Jólaklukkur - 01.12.1943, Qupperneq 13

11
JÓLAKLUKKUR
Úr Þórsmörk
glæddist ný og áöur óþekkt starfslöngun.
Ég sökkti mér niður í Guðs orð og kraup
oft til bæna.
Um þetta leyti fór ég að vitna fyrir öðr-
um um ljósið nýja, sem hafði runnið upp
fyrir mér. En ekki hefir vitnisburður minn
verið kröftugur eða sannfærandi, því enn
hafði ég ekki öðlazt persónulega frelsis-
reynd.
En því meir, sem ég kynntist kristin-
dómnum, því sannfærðari varð ég um það,
hvers mér var ávant. Ég vaknaði til æ fyllri
nieðvitundar um synd mína. Hugsýki tók
hú að ásækja mig aftur. Af hverju það staf-
aði, skildi ég þó ekki til fulls. Ég játaði
syndir mínar fyrir Guði, en losnaði þó ekki
úr viðjum þeirra. Byrði mín varð æ óbæri-
legri.
í hálft annað ár hélt ég áfram að nema
kenningar kristindómsins, en var þó ekki
skírður.
Það var kvöld eitt, eftir að ég hafði tek-
ið þátt í samkomum á kristniboðsstöðinni
nokkra daga í röð, að ég átti í svo miklu
sálarstríði, að ég gat ekki sofnað. Ég bað,
en fékk enga fróun.
Þessi barátta stóð í nokkra mánuði.
En þar kom að, eftir að ég hafði beðið