Heimili og skóli - 01.08.1953, Qupperneq 14

58
HEIMILI OG SKÓLI
hátt, koin fram hugmynd um, að ná
samvinnu við stjórn æskulýðsskála
landsins, um það að leigja þá til þessa
skólahalds vor og haust. Mörg af æsku-
lýðsfélöugm landsins eiga nefnilega
mjög mikinn fjölda viðleguskála um
land allt, og marga stóra og góða. Hafa
þau fyrir nokkru myndað landssam-
band, með yfirstjórn í Osló, til þess að
kynna skálana, og stuðla að auknu úti-
lífi og náttúruskoðun meðal almenn-
ings. Er þetta í samræmi við lík sam-
tök meðal æskulýðs annarra þjóða. —
Eg tel rétt að geta, í þessu sambandi,
að með því að hafa samband við stjórn-
ir æskulýðsskálanna í hinum ýmsu
löndum, er auðvelt að fá gistingu í
skálunum, en þar kostar hún nær ekk-
ert, miðað við hótelvist. A þann hátt
er mögulegt að ferðast um fögur lönd,
á tiltölulega mjög ódýran hátt, enda
er það m. a. tilgangur samtaka þessara
að greiða fyrir því.
A námskeiðum var tilkynnt, að
stjórn Keflnarasambands Noregs hefði
nú náð samkomulagi við stjórn æsku-
lýðsskálanna um að leigja skólunum
beztu skálana til „lejr“-skólahalds um
haust, vetur og vor. Samningar höfðu
tekizt bæði fljótt og vel, því að æsku-
lýðsskálarnir eru mjög lítið notaðir á
þeim tímum. Og auk þess er það mark-
mið samtakanna, eins og áður getur,
að stuðla að auknu útilífi og náttúru-
skoðun meðal æskunnar.
Á þennan hátt er ætlun Norðmanna
að leysa „lejr“-skólamálið í bili.
Hvernig framtíðarskipan þeirra mála
verður, leiðir tíminn seinna í ljós. En
engum gat dulist, sem dvaldi á Tran-
berg, og ræðir við norska kennara í
dag, að trú þeirra á gildi „lejr“-skólans
er mikil. Eru þeir því líklegir til stórra
átaka í því efni, eins og á mörgum öðr-
um sviðum.
Að þessu sinni skal ekki rætt um
„lejr“-skólahald með tilliti til stað-
hátta heima. En margt virðist mér
benda til, að liann geti átt þar framtíð,
eins og meðal frændþjóðanna, — í sínu
eigin formi. Hef ég þá m. a. í huga
aukið starfsuppeldi, sem við þurfum
að stefna markvisst að á næstunni. Ég
held, að íslenzkir kennarar ættu að
taka mál þetta á dagskrá, til umræðna
og athugunar, og með það í huga eru
þessi fáu orð rituð.
Til gamans.
Verra gat það verið.
Móðirin: „Hvers vegna reynir þú ekki að
vera góð stúlka, Eva mín?“
Eva: „Ég reyni það eins og ég get.“
Móðirin: „En þú ert nú samt sem áður
ekki verulega góð stúlka.“
Eva: „En, mamma, hugsaðu þér, hvað ég
væri slæm, ef ég væri ekki alltaf að reyna
að vera góð stúlka.“
Það var þó munur.
Faðirinn: „Heyrðu, Pétur. Ertu enn þá sá
tuttugasti í röðinni í bekknum þínum?“
Pétur: „Nei, pabbi, nú er ég sá tuttugasti
og fyrsti, því að það kom nýr drengur í
bekkinn."
Skildi sitt hlutverk.
Kennarinn (kemur inn í stofuna, en veitir
því þá athygli, að hann hefur gleymt lyklin-
um að kennaraborðinu):
„Hlauptu niður í kennarastofuna, Oli
minn,, og vittu hvort lyklamir mínir liggja
ekki á borðinu."
Eftir andartak'kemur Oli hlaupandi til
baka lafmóður og segir: „Jú, herra kennari,
þeir liggja á borðinu."