Úrval - 01.09.1968, Blaðsíða 41

KOMMÚNISTAR NOTA HAGNAÐARKERFIÐ
39
í 45 eða 44 stundir á viku. Flestir
austur-þýzkir verkamenn fá nú frí
annan hvern laugardag í viðbót við
sunnudaginn. Meira vörumagn hef-
ur nú komið í verzlanir en áður,
þó að verðið sé enn hátt og gæðin
léleg samkvæmt vestrænum mæli-
kvarða. Samkvæmt hagskýrslum
ríkisstjórnarinnar óx iðnaðarfram-
leiðsla Austur-Þýzkalands um 7%
árið 1965, sem er sambærilegt við
iðnaðarvöxt Vestur-Þýzkalands.
En hagskýrslurnar sýna ekki hið
stöðuga .álag á fólk, sem fylgir því
að búa í landi, þar sem ríkir skort-
ur á mörgu. Strax og Austur-Þjóð-
verjinn sezt að morgunverðarborð-
inu, finnur hann til þess arna. Þar
er enginn rjómi, engir grapefruit-
ávextir, enginn ananas, engar app-
elsínur (nema kannske á jólunum)
og engir bananar. Heil kynslóð
Austur-Þjóðverja hefur aldrei
bragðað sumar ávaxtategundirnar.
Ósvikið kaffi kostar frá 8—10 doll-
ara pundið, teið 5,50 dollara pund-
ið og kakaó kostar yfir 3,60 doll-
ara pundið. Rúmur lítri (quart) af
mjólk ko,star á hinn bóginn aðeins
9 cent. Smjör er enn notað í ríkum
mæli við bakstur og matargerð í
Au.stur-Þýzkalandi, en gæði þess
eru léleg, og hálfpundið kostar 60
cent. Egg eru oft. ófáanleg.
Eftir að hinn óbreytti, austur-
þýzki borgari hefur etið fátækleg-
an morgunverð, sem samanstendur
af gervikaffi og brauði, fer hann í
þunnan rayonregnfrakka, sem kost-
ar hann 37,50 dollara (miðað við
7,50 fyrir sams konar frakka í
Vestur-Berlín) og fer út til þess að
bíða eftir glamrandi og úrsérgengn-
um sporvagni, sem ætti í 'rauninni
heima á fornminjasafni.
Iðnverkamaður í Austur-Þýzka-
landi hefur 120—150 dollara í laun
á mánuði. Miðað við slík laun þarf
hann að vinna 20 klukkustundir til
þess að geta keypt skó, en sé hann
fótstór, finnur hann kannske enga
skó við sitt hæfi, vegna þess að
framkvæmdastjórar skóverksmiðj-
anna geta sparað leður með því að
framleiða aðeins minni númerin. Ég
hef aldrei skilið, hvers vegna kon-
ur eiga aftur á móti við gerólíkt
vandamál að stríða á þessu sviði.
Forráðamenn verksmiðja, sem
framleiða tilbúinn kvenfatnað,
virðast að mestu leyti hafa meðal-
stórar og stórar konur í huga.
Verðin skýra það vel, hvers vegna
óseljanlegar vefnaðarvörubirgðir að
verðmæti 187,5 milljónir dollara
söfnuðust fyrir í vörugeymslum í
Austur-Þýzkalandi á einu ári. Aðr-
ar vörugeymslur eru troðfullar af
gagnslausum ritvélum, leikföngum,
sem enginn kærir sig um, og har-
móníkum, sem eru til ama fyrir
augu sem eyru. Austur-Þýzkaland
skortir allt nema lélegan, rándýran
varning. Slíkt ástand er nægilegt
til þess að gera út af við hvern
sannan sölumann.
Sjónvarpið er gluggi Austur-
Þýzkalands að Vesturlöndum. Nú
er ekki lengur bannað að horfa á
vestrænar dagskrár, þótt það sé
bannað að ræða þær eða bjóða
öðrum að horfa á þær. Lítið sjón-
varpstæki kostar 400 dollara, en
Austur-Þjóðverjar eru samt reiðu-
búnir að greiða slíkt verð. Það er
sjónvarpsloftnet á næstum hverju