Bókasafnið - 01.01.2000, Síða 6

Yfir hafdjúpið heyri eg kveina
mína einmana lærisveina.
Til helvítis hrapa á jólum,
þeir sem hröktu mig burtu úr skólum.
Þá hrópar heilagur andi:
„Hvort er nú sál þín í standi?”
Sál mín, hún er hrein og í standi
Eg hlýði þér heilagur andi.
Hratt skríður Lyra mót austri.
Eg víl lifa og deyja j klaustri.
Á íslandi eru hörkur og hríðar.
Mig langar ekkert að ríða.
Indæll er svalinn á austan.
Eg þekki ekkert Jón gamla Austmann
Engan mann eg heyri kveina.
Aldrei hefi eg átt lærisveina.
ifUxui-!
'fktf CK ’jvfÁ Vf)-nS oö) ’feucðjja rVVi)
ÁuMAaAvy'Oo-f Z^. -Piat&Cwyi txj-
acM*Wwi /líifiSa.. oti, cufyit, aS c-j. fi-í
/yvu, ilicwtafzi dlufta, l jivutcvA li&Mt/Ut
/xtb-cL s<f«» •vylz/eur -^f-ocvnou:
4'HÍr -PvfXyXcdtu^ tdstvíCfAcvcI. álAvþ eyyvvtC
oíX ex&t i Uy o/ovf Á/ÍD-yvi wvrt uX x
■Évyvwi OaJJia Sufc. ihvfS Uy Æilo
^■CCiyviXLlZLvvv, OL^ iÁ,vt ÉuHrHÍ lWtdu Pfifl CCÍUúvM1-
Zi^jtÁviC^. Jfú, {cvuæ£MaSj fyCfVtvlUiJ HilíwiClvtUwi
'IKC-tX 'atMíccviJl (VYlifö U^, cdlU <VMX*m |' tMuv
íirv1 9-vwwi vKt-Cx %rtx$w /Vvvvja u Sv^Tlvr,
-pJt oi OjCyímt t, tyícJficdtÁAMJytovwiiYwi
■tt/w'Áuw’ /Íl^átcUYiJLáXcAXX, 1hU {latc^ Écjt
í himininn hopp á jólum
þeir hröktu mig burtu úr skólum,
Nú hneigir sig heilagur andi.
Hann sér, að eg er í standi,
Svona éta ekki aðrir ofan í sig en þeir, sem eru fordjarfaðir af
auðmýkt útvaldra.
Kl, hálfeliefu á mánudagskvöldið lögðumst við að hafnar-
bakkanum í Bergen. Burðarkarlar komu undir eins um borð
og buðust til að bera dót okkar. Gamall karl tók töskur okkar
félaganna og keyrði í handvagni upp í Bonda heimen, en við
fylgdumst með. Bondaheimen er hótel, sem bændur hafa
reist. Það fór hrollur um mig, er eg heyrði nafnið, en Frey-
steinn hafði vísað félaga mínum á þessa vistarveru.
Hótel þetta fanst mér leiðinlegt, Við fengum allstóra stofu til
íbúðar með nöktum steinveggjum og ódúklögðu gráu stein-
gólfi, Tvö rúm voru þar, einn klæðaskápur, þvottaborð, dívan
teppislaus úr skinni og tveir stólar, Mikill munur fanst mér á
þessari íbúð og ensku hótelum eða Hotel de Palai í París. Þó
var þarna rándýrt að vera, Við komum þangað kl. 111A um
kvöld og fórum þaðan kl. 6 næsta kvöld, fengum smurt
brauð og mjólk fyrra kvöldið og átum óskemtilegan morgun-
mat og miðdegismat daginn eftir. Þetta kostaði ásamt rúminu
13 kr. og 50 aura fyrir hvorn, Norsk bændamenning.
Kl. 12 daginn eftir tókum við að rölta um bæinn, fórum í
banka og leituðum upp járnbrautarstöðina. Bergen þykir mér
fremur fallegur bær, einkanlega er landslagið fallegt. Mörg
húsin standa hátt uppi í hlfðum og allar götur uppi á fjalla-
brúnunum. Þaðan skína Ijós í myrkri. Það á við mig.
Við skoðuðum elzta hús I Bergen. Það er höll, sem reist var
á dögum Hákonar gamla og var drykkjarsalur konungs, Það
er allmikið hús, Fyrir enda stendur hásæti konungs og drottn-
ingar, en meðfram hliðum eru bekkir, Húsið er úr steini, gólf úr
timbri og ekkert loft, heldur sér upp f rjáfrið, sem er alsett
drekahausum; en á öðrum veggnum eru málaðir ríðandi
hermenn. Eg sagði við karlinn, sem sýndi okkur húsið, að hér
hefði Snorri Sturluson setið og drukkið sig fullan, „Já," sagði
karlinn. „Þá var meira frelsi en nú á tímum. Noregur hefur
aldrei átt jafngóða daga og undir stjórn Hákonar. Og táraðist
yfir hnignun tímanna.
Frá Bergen héldum við kl. 6.20’ á þriðjudagskvöld og kom-
um til Voss kl. 9, Guðmundur Hagalín er ekki heima, Hann er
á fyrirlestrarferðum úti á landi, Hann hefir tvo fyrirlestra og
býður fólki að velja um. Kona hans hlær að þessu fyrirlestrar-
standi manns síns
4
BÓKASAFNIÐ24. ÁRG, 2000