Veiðimaðurinn - 01.12.1950, Síða 33

S.: „Þú verður að halda við hann . ..“ ].: „Þú verður að gefa honum eftir . . .“
inu niðurundan bænum. Þegar við vor-
um nýkomnir upp úr bátnum bar þar
að hjónin á Núpum. Þeir Sæmundur
og Jón tóku þau tali og kynntu mig fyrir
þeim, en tóku fram um leið, að þeir
væru aðeins með tvær stengur og hvaða
stöðu ég gegndi í ferðinni. Að svo búnu
héldu hjónin leiðar sinnar, en veiði-
mennirnir fóru að búa sig undir átökin
við laxinn. Skiptu þeir nú með sér
veiðisvæðinu, en bentu mér jafnframt á
stað, hæfilega langt frá árbakkanum, þar
sem ég skyldi sitja unz þeir þyrftu á mér
að halda. Fóru þeir nú nokkrar umferð-
ir, hvor um sitt svæði, án þess að fiskur
liti við flugum þeirra, hvaða tegundir
sem þeir reyndu. Höfðu þeir þá staða-
skipti, en allt fór á sömu leið. Allt í einu
tók ég eftir því, að Sæmundur gerði hlé
á köstunum og horfði á Jón, eins og
hann væri að virða fyrir sér einhverja
nýbreytni í háttum hans. Eftir stundar-
korn segir hann: „Nú hvað er þetta,
Jón, þú ert bara farinn að kasta eins og
maður!“ Aldrei þessu vant hafði Jón
ekki svar á reiðum höndum. Sæmundur
segir þá að þetta sé þýðingarlaust, og
muni hann nú hvíla sig um stund og
hugsa ráð sitt. Jón vafði þá upp á hjól-
ið, leit til veðurs, gaut óhýru auga til ár-
innar og labbaði síðan áleiðis til Sæ-
mundar, en rétti mér stöngina um leið
og hann gekk framhjá mér. Sæmund-
ur kallar þá til hans: „Ertu orð-
inn vitlaus maður! Ætlarðu að sleppa
stönginni í hendurnar á honum?“ Jón
VF.IDIMAÐURINN
31