Veiðimaðurinn - 01.06.2005, Blaðsíða 46

Greinarhöfundur með 70 sentimetra langan fisk sem tók stóra Black Ghost túpu.
að snúa við voru þeir búnir að setja í annan. Þau voru ekki
mörg köstin hjá mér og Bjarna áður en við vorum búnir
að setja í hann við Syðri-Hólma og þá byrjaði ballið. Milli
hálftólf og eitt veiddum við allir til saman hátt í fjörutíu
fiska, flesta á bilinu 70 - 85 sm og misstum marga. Það fór
ekki milli mála að veðrið skipti öllu máli. Það var kominn
ellefu stiga hiti og logn. Þegar hvíldin brast á trúðum við
varla þessu ævintýri og hvað þá Bjössi þegar hann mætti.
Við vorum ákveðnir í að reyna flotlínur og bombera á seinni
vaktinni ef veður leyfði.
Alvöruveiði tekur við
"Þetta er bara rugl," sagði Björninn þegar hann mætti og
tróð sér í vöðlurnar á mettíma. Það er alveg ótrúlegt að
alltaf skal maður halda að veiðin haldi áfram þar sem frá
var horfið þegar maður er búinn að lenda í svona veislu. Ég
verð alltaf jafn hissa þegar raunin verður önnur. Bjössi var
að mæta og hann átti skilið að fá að velja stað svo að hann
fengi líka "fílinginn", við tveir fórum niður í Syðri-Hólma og
ætluðum að halda veislunni áfram. Bjössi tók tvo strax og
svo má eiginlega segja að alvöruveiði tæki við. Sem sagt, við
þurftum að hafa fyrir hlutunum. Að sjálfsögðu er það eins
og það á að vera. Hitastigið fór hratt lækkandi að nýju og
allar hugmyndir um þurrflugur voru þurrkaðar út. Klukkan
sex var hitinn komin niður í tvær gráður og þar með var
sjálfhætt. Við höfðum á þessu síðdegi samt náð að landa vel
ríflega tíu fiskum. Á þessum eina og hálfa degi sem eftir var
af veiðiferðinni börðum við upp slatta af fiski í skítakulda. 2.
apríl fór hitinn aldrei upp fyrir fimm gráður. Við það hitastig
er frekar óþægilegt að vaða upp fyrir, trúið mér. Þetta kemur
ótrúlega oft fyrir mig og ég fer sjaldan í veiðiferð án þess að
busla pínulítið. Það er hugsanlegt að það hafi eitthvað með
hæðina að gera.
Eftir því sem á leið fór tökum fækkandi og síðasta
morguninn var kominn fimmtán sentimetra djúpur snjór og
enginn nennti út. Þetta kennir manni að það er eins gott að
nýta tímann vel í vorveiðinni þegar aðstæður gefast. Skjótt
skipast veður í lofti og gula kvikindið á himninum stjórnar
mestu um árangurinn. Ef maður hugsar til baka þá stóðst
þessi ferð allar okkar væntingar og ef spenningurinn verður
meiri næsta ár þá bíð ég ekki í það. Eins og það er hrikalega
spennandi að bíða veiðiferðanna og spá og spekúlera um
veiðina þá finnst mér alveg ömurlegt að pakka og fara. Við
félagarnir tökum ofan fyrir Tungufljóti og stefnum á að
endurtaka leikinn að ári.
Valli í Veiðibúðinni við Lœkinn
46 Veiðimaðurinn Júni 2005