Úrval - 01.09.1968, Blaðsíða 101

EDDIE RICKENBACKER
99
hjólum, ef nauðsyn krafði, og bæta
bensíni og olíu á bifreiðina.
Fjögurra manna liðið okkar gat
framkvæmt allt þetta á rúmum
30 sekúndum, en á þeim tíma var
hægt að vinna kappakstur eða
tapa honum. í 300 mílna kappakstri
í Tacoma kepptum við Ralph de
Palma um fremsta sæti, alveg
þangað til kom að 225 mílna merk-
inu. Þá stönzuðum við báðir til þess
að láta skoða bifreiðirnar. Biðin
tók hann 62 sekúndur, en mig að-
eins 33. Fyrstu verðlaun voru
10.000 dalir, og ég vann þau með
30 sekúndna tímamismun.
Það var stórkostlegt að sjá
kappakstursbrautirnar í þá daga.
Eitt sinn steinleið yfir vélamann-
inn minn, þegar bifreið fór fram úr
og jós malargusu yfir hann. Þá
kom ég í mark með aðra höndina
á stýrinu, en dælandi olíuþrýst-
ingnum með hinni. Þegar um lang-
ar leiðir var að ræða, vöfðum við
okkur með strigalengjum, þangað
til við vorum orðnir eins og múmí-
ur. Þetta var gert til varnar hin-
um stöðuga titringi. Ég var vanur
að taka 20 feta strigaleng'ju og vefja
hana svo þétt utan um mig alveg
frá mjöðmum upp undir holhend-
ur, að ég náði varla andanum. En
samt voru allir vafningarnir orðn-
ir laflausir í lok keppninnar.
Ég lenti í slysum eins og aðrir,
og ég sá aðra menn deyja. En það
var eins og einhver verndareng-
ill svifi ætíð yfir mér. f St. Paul
þaut bifreiðin, sem ég ók, út af
brautinni og fór heilan hring í loft-
inu. Og þegar hún kom aftur nið-
ur á hjólin, stökk ég út úr henni
og lenti á brautinni, að vísu