Heima er bezt - 01.04.2007, Blaðsíða 41

- Já... ég sé það. Rödd unga læknisins er tómleg, augu
hans fylgja eftir bjarthærðu kaupakonunni, sem gengur
upp tröppurnar á læknissetrinu og hverfur inn í húsið.
Haukur sest inn í bílinn, og Agnes við hlið hans. Hún
segir:
- Var þér ekki farið að leiðast að bíða eftir mér?
-Nei, við höfum nógan tíma ennþá. Haukur setur bílinn
í gang en ekur ekki af stað.
- Eftir hverju ertu að bíða?
- Sigurði og Magnúsi.
- Hvað ætlar þú að gera með þá?
- Eg bauð þeim að vera með okkur í bílnum.
- Strákunum?
- Já. Finnst þér ekki sjálfsagt, að við, sem förum héðan
af heimilinu, verðum samferða?
- Nei,ég held, að strákarnir geti séð um sig
sjálfír.
- Ég geri ráð fyrir því. En mér fínnst eðlilegt og sjálfsagt,
að við förum öll saman í bílnum.
- Það er mikið, að þú bauðst ekki Björgu og Önnu að
vera með okkur líka.
Haukur brosir. — Björgu hef ég ekki séð í kvöld, en
ég bauð Önnu að koma með okkur.
- Ætlar hún ekki að þiggja boðið?
- Nei, — mér heyrðist hún hafa lítinn áhuga á
dansi.
- Ég hefði nú líka haldið, að svoleiðis fólk eins og hún
kynni heldur lítið að dansa. Lítilsvirðingin í rödd Agnesar
æsir skap læknisins.
- En kann hún þá ekki það, sem stendur dansinum
framar að gildi, segir hann.
Agnes svarar ekki. Hún er reið. Siggi og Maggi koma
út í bílinn, og Haukur ekur af stað. Dansinn er byrjaður.
Haukur stöðvar bílinn við samkomuhúsið og fylgist með
ferðafélögum sínum inn í salinn. Gleðin svellur í brjósti
æskunnar. En í nótt er ungi læknirinn aðeins áhorfandi.
Hugur hans er ekki bundinn við dansinn, hann dvelur
heima á Sólvangi hjá ungri bjarthærðri stúlku, sem hvílir
þar hrein og saklaus í örmum svefnsins — og kann ekki
að dansa.
Ragnhildi berst símskeyti frá Reykjavík. Föðurbróðir
hennar þar er nýlátinn. Hún gengur til dóttur sinnar og
sýnir henni skeytið.
- Ætlar þú ekki að drífa þig suður og vera viðstödd
jarðarförina, mamma? segir Agnes.
- Ég á nú ekki heimangengt.
- Ég skal hugsa um heimilið á meðan.
- Þakka þér fyrir, góða mín. En það eru nú fleiri skyldur
sem á mér hvíla en heimilisstörfin. Þurfi læknirinn aðstoðar
við, kann ég betur við að vera heima.
- Þess hefur ekki þurft með það sem af er í sumar,
— en ég skal aðstoða hann ef með þarf.
- Þú segir vel um það. Óneitanlega langar mig til að
fylgja frænda mínum til grafar.
- Þú skalt drífa þig suður, mamma. Ég veit, að skyldfólkið
vonast eftir þér.
- Ég ætla að tala við Björgu og biðja hana að vera
með þér við eldhússtörfin fram að hádegi. Viltu það ekki
heldur?
- Það væri náttúrlega ágætt, kerlingin er öllu vön.
- Já, það er óhætt að treysta henni Björgu.
- Það er þá ákveðið mál, að þú drífir þig suður,
mamma?
Já, ég er ákveðin í því, og það er bezt, að ég ljúki
því af að færa þetta í tal við Björgu.
Ragnhildur gengur út úr húsinu og kallar á Björgu, sem
er að raka þar skammt frá, ásamt Önnu. Björg leggur frá
sér hrífuna og hraðar sér inn til Ragnhildar. Agnes bíður
þess að heyra undirtektir hjá Björgu. Ragnhildur segir:
- Mig langar til að biðja þig bónar, Björg mín. Ég var
að fá tilkynningu um lát eins frænda míns í Reykjavík,
sem mig langar mikið til að fylgja til grafar. Viltu vera
svo góð að hjálpa Agnesi við heimilisstörfín fram að
hádegi á meðan ég er í burtu.
- Eg get reynt það, ef hún vill þiggja mína aðstoð.
- Ég þakka þér fyrir það, Björg mín. Svo gætuð þið
Anna líka skipst á um að hjálpa Agnesi sinn morguninn
hvor, ef þú vildir það heldur.
Björg hefur ekki ráðrúm til að svara Ragnhildi, því
Agnes segir með kaldri fyrirlitningu:
Heima er bezt 233