Þjálfi - 01.04.1941, Blaðsíða 8

8
Þ J Á L F í
chow. Við sváfum á gólfinu og vissum ekk-
ert, hvað gerðist um nóttina. En löngu
seinna var okkur sagt, að ræningjaflokk-
ur hefði komið þá um nóttina til þorpsins
og ætlað sér að taka okkur. En þeir villt-
ust í náttmyrkrinu og réðust inn í annað
hús. Þaðan var varaliði þorpsins gert að-
vart og ræningjarnir hraktir á flótta. Við
komumst ferðar okkar hindrunarlaust
næsta dag.
Jóhannes Ólafsson.
Dísa og tröllkonan
Einu sinni var lítil stúlka. Hún hét Dísa.
Hún var bæði falleg og góð. Einu sinni fór
hún í berjamó með fallegu litlu berjafötuna
sína. Þá kom stór kerling, hræðilega ljót.
Dísa var svo hrædd, að hún fór að gráta.
Þá tók ekki betra við, því að kerlingin sagði,
heldur byrst: „Hættu að grenja, stelpa,
annars skaltu fá að kenna á vendinum
mínum.“ Dísa hætti strax að skæla hátt,
en samt runnu tárin niður litlu kinnarnar
hennar. Kerlingin fór með hana inn í
húsið sitt, eins og hún kallaði það. En þetta
var eiginlega ekkert hús,heldur innangraf-
inn hóll. Það var ekki frýnilegur bústaður.
Dísa þurfti að sópa gólfið, sjóða matinn
og margt annað, og það dugði ekki að tauta
neitt, því að þá var kerling vond. Á næt-
urnar var hún læst inni í dimmum afkima,
og gat hún varla sofnað fyrir rottugangi.
Einu sinni datt henni í hug að reyna að
grafa göng út úr kompunni, sem hún var í.
Hún byrjaði að grafa og gróf á hverri nóttu,
þar til hún gat skriðið út. Nóttin var nið-
dimm og kalt var úti. Það var þá kominn
vetur. Snjórinn þakti jörðina, en tunglið
glotti háðslega á himninum og nokkrar
stjörnur tindruðu. Litlu stúlkunni fannst
tunglið vera að hæðast að sér. Hún hraðaði
sér, sem mest hún mátti, en komst samt
lítið áfram vegna stormsins, sem þyrlaði
Hægfara reiðskjóti
Bauga heitir kýr, sem á heima á Hösk-
uldsstöðum í Dalasýslu. Hún er rauð á lit-
inn með hvítt höfuð, stór horn og rauða
bauga kringum augun. Af þeim dregur hún
nafn sitt. Bauga er afar spök skepna. Þeg-
ar hún sér eitthvaö skrítilegt, hallar hún
undir flatt og starir á það. Og hafa margir
haldið, að hún væri mannýg. En hvaða
krakki sem er getur í raun og veru gengið
að henni og setzt á bak. Lallar þá Bauga
af stað með hann á bakinu, en er mjög
hægfara, eins og kúm er títt. Þegar hún
var hálfs annars árs, var hún á Jörfa í
Haukadal. Þá fóru kýrnar oft yfir á, en
kæmi einhver krakkinn ofan að ánni til
þess að sækja kýrnar, kom Bauga á móti
honum og bar hann yfir ána, til þess að
sækja hinar. Henni þykir afar gott að láta
klóra sér á bak við eyrun eða láta kemba
sér, og hún er ákaflega þrifin með sig.
Gætu margar kýr og kálfar tekið hana sér
til fyrirmyndar í því efni. Ég lýk þessari
frásögn af Baugu með því að óska henni
langra og góðra lífdaga.
Daði Hjörvar.
Helga litla
Einu sinni var lítil telpa, sem hét Helga.
Hún var mjög fátæk og átti enga foreldra.
Hún var á bæ, þar sem mörg börn voru.
Hún var látin sitja hjá ánum á sumrin og
gæta minnstu barnanna o. m. fl. Einu sinni
rétt fyrir jólin fór húsbóndi hennar í kaup-
staðinn með marga hesta til að kaupa ým-
islegt til jólanna og einnig jólagjafir. Á
lausamjöllinni framan í hana. Dísu gekk
illa að rata, en loks fann hún rétta leið og
komst heim. Það var heldur en ekki fagn-
aðarfundur.
Sulveig Arnórsdóttir.

T