Þjálfi - 01.04.1941, Blaðsíða 19

Þ J Á L F I
19
Skírnarveizlan
Eitt vetrarkvöld fyrir fáum árum
fann ég bröndóttan kettling, sem stóð
við útidyrnar og mjálmaði. Hann var
bæði magur og svangur. Ég fór með
hann inn og gaf honum mjólk og fisk
og fékk að hafa hann inni um nóttina.
Næsta dag fór hann út, og ég hélt, að
hann myndi ekki koma aftur, en um
kvöldiö var hann kominn á þann stað,
er hann svaf á nóttina áður. Þannig
hændist hann að okkur og kom alltaf heim,
þó að hann brygði sér burtu. Hann óx fljótt
og var orðinn stór köttur, áður en ég vissi
af. Eitt kvöld tókum við eftir því, að hann
vildi endilega komast inn í gamlan klæða-
skáp, sem stóð í eldhúsinu. Við tókum hann
þá og bjuggum um hann í skáp undir eld-
húsbekknum. Seinna um kvöldið litum við
inn í skápinn, og voru þar þá komnir fjórir
nýfæddir kettlingar. Eftir svo sem viku-
tíma voru þeir farnir að sjá'og skríða fram
á gólf. Hafði ég fjarska gaman af þeim.
Ég vildi endilega gefa þeim nöfn, og dag
nokkurn hélt ég skírnarveizlu. Komu þá
nokkrar leiksystur mínar til mín að horfa
Mjöll, Hrefna og Dillirófa.
á. Skírnin tókst ágætlega. Eldri systir mín
var presturinn. Náðum við í þvottaskál og
létum vatn í hana. Síðan tókum við kettl-
ingana hvern af öðrum og dýfðum hausun-
um á þeim ofan í vatnið. Eftir það voru
þeim gefin nöfn. Einn var látinn heita
Mjöll, af því að hún var hvít. Hinir þrír
voru bröndóttir eins og mamma þeirra.
Voru þeir skírðir Hrefna, Mússí og Dilli-
rófa. Dillirófa og Mússí voru fljótt látnar
burtu og mamma þeirra lika. En hinir tveir
voru lengur hjá okkur. Sá ég mikið eftir
þeim öllum saman.
Lilla Árnadóttir.
Notið
Three Plumes
Eldspýtur