Harmonikublaðið - 15.05.2021, Qupperneq 12

Þétt skipað damgólfið íArnesi 2004. Ljósmynd: Siggi Harðar 1síðdegissól íÁrnesi 2007. Ljósmynd: Siggi Harðar
Friðjón Hallgrtmsson
Greinin er unnin að stórum hluta samkvœmt
upplýsingum úr blaðinu Harmonikunni og
Harmonikublaðinu, auk persónulegra viðtala.
Sören Brix, norska harmonikuklúbbinn frá
Brönnöy, Norðmanninn Emil Johansen, sem
lék ásamt þremur ungum börnum sínum og
Svíana Magnus Jonsson og Pierre Eriksson.
Sérstaklega er minnisstætt þegar Emil Johnsen
lék á dansleiknum með tveimur dætrum sínum
tólf og fjórtán ára auk sonarins, sem var víst
aðeins átta ára. Þetta mun vera yngsta
hljómsveit sem leikið hefur fyrir dansi hjá
FHUR. Það var að mörgu leyti gott að vera á
Varmalandi og aðsókn oft mjög góð, en lítið
var gert fyrir svæðið og 2016 fannst
harmonikuunnendum hjólhýsaaðstaðan að
Varmalandi ekki lengur boðleg fyrir mótsgesti,
enda hafði lítið verið gert fyrir hana frá
upphafi. Árið 2017 var svo fyrsta mótið haldið
í Borg í Grímsnesi. Þar hafa meðal annarra
heiðrað mótin með nærveru sinni
Harmonikufélag Bodö í Noregi, Flemming
Viðar Valmundsson og Asta Soffía
Þorgeirsdóttir. Mótin á Borg hafa notið
vinsælda ekki síður en í Arnesi og að
Varmalandi. Þá er aðeins eftir að segja frá
mótshaldi Harmonikufélags Reykjavíkur,
Harmonikufélags Selfoss og Harmonikufélags
Rangæinga. Það fór reyndar ekki mikið fyrir
þessu móti, en á þriggja ára tímabili frá 2009
Velmennt í dansinum á Varmalandi. Ljósmynd: Siggi Harðar
til 2011 hittust harmo-
nikuunnendur úr þessum
félögum að Brúarlandi í
Landssveit. Þar er lítið en
mjög vinalegt sam-
komuhús. Ekki er að
finna staf um þetta í
Harmonikublaðinu frá
þessum tíma og því erfitt
um aðföng. Þar voru í
forsvari Þórður Þorsteins-
son frá Selfossi, Guðrún
Guðjónsdóttir frá HFR
og Jóhann Bjarnason frá
Rangæingum. Það er hins
vegar á hreinu, samkvæmt
frásögnum vitna, að
þarna var mikill og góður gleðskapur og
hópurinn undi sér vel, þó aldrei yrði hann
stór.
Það hefur margt breyst á þeim ríflega þrjátíu
árum sem liðin eru frá því að fyrstu
harmonikumótin voru haldin. Nú orðið sést
lítið sem ekkert af tjöldum, en meira af
hjólhýsum, tjaldvögnum og húsbílum.
Vegakerfið er gjörbreytt og allar aðstæður á
mótssvæðunum með allt öðrum brag en áður.
Gestirnir hafa elst örlítið en eitt er óbreytt,
það er áhuginn á því að gera sér glaðan dag í
góðra vina hópi. Sitja saman og syngja á
daginn og dansa við taktfasta harmonikutónlist
á kvöldin. Meðan sá andi svífur yfir vötnum,
má fullyrða að þessi menningarþáttur í lífi
Islendinga sé ekki alveg búinn að syngja (spila)
sitt síðasta.
Hér með lýkur þessari þáttaröð minni um
harmonikumótin á Islandi. Lokaorðin um
mótin eru fengin úr texta Steingríms
Sigfússonar við eigið lag sem Skafti Olafsson
gerði ódauðlegt á árunum. Þau eiga svo
sannarlega við: „Mikið var gaman að því“
Lifað og leikið á Varmalandi. Ljósmynd: Siggi Harðar
12