Foreldrablaðið - 15.12.1942, Blaðsíða 6

6
FORELDRABLAÐIÐ
Hann hafði barizt við efasemdir og ör-
vænting, svo að nærri lét sturlun. En í
öllum þeim umbrotum hugans hefur
hann þó varðyeitt einn sjóð: „barnsins
trú“ frá móður sinni.
Þessi sjóðurinn forðar honum frá
sturlun, þegar mest reynir á.
Ef svo yrði á litið, að síra Matthías
sé of mikil og sérstök umbrotasál, til
þess að nokkur almenn regla verði
dregin af dæmi hans, þá má minna á
önnur dæmi.
Magnús skólastjóri Helgason, jafn-
vægismaðurinn rólyndi, segir svo í
æskuminningum sínum um Birtinga-
holtsheimilið: „Ég man hitt meðan ég
lifi, er hún kom til mín á kvöldin, þeg-
ar ég var háttaður, lét mig lesa versin
mín, sem hún hafði kennt mér og mér
þótti vænt um, og ég hafði sjálfur rað-
að niður og las einlægt í sömu röð á
eftir Faðirvori, og sömuleiðis fyrirbæn-
ir afa míns fyrir mér og systkinum mín-
um“.
Vér vitum, hver sú „hún“ hefur ver-
ið, sem skólastjórinn segir frá: „Fáir
sem faðir, en engin sem móðir“. Svo
mun barninu finnast, er það hugsar til
þvílíkra stunda síðar.
Nú er ég aldinn að árum,
um sig meinin grafa,
senn er sólarlag.
Svíður í gömlum sárum,
— samt er gaman að hafa
lifað svo langan dag.
Er syrtir af nótt, til sængur er mál að
ganga,
— sæt mun hvíldin eftir vegferð
stranga. —
Þá vildi ég, móðir mín,
að mildin þín
svæfði mig svefninum langa. —
Svo segir Örn Arnarson (þ. e. Magnús
Stefánsson f 25./7. 1942), er hann minn-
ist æsku sinnar og kveldstunda við móð-
ur kinn.
Samskonar minning er og vafalaust
að baki þessara orða Matthíasar um ljóð
Hallgríms:
Frá því barnið biður fyrsta sinn
blítt og rótt við sinnar móður kinn,
til þess gamall sofnar síðstu stund*
svala ljóð þau hverri hjartans und.
Bernskuminning Matthíasar um
kveldversin, sem hann fór með við kinn
móður sinnar, hafa helgað nafn og ljóð
Hallgríms í huga hans. Og við það verða
þau honum enn meiri fjársjóður.
- ‘x.
Orð allra þessara manna benda þá f
sömu átt. Kveldstundirnar við móður
kinn í bernsku hafa lagt þeim í brjóst
þann sjóðinn, sem síðast eyðist.
Munu margir þeirra, sem enn lifa,
geta tekið undir orð þeirra og gert þau
að sínum, því að þar er sá sjóðurinn, er
einnig þeim mun eyðast síðast.
En ef vér hugsum til framtíðarinnar,
þá er það á einskis manns valdi, ann-
arra en þeirra, sem nú eiga ung börn,
hvort þeir, sem á eftir oss koma, eign-
ast þennan móðursjóð.
*Svo bæði í Úrvali og Heildarútgáfu
Gleðileg jól!