Jólaklukkur - 01.12.1943, Síða 31

JÓLAKLUKKUR
29
unni, og mættum við leggja margt niður,
ef í það væri farið.“
„Pabbi, ert þú svona? Ég hélt þó að þú
tryðir Biblíunni. Það eruð þið mamma,
sem hafið kennt mér, að Biblían sé orð
Guðs. Ertu hættur að trúa því?“
„Nei, vina mín, því er ég ekki hættur.
En veiztu þá ekki, að við erum ekki undir
lögmáli, heldur undir náð? Við verðum
ekki hólpinn fyrir lögmálið."
„Jú, það er nú einmitt það, sem ég veit.
En hvað er lögmál, ef ekki þessar föstu
venjur eins og jólahaldið, sem ekki má út
af bregða? Eða þá t. d. prestarnir. Heldur
þú, að postularnir hafi verið í hempu og
rykkilíni með hökul, farið fyrir altari, tón-
að og allt eftir þessu? Nei, og aftur nei,
þetta nefnir Nýja testamentið hvergi. Þá
eigum við að sleppa því, ef við viljum telj-
ast vera undir nýja sáttmálanum. Hvað
segir ekki Páll postuli í Galatabréfinu:
„Þér hafið gætur á dögum og mánuðum og
tiðum og árum. Ég er hræddur um yður.“
Sigríður horfði nú enn fastar á foreldra
sína en áður og virtist hafa fastráðið með
sér að vinna málið. Móðir hennar draup
höfði; varir hennar bærðust. Sigurður
bóndi leit beint í augun á dóttur sinni. Það
var ekki hvasst og stingandi augnaráð,
heldur milt og ljúflegt.
„Ég er hræddur um þig, dóttir mín. Þú
naisskilur alveg postulann. Þú virðist hafa
flækzt í lögmálsfjötur, þó ekki með sama
hætti og Galatamenn, heldur öndvert við
þá. Þeir höfðu gætur á hátíðum og fleiru,
°g óttuðust, að þeir færu á mis við hnoss-
ið. ef þeir vanræktu þær. Þú hefur gætur
á jólunum og óttast, að þau ræni þig
hnossinu, ef þú rækir þau, af því að þau
eru ekki fyrirskipuð í því lögmáli, sem þú
ert undir. Gættu að þér, vina mín; lögmál-
ið deyðir. Taktu þig til í dag og lestu vand-
lega Galatabréfið. Þá held ég þú hljótir að
sjá þetta.“
„Mér finnst þú ættir heldur að láta
Bjössa bróður lesa eitthvað sér til sálu-
bóta,“ svaraði Sigríður. „Lest þú 14. og 53.
sálm Davíðs, Bjössi minn.“
„Það skal ég gera,“ sagði Bjössi, „en
hjálpa þú mömmu við jólabaksturinn í dag.
Við ættum að gera allt, sem við getum til
þess, að jólin verði hátíðleg.“
„Þér ferst,“ svaraði hún. „Ég skal hjálpa
mömmu í einhverju, en jólahaldið læt ég
mig engu skipta.“
Þau stóðu upp frá máltíðinni. Sigurður
fór til starfa sinna. Bjössi fór inn í stofu
og náði sér í Biblíu. Mæðgurnar fóru að
þvo upp og hreinsa eftir matinn.
„Þú hrærir nú fyrir mig jólaköku á eftir,
Sigga mín,“ sagði móðir hennar, meðan
þær voru að þessu.
„Jólaköku," tók Sigríður upp aftur.
„Ekki nema það þó! Skrítið er þetta jóla-
hald. Það gengur ekki á öðru en áti: jóla-
kökur, hangikjöt og......“
„Sigga mín, vertu nú væna stúlkan, eins
og þú hefir verið. Gerðu þetta fyrir mig
og slepptu þessum athugasemdum. — Meg-
um við ekki halda jól, til minningar um
frelsarann, sem fæddist í Betlehem?"
„Við eigum að minnast hans alltaf. Það
á að vera óslitin hátíð í hjörtum okkar,
árið um kring.“
„Já, það er alveg rétt, vina mín, og eins
er það um kökurnar. Jólakökur borðum
við árið um kring, en berum mest í þær
um jólin.“
„Er það vizka!“ sagði Sigríður, en fann
þó jafn skjótt, að svona á ekki dóttir að
tala við móður sína. Talið féll niður.
Sigríður lauk við uppþvottinn og fór inn
í stofu. Þar sat Björn og las.
„Lastu það, sem þú lofaðir?“ spurði hún.
„Já, en hvers vegna léztu mig lesa það