Bænavikan - 17.11.1956, Blaðsíða 35

— 35 —
bara nafnið tómt. Þeir lifðu sem bræður.“ —
Sama bók, bls. 196.
„Hver þjónaði öðrum og hver og einn bað
fyrir öllum hinum. . . . „Þeir elska hver annan,
án þess að þeir þekkist!“, segir heiðinginn
undrandi." — Sama bók.
Blessun hinna kristnu trúarbragða komst
inn í heimilin og umbreytti þeim. „Hvert
kristið heimili varð að musteri Guðs, þar sem
orð hans var trúlega lesið og beðið var af ein-
lægni og áhuga. ,Eigir þú konu, bið þá með
henni', lesum við í kirkjureglum hins eygypzka
safnaðar. ,Látið ekki hjónabandið hindra ykk-
ur í að biðja.“ Sálmasöngur heyrðist oft. Dag-
urinn var byrjaður með sameiginlegum lestri
Ritningarinnar og bæn, sem lauk með Halle-
lúja. Síðan kysstu fjölskyldumeðlimirnir hver
annan friðarkossinum og fóru svo til vinnu
sinnar. Engrar máltíðar var neytt án þess
að þakkarbæn væri beðin. Hver máltíð, hversu
lítilfjörleg sem hún var, hafði einhvern blæ
yfir sér, sem minnti á hina helgu kvöldmál-
tíð.“ Sama bók, bls. 183.
Myndin af guðhræðslu hinna frumkristnu
er vissulega dýrðleg. Það er engin furða þó að
mannlegt yfirvald gæti ekkert að gert til að
stöðva útbreiðslu hinna kristnu trúarbragða,
þegar slík trú og guðlegur kærleikur ríkti
meðal meðlimanna. Heiðnin lyppaðist niður
og hrundi frammi fyrir þeim. En sigurinn
fékkst ekki fyrir ekki neitt. „Kærleikurinn og
sorgin gengu saman hönd í hönd. Vitnisburð-
ur í orði, hegðun og kærleika fullkomnaðist
með vitnisburði blóðsins og píslarvættisdauð-
ans. Máttur píslarvættisdauðans fólst einmitt
í því, að hann var fullkomnun á þeim vitnis-
burði, sem borinn hafði verið í lifanda lífi.“ —
Sama bók bls. 205.
„Allir þessir menn dóu í trú, án þess að
hafa öðlazt fyrirheitin, heldur sáu þeir þau
álengdar og fögnuðu þeim og játuðu, að þeir
væru gestir og útlendingar á jörðunni.“ Heb.
11, 13.
Þegar við hugsum um þessa göfugu menn
og konur, sem voru Guði og sannleika hans
trú allt til dauðans, finnum við þörf hjá okk-
ur til að biðja:
Ó, Guð, gef þú okkur náð til að fylgja
dæmi þeirra."
Söfnuðurinn á þessum síðustu dögum mun
verða að mæta líku reynslutímabili. Hörm-
ungatími, sem aldrei hefur fyrr komið yfir
heiminn, er framundan. Guð mun undirbúa
söfnuð sinn fyrir þann tíma með trúarvakn-
ingu, sem líkist þeirri, er átti sér stað á dög-
um postulanna.“ The Gerat Controversy, bls.
464.
Út úr þessari trúarvakningu fornrar guð-
hræðslu mun koma hinn dýrðlegi söfnuður,
sem Páll postuli sagð'i að myndi verða án
bletts og hrukku. Við verðum að teljast með
þeim hóp. Við verðum að tryggja okkur að
við verðum í honum, ekki íklædd fötum úr
mannlegum vefnaði, heldur blettalausum
klæðum, réttlætis Krists, sem okkur er fyrir-
búin. Þessir dagar verða að vera undirbún-
ingstími. Mitt í þeim aðstæðum, sem við lif-
um í, mitt í reynslum og vandamálum lífsins
er staðurinn, þar sem okkur ber að undirbúa
okkur fyrir himininn. Við munum aldrei finna
betri stað eða hentugri tíma. Þetta mun út-
heimta kostgæfinn lestur Guðs orðs, stöðuga
bæn um náð og leiðbeiningu og stöðuga ár-
vekni, svo að við föllum ekki fyrir freisting-
um. Við höfum guðlega tryggingu fyrir því,
að ef við leitum Drottins af öllu hjarta, mun-
um við finna hann. Mætti þessi þýðingarmikla
Bænavika verða hverju okkar tilefni til að
helgast Guði algjörlega, og mætti þessi helgun
marka byrjun nýs vaxtar í náð og þekking-
unni á Frelsara okkar Jesú Kristi, sem mun
leiða okkur farsællega inn í hið eilífa ríki
Guðs.