Heimili og skóli - 01.02.1956, Side 29

HF.IMILI OG SKÓLI
23
Ritstjóraspjall.
Til íslenzkra foreldra.
Sjálfsagt er margt, sem þið eruð óánægð-
ir með í skólunum. Annað væri óhugsandi.
Þið hafið kannski eitthvað út á kennsluna
að setja. Þið vilduð kannski hafa barnið ykk-
ar í annarri deild og hjá öðrum kennara.
Ykkur finnst kannske farið of hægt yíir eða
jafnvel of mikið sett fyrir. Þið getið haft sitt
hvað út á kennarann að setja eða skólastjór-
ann. Þið getið verið óánægð með að barnið
ykkar hefur verið fært í aðra deild, kannski
lakari deild. Það getur jafnvel komið fyrir að
barnið ykkar þurfi að sitja eftir í deild. Svona
an gustinn a£ Húnaflóa. Enda er
Hjörtur harðgerr og mesti jtrekmað-
ur. Um tvítugsaldur hleypti hann
heimdraganum og tók að stunda nám
í Hvítárbakkaskóla, en að loknu nárni
joar settist hann í Kennaraskólann og
lauk þaðan prófi vorið 1927. Að því
loknu stundaði hann kennslu á Strönd-
um í tvö ár, en var þá skipaður kenn-
ari í Grindavík og var þar kennari 13
ár. Þá fluttist hann hingað norður
1943 og hefur verið kennari og síðan
skólastjóri frá 1946 við skólann í
Glerárþorpi.
Hjörtur mun vera duglegur kenn-
ari. Alltaf hress í bragði, glaður og
djarfmannlegur. Hann hefur unnið
all mikið fyrir bindindismálið, verið
í kirkjukór Lögmannshlíðarsóknar, og
fleiri þegnskaparstörfum hefur hann
vafalaust gegnt, þótt mér sé það ekki
kunnugt.
Heimili og skóli óskar báðum þess-
um fimmtugu heiðursmönnum til
hamingju með afmælið.
H. J. M.
mætti lengi telja. Óánægjuefnin geta verið
mörg, en hver sem þau eru og hversu mikla
ástæðu, sem þið hafið til þess að vera óánægð,
þá látið barnið aldrei verða þess vart. Byrjið
á því að ræða við skólastjórann eða kennar-
ann. Og jafnvel þótt þeir geti ekki ráðið bót
á óánægju yðar, þá látið barnið samt ekki
verða hennar vart. Reynið aftur, eins og þér
getið að gera barnið ánœgt. Jafnvel þótt
óánægja yðar sé á rökum byggð. Það er barn-
inu fyrir bestu. En við hag þess og heill á
allt annað að miðast.
Hafið gát á peninginum.
Gantalt máltæki segir. Peningarnir eru góð-
ir þjónar, en hættulegir húsbændur. Þetta
er merkilegur sannleikur. Það hefur nokk-
uð verið rætt um það í seinni tíð, síðan um-
ferð peninga tók að aukast mjög, hvaða hátt
ætti að hafa á jrví að kenna börnum skynsam-
lega meðferð peninga. I barnaskólanum er nú
hafin skipuleg sarfsemi til þess að Ieiðbeina
og hjálpa þeim í þessum efnum, og er góðs
að vænta af henni. En þrátt fyrir jtetta, er
það samt svo enn, að mörg börn, en þó eink-
um unglingar verja óhemju fé til sælgætis-
kaupa. Og það er svo enn, að sum börn hafa
allt of mikla peninga undir höndum, sem
þau virðast mega verja eftir vild. Þó heid
ég að sparifjárstarfsemin hafi þegar gert mik-
ið gagn. Þegar svo er komið, að sælgætið, gos-
drykkirnir og síðar tóbakið er að taka sér
húsbóndavald yfir börnum og unglingum, er
ástæða til að vara við. Því segi ég:
Foreldrar. Látið börnin ekki hafa of mikla
peninga il urnráða. En þegar þið látið þau
hafa vasapeninga, fylgist þá með því, hvern-
ig þeim er varið, án þess þó að taka af þeim
öll ráð.
Niðursoðnar bókmenntir.
Ein er sú útgáfustarfsemi, sem færzt hefur
mjög í aukana á síðustu árum, en það eru
alls konar sögur í myndum með sára litlu
lesmáli. Börnum og unglingum er einkum