Heima er bezt - 01.03.2002, Side 16

Síðan kom hann inn og rak karlana
til að drekka kaffið, en þeir þáðu það
ekki allir. Síðan fóru þeir en gamli
maðurinn varð eftir.
Pabbi gekk niður á bryggju og við
krakkarnir með. Þá sagði Friðrik
Salómonsson:
„Þessi ferð verður þér dýr, Valdi-
mar, og þú skalt fá að borga þetta“
Pabbi sagði þá:
„Oddvitinn og/eða andskotinn
borga þér!“
Svo leið og beið. Afi fékk fótavist,
og þá komu þeir þriðju ferðina, en ég
man ekki hver var með bátinn, en
það mun hafa verið nágranni okkar.
Það var hins vegar árangurslaus ferð.
Oddvitinn hafði þá ráðstafað öllu
fólkinu, sem eftir var.
Við áttum að fara í land, börnin, á
einhverja bæi, en nágranni okkar
ætlaði að taka foreldra okkar með
tvö yngstu börnin. Sigurður Óli átti
að fara til Súðavíkur, en pabbi fór í
land að hitta hreppstjórann, Indriða
Indriðason á Skarði.
Pabbi talaði um þetta við Indriða,
en hann vildi álíta að þetta væri liðin
tíð. Kristinn Indriðason á Skarði
sagði að ef nágranni okkar hefðu
komið að þessum skrípaleik, þá gæti
hann farið úr eyjunni.
„Ég lána aldrei bát í þetta, og ef
einhver af mínu heimili fer í þessar
ferðir með oddvitanum, þá kemur
hann ekki aftur inn á mitt heimili!“
Við erum síðan í Rúfeyjum til
1944. Þá vorum við systkinin orðin
íjórtán og pabbi þurfti að þiggja af
sveit, og við þar með orðin
sveitarómagaböm.
Þá flytja foreldrar okkar úr Rúfeyj-
um og upphefst nú mikil sorgarsaga.
Þau flytja í Öxney 1944, og mamma,
sem skildi við pabba, fer að búa með
Jónasi Jóhannssyni. Svo fátæk sem
hún var í Rúfeyjum, þá var þetta óg-
urlegt allsleysi. Mamma eignaðist
dóttur með Jónasi. Hún dó á elli-
heimili í
Stykkishólmi 1994, 93 ára að aldri.
Systkinin fóru á sveitina eins og
fyrr segir, þar af fóru fimm á Skarðs-
hrepp. Ég ól upp yngstu systur mína,
Kristínu, frá því að hún var hálfs
annars árs, og þar til hún var komin
Frá vinstri: Sigríður Sigurbrands-
dóttir, Ingibjörg Valdimarsdóttir, Asta
Sigurbrandsdóttir.
að giftingu. Annars ólst Kristinn Sig-
valdi bróðir upp hjá Kristni Indriða-
syni á Skarði og konu hans, Elín-
borgu Bogadóttur, og fór ekki á
hreppinn. Var hann 12 ára er hann
kom til þeirra. Hann andaðist árið
2001, og er grafinn á Skarði á
Skarðsströnd.
Að lokum smávegis af sjálfri mér.
Ég er þriðja barn foreldra minna.
Móðir mín var Ingigerður Sigur-
brandsdóttir, fædd í Skáleyjum og
uppalin þar. Fósturforeldrar hennar
voru Skúli Bergsveinsson í Skáleyj-
um og Kristín Einarsdóttir, kona
hans. Faðir minn var Valdimar Sig-
urðsson, eins og fyrr er frá greint.
Jóhanna amma mín átti móður
mína neð Sigurbrandi Jónssyni, og
var hún óskilgetin. Hún ólst ekki upp
hjá henni, heldur á sveitinni.
Bærinn í Rúfeyjum á Breiðafirði.
Vatnslitamynd: Þórarinn Samúelsson.
Ég er fædd 29. júní 1925 í Svefn-
eyjum á Breiðafirði. Þaðan fluttist ég
þriggja ára að Rúfeyjum og var þar
til sautján ára aldurs. Gift var ég
Guðlaugi Jónssyni frá Skarði á
Skarðsströnd. Við áttum saman
fimm börn, en skildum. Síðari maður
minn var Höskuldur Ottó Guð-
mundsson, fæddur 1910 í Breiðdal.
Hann andaðist á Landakotsspítala
23.ágúst 1993. Hann var hagyrðingur
góður.
Nú er ég komin á efri ár, en nýt
lífsins í ríkum mæli. Ég vinn mikið í
höndum, prjóna talsvert á prjónavél-
ar sem ég á. Mér leiðist ekki. Ég
vona að nútímafólki þyki frásögn
mín nokkuð forvitnileg. Margt hefúr
breyst í þjóðlífinu á þeim tæpum sjö
áratugum, sem liðnir eru síðan fram-
angreindir atburðir áttu sér stað í
Breiðafjarðareyjum. Margt hefur
orðið til bóta í mannlífinu. Sveitar-
flutningar eru sem betur fer aflagðir.
Ég tel,að þetta, sem ég hefi sagt
frá, hafi mátt koma fram.
Þakka ég að lokum skrásetjara
þessarar frásagnar góða samvinnu.
Lifið heilir, ágætu lesendur.
Skráð í mars 2002.
112 Heima er bezt