Þjálfi - 01.04.1941, Qupperneq 16

16
Þ J Á L F I
Þær leika sér dálitla stund.
Sigga: Nú ætla ég að fara að læra.
Tóta: Nei, nei, hvað heldurðu, að þú
þurfir alltaf að kunna svona vel í skól-
anum.
Sigga: Við kunnum aldrei of mikið. En
á ég ekki að sýna þér, hvað við eigum að
læra heima.
Tóta: Jú annars, gerðu það.
Sigga: Nú veiztu, hvað við eigum að læra.
Tóta: Ég ætla að koma í skólann á hverj-
um degi hér eftir, vertu sæl.
Sigga: Vertu sæl.
Guðrún Guðmundsdóttir.
Skemmtiferð
Sumarið 1940 var ég í sveit á Reykjum í
Mosfellssveit. Eitt sinn var öllu fólkinu þar
boðið í ferðalag austur að Laugarvatni,
Sogsvirkjuninni og Þingvöllum. Átti þetta
ferðalag að vera í staðinn fyrir töðu-
gjöldin. Var lagt af stað á laugardagsmorg-
un í tveimur bílum, einum litlum og einum
stórum, og farið fyrst austur að Laugar-
vatni. Var drukkið þar kaffi og kökur með.
Skoðuðum við þar hver einn, sem er
skammt utan við húsið. Sumir fóru líka á
bát út á vatnið. Næst var farið að Sogs-
virkjuninni, og skoðuðum við þar stífluna.
Við stóðum lítið við þar en héldum áfram
til Þingvalla. Borðuðum við þar kvöldverð,
og fengum vínber á eftir. Fór ég á eftir upp
í Almannagjá og upp að Öxará. Seinna um
kvöldið var haldin skemmtun í Valhöil. Var
dansað þar og haldið bögglauppboð. Ekki
bauð ég í neitt, af því að ég hafði ekki
neina peninga með mér. Við krakkarnir
vorum látin fara heim í litla bílnum á und-
an fullorðna fólkinu, af því að það vildi
vera þangað til skemmtunin var búin, en
við máttum ekki vera svo lengi. Við komum
heim fyrri hluta nætur. Fór ég þegar í stað
Glói
Glói átti heima á Skarðshömrum í Norð-
urárdal. Hann var mjög vitur. Það var einn
dag, að húsbóndinn ætlaði að fara til
Borgarness. Glói var vanur að elta hann,
hvert sem hann fór. En í þetta sinn var
hann lokaður inni í kompu. Þegar var liðið
fram á miðjan dag, var Glóa sleppt út.
Þegar kvölda tók og var orðið dimmt, komu
margir bílar með ljósum eftir veginum, en
Glói sat og beið og horfði á bílana. Allt
í einu stökk Glói niður að einum bílnum.
Hann geltir og geltir, en bíllinn heldur
áfram, unz hann stazar hjá bænum. Var
þá húsbóndinn í þeim bíl. Fólkinu á bæn-
um þótti þetta mjög undarlegt, að Glói
stökk niður að þessum bíl, en ekki hinum.
Bjarni Nikulásson.
í sveitinni
Þegar ég fór fyrst í sveit, var ég fjögra
ára gömul. Ég fór austur í Land, bærinn
hét Efra-Sel. Ég fór með mömmu minni og
systur minni. Mamma mín gekk að hey-
vinnu, en systir mín hjálpaði húsfreyjunni
inni við. Hestur húsbóndans hét Gráni. Ég
hélt mikið upp á hann. Alltaf, þegar hús-
bóndinn kom heim á hestinum, hljóp ég á
móti honum niður traðirnar og kom með
honum heim. Þegar verið var að hirða, sat
ég alltaf ofan í milli. Einu sinni reið ég
ofan í milli, þá kom ég eitthvað við einn
hestinn, og þá sló hann mig, og það sprakk
fyrir á augabrúninni á mér. Stundum færði
ég kaffið á engjar, þar sem stutt var. Einu
sinni sat ég ofan í milli, fór þá lestin yfir
lítinn læk, þá kippti hesturinn í, sem var
aftan í hestinum, sem ég sat á, og ég hent-
að hátta, þreyttur en ánægður eftir við-
burðaríkan og skemmtilegan dag.
Guðmundur Pálmason.