Ský - 01.10.2001, Blaðsíða 28

FYRST K. FREMST = GOTURNRR I LIFI MINU
sjálfum fundist stórfínt að éta ósaltaða ýsuna í hálft ár. Hafði ekki
vit á öðru. Feðgar, búsettirí húsinu, leigðu mér þessa risíbúð, son-
urinn sjötugur og pabbinn níræður, alltaf með páfagauk á hausnum.
Sturtan var niðri í vaskahúsi kjallarans og þurfti ég að sveipa mig
handklæði og spígspora eins og hæna úti á svellinu til að komast í
bað. En þetta var sú langbesta sturta sem ég hef kynnst, með risa-
stóran sturtuhaus og hressandi að hlaupa nakinn upp stigana.
Quai de Valmy í París, Frakklandi (1987-1988)
Nýkominn til Frakklands í myndlistarnám. íbúðin er í 10. hverfi, við
Canal St. Martin og það var skipastigi beint fyrir framan gluggann.
Það besta við íbúðina var útsýnið yfir prammana sem sigldu í skipa-
skurðinum og traffíkin í stiganum. Á jarðhæðinni var júgóslavneskur
matsölustaður sem hélt í mér lífinu á naumt skömmtuðum náms-
laununum og seldi stóra skammta af lauk-og kartöflustöppu á vægu
verði. Mér þótti franskast við íbúðina að blikkandi Ijósaskilti frá bak-
aríinu sendi frönsku fánalitina inn um gluggana.
Rue Vielle du Temple í París, Frakklandi (1988-1993)
Sigurður Pálsson, skáld, gerði þessa götu ódauðlega ! Ijóðabókinni
Ljóð vega menn, þar sem hann kallaði hana „þá gömlu frá Hofi“ eða
Gömlu Hofsgötu. Mér þykir mjög vænt um þessa götu þar sem ég
bjó í fimm ár. íbúðin var ekki nema þrjátíu fermetrar og nauðsynlegt
að fara út til að skipta um skoðun. Munaði tuttugu sentimetrum á
hæsta og lægsta punkti gólfsins. Þessi gata er í 4. hverfi eða í „Mýr-
inni" sem er eitt þekktasta og líflegasta hverfi Parísar og mikil slag-
æð. Ef ég ætti að mæla með einni götu í París til að sötra kaffi og
skoða mannlífið við, þá er það þessi. Frægasta gyðingagata Parísar
gengur inn í götuna og mannlífið einn suðupottur. I sex ár drakk ég
morgunkaffið á Au Petit Fer á Cheval, eða Skeifubarnum, og geri
enn sé ég staddur! París.
Rue de Belfort í Sete, Frakklandi (1990)
Sete er hálfgerður ævintýrabær niðri við Miðjarðarhaf, byggður upp
eftir himinháum hól. I þrjá mánuði var ég með vinnustofu og bjó í
ofsalega fallegu húsi efst á hólnum. Ein gata lá þvert í gegnum bæ-
inn, upp og niður eftir hólnum. í miklum rigningum mynduðust stór-
ir lækir og þurfti ég þá að opna fyrir þá í gegnum húsið þaðan sem
þeir runnu niður götuna. Þarna leið mér ákaflega vel og ég eignað-
ist góða vini. Neðst ! götunni er höfnin þar sem fiskmarkaður var
haldinn daglega klukkan þrjú og rölti ég gjarnan þangað niður eftir
og sótti mér ferskt sjávarfang sem ég grillaði í garðinum á kvöldin.
Solitude utan við Stuttgart, Þýskalandi (1992-1993)
Solitude er risastór höll sem búið er að breyta í vinnustofur og íbúð-
ir fyrir listamenn. Eins og nafninu sæmir er dvölin þarna algjör ein-
vera, eiginlega klausturlíf, vinna og rólegheit. Umhverfis höllina er
heljarinnar skógur þar sem ég hljóp gjarnan meðal dádýra og íkorna.
Stærsta völundarhús Evrópu var áður í þessum skógi, en hefur ekki
verið haldið of vel við. Veitingahús var stuttan spöl frá höllinni og
labbaði maður í gegnum skóginn til að fá sér snæðing. Oft var öllu
erfiðara að rata heim í myrkrinu eftir fáein rauðvínsglös og því tók
ferðin heim iðulega lengri tíma en á staðinn.
Rue Madagascar í París, Frakklandi (1993-1998)
112. hverfi undi ég mér mjög vel! fimm ár. Gatan var ekkert merki-
leg en á móti var kaffihúsið Chez Ida, eða Hjá Idu. í þessi fimm ár
sá ég aldrei viðskiptavin þar inni, en þótt ég væri eini og tryggasti
kúnninn fékk ég heldur aldrei neina sérstaka þjónustu eða þá afslátt
hjá Idu. Húsnæðið mitt hafði áður hýst kjötkaupmann sem flutti inn
pólskt hrossakjöt sem reyndist skemmt og gerði flesta Ibúa götunn-
ar fárveika. Eftir það lifði engin kjötbisness í húsinu sem ég breytti
T vinnustofu og Ibúð. Við hliðina var þvottahús þar sem þurrkararnir
gengu allan daginn. Munaði oft sáralitlu að ég boraði ekki gat þang-
að inn til að fá inn ylinn yfir til m!n, en það er rándýrt að kynda í Par-
ís og málaði ég oftast með vettlinga á veturna.
Sun Staga, Tajima í Asaka City í Tókýó, Japan (1995-1996)
Ég var í sex mánuði í Japan og bjó í úthverfi Tókýó. Hverfið var
dæmigert, bæði eyðilegt og stórborgarlegt í senn, sambland af
þorpi og borg og öllu ægði saman. Húsið var eitt af þessum Ijótu
plasthúsum sem Japanir eru búnir að byggja í massavís, bast á gólf-
um og plast í hurðum. Jarðskjálftar voru daglegt brauð og vaknaði
ég oft á hverri nóttu þegar húsið nötraði og skalf. Ég hjólaði á vinnu-
stofuna í morgunsárið og horfði á fjallið Fuji frá brúnni á björtum
dögum. í Japan er sú trú að sjái maður Fuji komi maður aftur. Fyrir
utan gluggann blasti við stórt skilti með áletruninni „Think horne" og
fór það rosalega í taugarnar á mér að geta ekki notið dvalarinnar T
Japan án þess að vera neyddur til að hugsa heim.
Rue Auger í París, Frakklandi (1998-2000)
Ómerkileg gata, en fínasta vinnustofa, í dæmigerðu úthverfi Parísar.
Það var ekkert þarna og kórónaði ömuriegheitin að það var bensín-
stöð í götunni. En ég vann vel þarna, enda ekkert sem freistaði.
Rue Norvins í París, Frakklandi (2000-2001)
Efst uppi á Montmartre-hæðinni í 18. hverfi og rétt við Sacré-Cœur
kirkjuna. Við götuna standa fegurstu hús Parísar, byggð á fýrri hluta
síðustu aldar. Þarna býr allt fræga fólkið, helstu leikarar og söngvar-
ar frönsku þjóðarinnar. Á kaffihúsi hverfisins, Chez Geraldine, mátti
oft sjá þekkt andlit. Konan á efstu hæðinni átti kött sem þáði aldrei
mjólk hjá mér, sama hvað ég reyndi. Trúlega hefur hann verið
spenntari fyrir rauðvíni, ég athugaði það aldrei. En kattarfrúin hafði
komið sér upp talíu og lét köttinn síga niður ! körfu vildi hann út.
Kötturinn beið svo stilltur í körfunni eftir því að frúnni hentaði að
draga hann upp aftur.
Súóarvogur í Reykjavík (1999-?)
Þetta er heima, eini fasti staðurinn í lífi mínu og hér líður mér vel.
Ég keypti mér þetta húsnæði í árslok 1999 og innréttaði sem Ibúð
og vinnustofu. Súðarvogurinn er líka ídeal gata. Hér er atvinnustarf-
semi á daginn og allt á fullu, sem er fínt vinnuandrúmsioft og hent-
ar mér vel. Svo dettur allt I dúnalogn á kvöldin og um helgar, mikið
fuglalíf við ósana og magnaðar gönguleiðir í allar áttir. Útsýnið er
stórkostlegt yfir Elliðaárdalinn og iðandi stórborgina. Meira að segja
Ijótu blokkirnar í Breiðholtinu verða eins og rauðglóandi eyðimerkur-
granít Arizona þegar kvöldsólin kyssir þær. Ég á líka ennþá mitt
hverfiskaffihús, Vogakaffi, sem mætti alveg hafa franskt espressó
á boðstólum. þlg
Skiltiö umtalaöa fyrir utan gluggann í Tókýó.
26 SKÝ Ljósm. SIGURÐUR ÁRNI SIGURÐSSON