Garður - 01.10.1945, Blaðsíða 4

2
GARÐUR
Þá er brautin nokkurn veginn ákveðin og hin borgaralegu störf bíða
að loknum björtum stúdentsárum.
Það er því ekki að furða, þótt stiídentshúfuna og stúdentsárin beri
liátt í hillingum minninganna. Það er því ekki að furða, þótt gleði-
hreimur sé í söng ungu mannanna og kvennanna, þegar þau ganga út
úr gamla skólanum með nýja hvíta kolla og stúdentsskírteinið í vas-
anum:
„Gaudeamus igitur,
juvenes dum sumus ..."
★ * *
Og svo tala menn um liinn sanna stúdentsanda, um eilífa tryggð og
gleði stúdentsáranna. Auðvitað eru þá stundum rómantískar ýkjur og
skáldleg gylling borin i myndina. En stúdentarómantíkin er þó ekki
tóm stundarblekking. Ilinu langa námi og skólagöngu fylgir ákveðinn
blœr, sérstakar venjur. I menntaskólum og háskólum eru ungmenni,
sem liafa helgað sig lœrdómsiðkunum lengur en títt er um annað fólk.
Og þessi langa skólaganga hlýtur að setja svip sinn á námsfólkið. Lang-
ar samvistir ungs fóllcs á sviyuðu reki leiða af sér nána kynningu og
fjörugan félagsskap. Söngurinn verður samœfðari, fyndnin greiðari í
svórum eftir því sem samvcruárunum fjölgar. Ekkert líf getur verið
sœlla og eftirsóknarverðara heilbrigðu og menntunarþyrstu fólki en
nám í góðum skóla með góðum félögum. Og þótt námið kunni stund-
um að þykja langt og þurrt og lesturinn strembinn, er fjörið og þysinn
þeim mun ákafara og óbundnara, þegar sprett er úr spori.
Og um hina traustu tryggð og fölslcvalausu vináttu, sem tekst á
stúdentsárunum, er ekki öllu logið. A skólaárunum, œskuárunum, er
hugurinn einmitt nœmastur og opnastur fyrir áhrifum. Föst vinátta og
náin kynni hljóta því að takast víða með ungum mönnum, sem árum
saman sitja hlið við hlið, glíma við sömu viðfangsefnin og stunda sömu
leikina. Ahrifin, sem■ markast djúpt í unga sál, eru haldgóð og óbrot-
gjöm. Margir rosknir menntamenn sjá i belckjarbróður og skólafélaga
sama unglingsstrákinn og fyrir tugum ára. Embœttismaður, sem sýnist
vera virðuleikinn og alvaran einber í daglegum störfum og háttum,
getur orðið Ijónfjörugur œringi, sem lœtur vaða á súðum í glaðvœrum