Bænavikan - 17.11.1956, Qupperneq 14

— 14 —
náðarríka boð um að undirbúa sig fyrir komu
Frelsarans."
E. G. Clifford frá Ástralíudeildinni segir:
„Kristniboðar okkar sjá sérstaka forsjón og
guðleg tækifæri alls staðar í deildinni, en þó
sérstaklega í Nýju Guineu. Þjóðflokkar, sem
enn hafa ekki komizt í samband við siðmenn-
inguna, bíða okkar. Innfæddir höfðingjar þrá-
biðja um að starfsmenn okkar komi til héraða
sinna. Þetta fólk segist ekki vilja hafa aðra en
„hvíldardags-menn“ hjá sér. Einn af starfs-
mönnum okkar kom fyrir stuttu síðan á nýtt
svæði, og innan fárra vikna hafði hann vakið
áhuga fólksins svo mjög, að rúmlega þúsund
manns var viðstatt á samkomum hans á
hverju kvöldi.NýjaGuinea gefur vissulega góð-
ar vonir og við reynum að grípa hvert tækifæri
til þess að vinna þetta land fyrir málefni Guðs.
Frá Kóraleyja-kristniboðinu fáum við þær
fregnir, að starf okkar sé í örum vexti í
Schouten og Vestureyjum, þar sem ekkert
kristniboð hafði verið fyrir tæpum fimm ár-
um. Einn kristniboða okkar segir frá tjald-
samkomu í Belapa, nálægt Papuan-flóanum,
sem hann hafði verið á. A þessari samkomu
hafði sérstök beiðni verið borin fram um að
sjálfboðaliðskennarar, sem væru fúsir til að
hverfa frá þorpum sínum, færu upp til hinna
villtu héraða Kuka; og enn aðrir myndu verða
sendir til Sepik River. U. þ. b. 15 innfæddra
manna ásamt konum þeirra og börnum fóru
til þessara hættulegu landshluta. Kukufólkið
er villt og blóðþyrst. Hinir innfæddu kristni-
boðar okkar verða að hætta lífi sínu, er þeir
fara á þessa staði, en þeir segja: „Það er fyrir
Guðs málefni og við erum ekki hræddir."
Ástralíu-deildin er eins og þroskaður korn-
akur og við erum áfjáðir í að safna saman
hinu dýrmæta korni í kornhlöðu Drottins í
hverjum landshluta.“
Frá Mið-Ameríku Divisioninni, sem er í ör-
um vexti, koma eftirfarandi fregnir, sem for-
maðurinn, A. H. Roth, lætur í té: „Það er
alltaf ánægjulegt að geta sagt frá öllu því
dýrðlega, sem Guð er að gera í Mið-Ameríku.
Meðlimatalan er rúmlega 110.000. Auk þess
eru 40.000 manns, sem telja sig vera S. D.
Aðventista, þó þeir séu enn ekki skírðir. Á sl.
ári voru 30 sálir skírðar inn í söfnuðinn á
hverjum degi. Þetta gefur til kynna, að ein
sál hafi unnizt fyrir Krist á hverjum klukku-
tíma dag hvern allt árið um kring. Söfnuðirn-
ir í Mið-Ameríku uxu svo ört, að kirkjurnar
eru alltaf yfirfullar. Við byggjum kirkju, sem
við álítum að muni vera hæfilega stór, en það
er tæpast búið að vígja hana, áður en hún er
orðin alltof lítil.
Frá Colombia, þar sem þrengingar og ofsókn-
ir hafa stöðugt ógnað fólki okkar síðustu árin,
fáum við skemmtilegar frásagnir. Fyrir 30
árum voru aðeins 223 Sjöunda-dags Aðvent:
istar í allri Colombia-Venezuela-unioninni. í
lok ársins 1956 verður meðlimatalan að öllum
líkindum komin yfir 10.000. Systkini, biðjið
fyrir starfinu í Mið-Ameríku. Við trúum því,
að framundan séu enn betri tímar fyrir fram-
gang starfsins."
Og nú segir O. O. Mattision frá starfinu í
Suður-Asíu Divisioninni: „Þegar við vorum
á stjórnarfundi í Norðvestur-Indlandi, gladdi
það okkur mikið að heyra sagt frá því, hvernig
Guð hefði opnað leiðir fyrir prédikun Boð-
skaparins og hafa 115 sálir þegar unnizt.
í Suður-Indlandi hafa 870 nýir meðlimir
bætzt við söfnuðinn á sl. ári. Við höfum byrjað
starfsemi á nýjum svæðum í suðurhluta Asíu,
eða á 22 stöðum. Starfsmennirnir við skóla
okkar í Kottarakara hafa nýlega hafið opin-
bera starfsemi og á samkomunum mæta 12—
15 hundruð manns. Við væntum ríkulegrar
uppskeru af þessari starfsemi. 1 Suður-Telugu
hefur starfsemi einnig verið hafin. Áhugi
þessa fólks vaknaði, þegar piltur, sem kom í
sjúkrastöð okkar vegna þess að hann var
berklaveikur, fékk ekki aðeins líkamlegan
heldur líka andlegan bata. Fagnandi í hinum
nýfundna Frelsara sínum, sneri hann heim-
leiðis og fór að kenna fólkinu þar um Boð-
skapinn og fengu margir mjög mikinn áhuga
fyrir honum.
í mörg ár hafa starfsmenn okkar reynt að
fá inngönguleyfi í hið fagra land Kasmír. í
fyrra kom beiðni frá því svæði um að einhver
yrði sendur, til þess að veita þeim frekari upp-
fræðslu, sem áhugi hafði vaknað hjá við það
að hlýða á útvarpssendingar okkar. Einn af
okkar ungu mönnum, sem hafði áður selt
bækur á þessu svæði, svaraði beiðni þessa
fólks. I fyrstu kenndi hann því í heimilum
þess. Síðan fór hann að halda samkomur í
leigðum sal, og þó hann væri óvanur ræðu-
maður, fór hann að halda opinberar samkom-