Foreldrablaðið - 15.12.1941, Qupperneq 11

FORELDRABLAÐIÐ
11
Þau eiga að reyna að varna því, að börn-
in sitji samankýtt eða skökk við lestur
eða skrift heima. Þau mega ekki ætla
börnunum önnur aukastörf í kennslu-
tímanum og sízt andlega, áreynslu eða
aukanám. Þau eiga að sjá um, að börnin
hafi nægilegt og hollt fæði og heppileg-
an felæðnað, sem sé ekki of skjóllítill og
yfirleitt miðaður við veðráttuna. Síðast
en ekki sízt er það áríðandi, að börnin
búi við góða reglu og hafi næga hvíld og
nægan svefn. Yngri skólabörnin þurfa
11 tíma svefn, en hin eldri 10 tíma.
Svefninn fyrir miðnætti er talinn holl-
astur. Á morgnana eiga þau að hafa
nægan tíma til að klæða sig, þvo sér,
bursta tennurnar o. s. frv. Af þessu er
það ljóst, að þau verða að fara í rúmið
klukkan um 9 á kvöldin og öll að vera
sofnuð að minnsta kosti klukkan 10. Eftir
klukkan 9 á kvöldin á ekkert skólabarn
að sjást úti á götu og yngri börn þá auð-
vitað því síður.
Að lokum skal endurtekið það veiga-
mikla atriði, að samstarf heimila og
skóla er ekki aðeins mikilvægt, heldur
líka nauðsynlegt, bæði í þessu efni og
öðrum, er varða uppeldi og þroska barn-
anna.
Árni Árnason.
Barnabókasafnið verður opið mánu-
dagana 22. des. og 29. des. kl. 1—3 e. h.
---o----
Skólabörnin eiga að mæta aftur í
skólanum að loknu jólaleyfi miðviku-
daginn 7. janúar, hver bekkur á þeim
tíma, er stundaskrá tiltekur.
Leikir
Fátt er það, sem vekur sterkari kennd-
ir, meðal barna og unglinga, en leikir.
Þetta er ofureðlilegt, því leikhvötin er
barninu í blóð borin.
Hvítvoðungurinn er ekki gamall, þegar
hin ófullkomna hreyfing hans og fálm,
sem við köllum bjástur, verður að skap-
andi afli. Sem sagt: úr ófullburða bjástr-
inu, sem virðist svo mjög tilgangslaust í
upphafi, verður hreyfingin markviss og
ákveðin, og þá er hið leikræna komið til
sögunnar.
Fólk almennt, gerir sér vart fyllilega
ljóst, hve geysimikla þýðingu leikurinn
hefir fyrir framtíð barnsins og störf þess
síðar í lífinu. í þessari stuttu grein vil
ég því leitast við að stikla á hinu helzta,
sem fundið hefir verið leiknum til gildis.
Margt hefir verið skrifað og skrafað
um leiki og gildi þeirra fyrir börn og
unglinga. En segja má, að misjafnar
hafi þessar skeggræður og skrif verið,
eins og mennirnir, sem um þessi mál
hafa fjallað. Alir hafa samt verið á eitt
sáttir með það, að leikurinn hafi í sér
verðmæti fólgin, barninu til handa, og
sumir uppeldisfræðingar taka svo djúpt
í árinni, að telja hann aðalatriðið í upp-
eldinu. Þeir vilja gera námið leikkennd-
ara, og telja, að með því verði vöxtur
þroskans örari, sem aftur leiði af sér
meiri námsafköst. Um þehnan þátt
leikja mætti skrifa langt mál, en það
var ekki ætlunin, heldur að spjalla um
leiki almennt.
Það hefir verið sagt um leikinn, að
hann væri skóli náttúrunnar. Þetta er
eins satt og það, að hvötin til leikja býr
í brjósti alls ungviðis. Hreyfiþörfin knýr
o-