Tímarit lögfræðinga - 01.08.2024, Side 21

167
Andri Fannar Bergþórsson
niðurstöðu að þær „upplýsingar sem birtust opinberlega á vefsíðu
Mannlífs voru í öllum meginefnisatriðum þær sömu“ og tekin
hafði verið ákvörðun um að fresta birtingu á. Niðurstaðan var því
sú að bankinn hefði ekki tryggt trúnað um innherjaupplýsingarnar
og þar af leiðandi birt þær of seint. Í tengslum við álitaefnið í
þessari grein er áhugavert að velta því upp hvort þeim aðilum
innan bankans sem bjuggu yfir upplýsingum innan Arion banka
(innherjar) áður en frétt Mannnlífs var birt hafi verið heimilt að
kaupa hlutabréf í bankanum eftir að fréttin birtist opinberlega.
Í ljósi þess að niðurstaðan var sú að upplýsingarnar sem birtust
í fréttinni hefðu verið í öllum meginefnisatriðum þær sömu og
innherjaupplýsingarnar sem tekin hafði verið ákvörðun um
að fresta birtingu á eru rök fyrir því að líta þannig að á að
innherjunum hefði verið heimilt að kaupa bréfin eftir birtingu
fréttar Mannlífs. Tvennt er þó sem mælir gegn því. Annars
vegar voru innherjaupplýsingarnar sem lágu hjá bankanum
töluvert ítarlegri og nákvæmari. Jafnvel þótt upplýsingarnar væru
í meginaefnisatriðum þær sömu bjuggu innherjarnir vissulega
yfir meiri og nákvæmari upplýsingum en aðrir á markaði. Hins
vegar vissu innherjarnir að upplýsingarnar voru réttar. Eftir að
frétt Mannlífs birtist neitaði bankinn því að um réttar upplýsingar
væru að ræða. Ákveðinn aðstöðumunur var því milli innherja
bankans og annarra á markaði.
Dæmi um innherjaupplýsingar sem eru gerðar opinberar
án atbeina útgefanda er að finna í H 17. febrúar 2012 (279/2011)
(ráðuneytisstjóri). Í því máli var B ákærður fyrir innherjasvik
með því að hafa selt hlutabréf sín í Landsbanka Íslands hf.
(Landsbankanum) dagana 17. og 18. september 2008 þrátt
fyrir að hafa búið yfir innherjaupplýsingum um bankann
sem hann varð áskynja um í starfi sínu sem ráðuneytisstjóri
fjármálaráðuneytisins og þá aðallega vegna setu í samráðshópi
stjórnvalda um fjármálastöðugleika og viðbúnað.43 Í ákæru var
byggt á því að þegar B seldi hlutabréf sín hefði hann búið yfir
innherjaupplýsingum í sex liðum, sem sneru m.a. að kröfu breska
43 Taka ber fram að höfundur aðstoðaði saksóknara í málflutningi
málsins fyrir héraðsdómi.