
vinn ég best.
í starfi mínu í Penslinum sá
ég fljótt, að fagleg þekking mín
á málningarvörum og öðru
slíku var af skomum skammti,
jafnvel þótt Georg væri óþreyt-
andi að uppfræða mig. Þess
vegna fór ég suður á námskeið í
þessum fræðum, enda er það
mikilsvert að þeir sem starfa við
sérhæfðar vörur séu sjálfir sér-
hæfðir og viti hvað þeir eru að
gera.
ÞINGHÓLL
— Eigið þið ekki líka skemmti-
staðinn Þinghól?
— Nei, ekki nema að litlu leyti.
Um reksturinn er hlutafélag í
eigu tengdaforeldra minna og
bama þeirra, stofnað árið 1985.
Það kom svo af sjálfu sér, að
þeir sem eru búsettir hér á
staðnum sinna þessu mest.
Margar helgar fóru í vinnu
inni í Þinghól, eftir fulla vinnu í
Penslinum. Það er hreint ekki
eftirsóknarvert. Þá er hætt við
því að lítið verði úr móðurhlut-
verkinu.
— Yngsta barnið ykkar er öðru
vísi en hin. Er Halldór Högni
ekki orðinn tíu ára?
STRAUMHVÖRF í LÍFINU
— Jú. Það urðu straumhvörf í
lífi okkar árið 1976, þegar við
eignuðumst Halldór Högna.
Fötlun hans var mikið áfall. Það
var ekki fyrr en á sjötta mánuði,
sem sá grunur varð að vissu, að
eitthvað væri að drengnum
meira en bara seinþroski.
Rannsókn syðra leiddi ekkert
annað í ljós en að hann væri
heilaskaddaður af ókunnum á-
stæðum. Upp úr þessu hófust
miklar suðurferðir og rann-
sóknir.
í þessum efnum eru ekki
aðrir kostir en að duga eða
drepast. Við lærðum fljótt að
enginn réttir manni neitt upp í
hendurnar. Fyrir Halldór höf-
um við orðið að berjast fyrir
öllum þeim réttindum sem eru
sjálfsögð fyrir hin börnin. í
þeirri baráttu hef ég ekki dregið
af mér, enda lít ég svo á að hún
sé ekki bara fyrir hann. Ég lít
svo á, að þessi barátta sé líka í
þágu annarra olnbogabarna og
komi þeim til góða. Reyndin
hefur líka orðið sú.
Þessi mál voru nánast ó-
plægður akur á Vestfjörðum á
fyrstu árum Halldórs. Þeim
hafði ekki verið sinnt hér að
neinu leyti. Öll frávik frá eðli-
legum þroska voru umsvifa-
laust afgreidd suður.
HÉR VILDUM VIÐ BÚA Á-
FRAM
Við þetta sættum við okkur
ekki, því að hér vildum við búa
áfram. Við ákváðum að leggja í
baráttuna og fá eitthvað af
þjónustunni hingað vestur.
Strax og ég fór að taka á
þessum málum, þegar Halldór
var kominn um þriggja ára ald-
ur, fór ég að reyna að koma
honum út á meðal annarra, áð-
ur enn hann yrði of háður mér.
Bæjaryfirvöld tóku mér og við-
leitni minni mjög vel, og dreng-
urinn minn var fyrsta þroska-
hefta bamið sem fór hér inn í
leikskóla.
Styrktarfélag vangefinna á
Vestfjörðum var stofnað árið
1976. Það er árið 1979 sem ég
fer að starfa í því. í gegnum það
félag hafa aðstandendur
þroskaheftra fyrst og fremst háð
baráttu sína. Á þessum tíu árum
hafa viðhorfin í þjóðfélaginu til
fatlaðra og þroskaheftra vissu-
lega breyst mikið, og við höfum
notið góðs af því. Þeir sem hafa
ekki persónulega reynslu af
þessum málum skilja annars oft
lítið hvað verið er að tala um.
Það er ekki hægt að lýsa fyrir
öðru fólki því sálarstríði, sem
fylgir þessari baráttu. Einhver
hefur sagt, að þá fyrst hrikti í
máttarviðum hjónabandsins,
þegar erfiðleikar af þessu tagi
koma upp. Annað hvort brestur
það eða styrkist. í okkar tilviki
hefur hjónabandið orðið sterk-
ara þegar á hefur reynt.
Enginn veit það nema sá sem
reynir, hvernig það er að eiga
vangefið barn. Það er lífs-
reynsla sem gefur manni aðra
hluti og suma ríkulegri en þegar
börn með eðlilegan þroska eiga
í hlut. Sumir halda að þetta sé
eintómur kross. Það er mikill
misskilningur.
LENGI VIÐLOÐANDI
FLOKKSSTARFIÐ
— Hvað er langt síðan þú fórst
að taka þátt í pólitísku starfi?
— Það má segja að ég hafi verið
virk í þágu Sjálfstæðisflokksins
frá fjórtán ára aldri. Fyrst vann
ég ýmislegt við blaðið Vestur-
land og við happdrættið, ég var
sendill í kosningum, og svo
framvegis. Ég er búin að fara í
gegnum þetta allt. Ég gekk ung i
Sjálfstæðiskvennafélagið og þar
hef ég starfað mest.
— Ertu mjögpólitísk?
— Ég er alin upp í mjög póli-
tísku umhverfi. Mér var kennt
það snemma, að sá sem starfaði
í pólitík væri að vinna fyrir
heildina en ekki sjálfan sig.
Honum bæri því að setja hags-
muni heildarinnar ofar eigin
hag. Spurningunni hlýt ég að
svara játandi. Ég er mjög póli-
tísk.
STARFIÐ Á ÍSAFIRÐI
— Er flokksstarfið blómlegt hér
á ísafirði?
— Starfið í Sjálfstæðiskvenna-
félaginu hefur verið mjög gott.
Það verður ekki annað sagt en
við höfum unnið mjög vel. Ég
veit ekki betur en félag okkar
kvennanna sé það eina af fjór-
um félögum Sjálfstæðisflokks-
ins á ísafirði sem starfar bæði
vel og skipulega og heldur
reglulega fundi.
PRÓFKJÖRIÐ
— Nú bauðstu þig fram í próf-
kjörinu í haust, og lentir þar í
fimmta sœti. Hver voru tildrög
framboðsins? Hvernig gekk
þetta allt fyrir sig? Og hvernig
líkuðu þér úrslitin?
— Fyrst var það nefnt við mig
fyrir um hálfu öðru ári, að ég
gæfi kost á mér til framboðs til
Alþingis. Ég hugleiddi þetta
annað slagið, en gleymdi því á
milli. Síðan var farið að leggja
nokkuð mikið að mér í sumar,
en það var ekki fyrr en nokkr-
um dögum áður en framboðs-
frestur rann út, sem ég gerði
upp hug minn.
Áð taka þátt í svona prófkjöri
er sérstæð reynsla. Það er
reynsla sem ég vildi ekki hafa
misst af. I upphafi tók ég þá
stefnu, að fara um allt kjör-
dæmið og hitta fólk. Mér fannst
það rétt og eðlilegt að kynna
mig fyrir fólkinu sem ég vildi að
kysi mig.
FERÐ UM VESTFIRÐI
Þetta var langt og ánægjulegt
ferðalag um alla Vestfirði. Ég
byrjaði innst í Hrútafirðinum
og fór um Strandir, og síðan um
Djúpið heim aftur til Isafjarðar.
Eftir það lá leiðin suður um
firðina og svo austur á bóginn,
og ferðinni lauk í Reykhóla-
sveit.
Mér fannst mjög gaman í
þessari ferð. Til dæmis er það
minnisstætt þegar ókunnugir
menn sögðu við mig með undr-
unarsvip: Ert þú hún? Það virt-
ist sæta nokkurri furðu að sjá
með eigin augum þessa einu
konu sem gaf kost á sér í próf-
kjöri Sjálfstæðisflokksins.
Ég varð margs vísari í þessari
ferð. Ég hefði ekki viljað missa
af henni fyrir nokkurn mun.
Þarna fékk ég góða yfirsýn yfir
málefni fjórðungsins, og ég
vonaðist til þess að þetta yrði
bara upphaf nánari kynna.
Hvar sem ég kom var tekið
ákaflega vel á móti mér. Ég er
mjög þakklát fólkinu fyrir mót-
tökurnar og fyrir þann hlýhug
sem mætti mér. Ég er mjög
þakklát öllum þeim sem studdu
mig í þessari baráttu.
S JÁLFSTÆÐISM AÐUR —
KONA
Þegar ég hélt af stað út í þessa
kosningabaráttu, gerði ég það
fyrst og fremst sem Sjálfstæðis-
maður og sem einstaklingur, en
ekki sem fulltrúi neins sérstaks
hóps. En um það er lauk, þá var
búið að gera mér það rækilega
ljóst að ég væri fyrst og fremst
kona, að ég væri fyrst og fremst
samnefnari fyrir minnihlutahóp
í vestfirskri pólitík. Við konur
erum það vissulega.
Tilgangur prófkjörsins var að
kjósa í fjögur efstu sætin á
framboðslista Sjálfstæðis-
flokksins. Með því að gefa kost
á mér í prófkjörinu var ég þess
vegna að gefa kost á mér í eitt-
hvert þeirra. Ég kvaðst ekki
Framhald á bls. 24
Gleðileg jól!
Farsœlt nýtt ár!
Kjördæmisráð
S j álfstæðisflokksins