Bænavikan - 17.11.1956, Blaðsíða 31

— 31
játningar. Sjálfsþekking er ekki takmarkið —
nýtt eðli er takmarkið og slíkt fæst aðeins
fyrir tilverknað Heilags anda.
Viðbúnaður okkar til að mæta Guði, krefst
þess að við gerum okkur viturlega grein fyrir
þessum slungnu hættum, hversu aðlaðandi
sem þær kunna að vera. Takið eftir hve maður
nokkur hefur talað skýrt um þetta. Doktor
Erich Fromm — sálkönnuður, ef ykkur þókn-
ast, — varar við því að mikið af „nýjum trúar-
bragðakenningum reyni að samræma hina
kristnu trú hugmyndum Dale Carnegie. Menn
eru hvattir til að nota Biblíuna til þess .. .
í stað þess að koma auga á hyldýpið, sem er
á milli kenninga Biblíunnar og efnishyggjunn-
ar, sem nútímamenn fylgja í einu og öllu.“
Stingur þetta samvizkuna dálítið? Ef svo
er, leyfið þá Heilögum anda að vinna sitt verk.
Og þetta færir okkur ennþá einu sinni aftur
að starfi iðrunar og játningar. Enn er einni
mikilvægri spurningu ósvarað. Kemur aldrei
sá tími, að minni þörf sé á iðrun og játningu?
Munu síendurtekin misgrip stöðugt marka líf
hins kristna allt til enda? Á villan að fá að
halda óhindrað áfram? Það er ekki áform
Guðs að við bíðum stöðugt ósigur. Vöxtur í
helgun er tilgangur endurnýjandi máttar
Guðs. Okkur finnst samt sem áður að það
væri hjálp í því að skilja raunverulega orsök
þessara gloppa í lífi okkar, sem valda okkur
svo mikilla erfiðleika. Það að þekkja orsökina,
mun hjálpa okkur til að taka á móti lækning-
unni.
Lesum aftur hina áhrifaríku frásögn um
ísraelsmenn í Jósúa 6. og 7., þegar þeir biðu
óvæntan ósigur fyrir óvinum sínum í barátt-
unni um Ai,einmitt þegar þeir hugðu sig öflug-
asta. Ritningin segir, að þeir hafi syndgað og
„fyrir því fá ísraelsmenn eigi staðizt fyrir
óvinum sínum. ,,M. o. ö. Það var hin leynda
synd, sem gerði þá veika. Lexían okkar er
einfaldlega þessi: Sérhver villa eða undan-
látssemi, hversu smávægileg sem hún er og
vel falin, sem fær að þróast í hjartanu, mun
áreiðanlega verða okkur að falli, þegar við
höldum að við séum sterkust.
Sérhver meðvituð beiskjurót, sérhver eigin-
girni, hversu vel sem hún er meint, öll gagn-
rýni og áfellisdómar yfir öðrum, sérhver til-
slökun í hlýðni, sérhver vafasöm venja og
vanræksla á því að biðja. — Ég endurtek, eitt
eða fleiri þessara atriða mun lama og bækla
hið andlega líf að verulegu leyti.
Þetta er orsökin, hin leynda orsök þessara
misgripa, sem svo oft eiga sér stað.
Ég þakka Guði fyrir Anda hans, hinn bless-
aða leiðbeinanda og fyrir stöðuga nærveru
hans, sem vinnur að því að uppgötva þessar
leyndu orsakir misgripa okkar og frelsa okkur
frá þeim.
Minnumst þessara þriggja meginaatriða í
texta okkar:
Ert þú „brandur úr báli dreginn"?
„Og þó hafið þér ekki snúið yður til mín.“
Er þessu þannig farið í þínu lífi?
Þá er kall Guðs til þín þetta: „Ver viðbú-
inn að mæta Guði þínum.“
Dirfumst við að lítilsvirða blíðlega rödd
hans, með þetta kall í huga, og álíta að allt
sé í lagi, þó að hin örlagaþrungna veiklun
haldi áfram hið innra og orsaki ósigur, þegar
sízt er búizt við honum. Eigum við ekki held-
ur að standa upp á þessu hvíldardagskvöldi og
segja:
„Góði Jesús, ger þú okkur næm fyrir röddu
Anda þíns. Gef þú okkur fúsleik til að koma
auga á innri þörf okkar. Hreinsa þú hjörtu
okkar. Styrk okkur og lát okkur ávallt vera
reiðubúin fyrir ríki þitt.“