Ský - 01.10.2001, Qupperneq 44

„Og ég er að tala um leikhús sem taka um og yfir eitt þúsund manns. í hverri borg sýnum við
kannski fimm sýningar og á þessum fimm dögum koma því um sex þúsund manns að sjá okkur.”
boðslega erfitt. Þetta var í fyrsta skipti í þrjú ár sem ég þurfti að
bakka, maður var tekinn alveg í gegn. Ég var orðin vön að vera
prímadonnan í flokknum en nú gat ég það ekki lengur. Þetta nám-
skeið var mjög mikilvægt fyrir mig því ég fann að fólk tók mig alvar-
lega, því fannst ég geta tekist á við dramatíska fagið í óperunni og
það væri það eina sem ég ætti að gera.’’
Halla hafði ekki sungið á íslandi lengi vel þegar hún kom heim síð-
astliðna þáska fyrir tilstuðlan Kristjáns Jóhannssonar og söng með
honum fyrir troðfullu húsi á tónleikum á Akureyri. Halla er Kristjáni
ákaflega þakklát fyrir að hafa kallað sig heim til íslands.
„Það var alveg stórkostlegt að fá að syngja með honum. Þessir
tónleikar voru mjög stórt dæmi fyrir mig því þarna var ég í fyrsta
skipti að leyfa íslendingum að heyra í mér með þeirri rödd sem ég
hef i dag.”
Hvernig það kom til að Halla söng með Kristjáni á tónleikunum á
Akureyri er gott dæmi um vinnusemi og ákveðni Höllu Margrétar.
Hún gengur beint til verks.
„Það var nú þannig að ég fór í áheyrnarprufu til Kristjáns. Hann
hafði ekkert heyrt í mér i nokkur ár. Svo ég hringdi í hann og spurði
hvort ég mætti ekki koma og syngja fyrir hann. Og Kristján er svo
sætur og elskulegur - ég veit ekki hvernig hann fer að þessu, ég er
ekki viss um að ef ég væri í hans sporum myndi ég nenna að hlusta
á einhverja söngkonu, sem maður veit ekkert hvernig er. En hann
hlustaði á mig og varð mjög hrifinn, sem varð mér aftur geysileg
hvatning. Það var algjör vítamínsprauta að finna þessa trú frá manni
sem er á toppnum og þekkir ekkert annað en að vinna með topp-
fólki.”
Halla segir að tónleikarnir á Akureyri og þær viðtökur sem hún
fékk þar hafi skipt sig mjög miklu máli.
„Þeir staðfestu eiginlega fyrir mér að ég á óvart svo marga á-
heyrendur heima. Ég sá það fyrir þremur árum að það var til fullt af
fólki sem langaði að heyra í mér. Ég var í stuttu stoppi og með litl-
um fyrirvara voru settir á tónleikar í Skálholtskirkju með Skál-
holtskórnum. Tónleikarnir voru ekkert auglýstir, ég held að það hafi
aðeins birst lítil klausa í DV um að þeir stæðu fyrir dyrum, en þeg-
ar til kom var Skálholtskirkja yfirfull."
Og Halla lofar því að einhvern tíma á næstunni ætli hún að koma
heim og halda veglega tónleika. Núna segist hún loksins hafa tfma
til að undirbúa sig almennilega.
En tónleikar á íslandi eru aðeins eitt af mörgu sem bíður Höllu.
Það eru spennandi tímar framundan, hún er að byrja nýjan kafla á
ferli sínum.
„I mlnum huga gildir alveg það sama um þetta skref mitt og þeg-
ar ég var að byrja með ðperettuflokknum. Þá var fólk að hræða mig
og segja að það yrði svo erfitt að komast þar aö og það væri svo
erfitt að halda álagið þar út. En ég trúi ekki öllu sem fólk segir.
Ævintýrin gerast alltaf. Og maður á aö trúa því.”
Jón Kaldal er ritstjóri Skýja.