Heima er bezt - 01.09.2007, Blaðsíða 39

ingvar
Björnsson
minning
Genginn er á vit annars heims,
góðvinur minn og samstarfsmaður
um margra ára skeið, Ingvar
Björnsson.
Ingvari kynntist ég fyrst á árum
starfa minna hjá Sálarrannsóknafélagi
Islands, en hann og þálifandi kona
hans, Þóra Magnúsdóttir, voru með
dyggustu félögum okkar þá, og
sýndu félaginu mikla tryggð og
umhyggju.
Síðar fór ég þess á leit við Ingvar
að hann gengi til liðs við okkur í
stjóm félagsins, sem hann samþykkti,
og reyndist það happafengur fyrir
okkur, því ósérhlífnari og einlægari
starfsmann en Ingvar var, mun vart
að finna fyrir nokkurt félag.
Hann var afskaplega stundvís og
ióinn í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur, hvort sem um var að ræða
fundastjóm, aðstoð við starfsfólk
félagsins, viðhald á húsnæði þess,
og margt fleira. Og þá var ekki verið að hugsa um laun fyrir
framlagið, hugsjónin réði ferð.
A þessum tíma fór Ingvar að sinna ritstörfum íyrst fyrir
alvöru, og má segja að hann hafi nánast verið alskapaður í
því að koma hugsunum sínum á blað þó hann tæki ekki að
sinna þeim störfum fyrr en á gamals aldri.
Á þessum tíma hafði ég með höndum ritstjórn tímaritsins
Morguns, sem var félagsrit Sálarrannsóknafélagsins, og leitaði
ég fljótlega til Ingvars með skrif í þetta rit okkar. Það var
auðsótt mál og ritaði hann ljölda greina í það um hugsjónamál
okkar. Mörg námskeið á vegum breskra miðla voru haldin hjá
félaginu á þessum árum, og hafði Ingvar þann sið að taka upp á
segulband alla fræðslu sem fram kom á námskeiðunum. Skráði
hann svo efnið allt eftir bandinu, og fyllti sú skráning hans
orðið allnokkrar möppur. Gríðarleg
vinna lá að baki þessu starfi hans, og
var hugsun hans sú að fleiri mættu
njóta þessarar fræðslu, ekki síst þeir
sem á eftir kæmu.
Þegar honum varð ljóst, fyrir tæpum
3 árum, að að honum sækti erfiður
sjúkdómur, sem ekki yrði undan vikist,
fór hann strax í að ganga frá sínum
málefnum, og þ.á.m. þessum gögnum
sínum, þannig að úr þeim mætti vinna
síðar.
Þegar starfi okkar Ingvars hjá
Sálarrannsóknafélaginu lauk, fyrir
um 15 árum síðan, tók við annað
tímabil í samstarfi okkar, þegar ég tókst
á hendur ritstjóm tímaritsins Heima
er bezt. Þá lá aftur beint við að leita
til hins lipra „penna“ Ingvars og fá
hann til að rita fróðleiksgreinar um
ýmislegt sem á daga hans hafði drifið.
Urðu þær býsna margar greinamar
sem hann ritaði fyrir Heima er bezt,
um hin margvíslegustu efni, sem munu geymast komandi
kynslóðum til upplýsingar og fræðslu.
Aldrei var nokkur efi i huga Ingvars um framhald jarðneskrar
tilveru og var hann jafnan reiðubúinn að leggja lið sitt þeirri
starfsemi, sem uppfræddi og liðsinnti fólki í leit sinni á því
sviði. Og nú er hann sjálfur kominn í hóp þeirra sem á undan
voru famir, og hann var sannfærður um að látið höfðu vita af
sér við ýmis tækifæri í starfmu að spíritískum málum og er ekki
vatamál að þar hefur oröið bæði vina- og fagnaðarfundur.
Megi honum vel famast á nýjum leiðum, og hafi hann
kæra þökk fyrir trúmennsku og samfylgd á liðnum ámm í
jarðneskum heimi.
Gudjón Baldvinsson.
Heima er bezt 471