Ný menning - 15.01.1946, Síða 7

Ný menning - 15.01.1946, Síða 7
NÝMENNING 7 Til sönnunar staðhæfingu sinni heídur Koestler því fram, að hæstu laun í Ráðstjórnarríkjunum séu 100 —300 sinnum hærri en hin læg$tu. Hann tilfærir engar heimildir fyrir þessari staðhæfingu, sem ekki er von, því að staðhæfingin á elcki við nein rök að styðjast. Einu rússnesku heim- ildirnar, sem hann tilfærir í þessu sambandi, eru tölur, sem birtar eru í rússneska blaðinu „Trud“, að því er hann segir, en samkvæmt þeim eru hæstu laun ekki nema 20 sinnum hærri en hin lægstu. Slíkur launamis- munur kemst auðvitað hvergi í hálf- kvisti við það, sem tíðkast í auð- valdslöndunum. En aðaíatriðið er það, að slíkar tölur út af fyrir sig gefa engan veg- inn rétta hugmynd um raunverulegan afkomumismun rnanna, því að mikill hluti af raunverulegum tekjum er að jáfnaði fólginn í ýmiss konar hlunn- indum, sem geta, ef þau eru reiknuð til peninga nurnið mjög miklum hluta af heildartekjunum. Til dæmis er það föst regla, að menn greiða því lægri húsaleigu sem peningalaunin eru lægri. Enski rithöfundurinn Priestley nefnir til dæmis, að hjón með 1 700 rúbína mánaðartekjur greiði 25 eða 30 rúblur á mánuði, að vísu fyrir mjög litla íbúð. Það nær því engri átt, að hæstu raunveruleg laun séu tvítugföld á við hin lægstu í þessari námu; sem Koestler nefnir. Tilgangurinn með launamisimmin- um í Ráðstjórnarríkjunum er sá að hvetja menn til að sérmennta sig, en á því er öllum gefinn kostur. Því full- komnari sérmenntan sem maðurinn h fur, því hærri laun eru honum greidd. Laun sín getur hann þó aldrei notað til annars en að auka lífsþæg- mdi sín. Hann getur aldrei noíað fé sití til að kaupa atvinmitæki og auðg- asiþannig á vinnu annarra manna. í þessu er fólginn höfuðmismunurinn á sóssalismamim og auðvaldsskipulag- inu. Koestler hneykslast á því, að ráðstjórnin ákvað að veita ekkju flugvélafræðingsins Polykarpovs og c'óttur hans 100 000 rúblna viður- kenningu auk áríegs lífeyris, en Poly- karpov var einhver fremsti snillingur Ráðstjórnarríkjanna á sviði verk- fræðinnar. Hér er ekki að ræða um annað en viðurkenningu til handa af- burða-vísindamanni, eins og t. d. þeg- ar vísindamanni eru veitt Nóbelsverð- laun. Það er heldur ekkert eins dæmi, að slík verðlaun séu veitt eftirlifandi ekkju vísindamanns. I Svíþjóð var t. d. ekkju Eriks Karlfeldts veitt Nóbels- verðlaun hans að honum látnum. En slík verðlaun teljast auðvitað ekki til árslauna hlutaðeigandi vísindamanns. 9. Lygin um hjónaskilnaðar- málin Koestler Morgunblaðsspámaður heldur því fram (Lesbók, 675. bls.), að í Ráðstjórnarríkjunum sé hjóna- skilnaður ókleifur öllum nema þeim sérfræðingum, sem allra hæst eru Iaunaðir. Hann viðurkennir það, sem rétt er, að skilnaðarleyfið kosti (sam- kvæmt lögum frá 1936) 500—2000 rúblur, en margfaldar svo Iágmarks- upphæðina með sex, án þess að gera nokkra grein fyrir því, og segir, að skilnaður kosti alls varla minna en 3000 rúblur. Þó að þessi margfald- aða lágmarksupphæð væri rétt, þá munci skilnaður í Ráðstjórnarríkj- unum aldrei kosta meira en svo sem eins og sæmileg jarðarför hér á landi. Eins og kunnugt er, brjót- ast menn í það hér á landi, hversu fá- tækir sem þeir eru, að koma látnum ættingjum sínum í jörðina. -— Þessi jarðarfararskattur, sem ekki er til í Ráðstjórnarríkjunum, er álag á hverjum manni hérlendis, því að eitt sinn skal hver deyja. Þeir eru hins vegar tiltölulega fáir, sem þurfa að skilja. En enginn mun trúa því, að menn geti ekki yfirleitt, ef nauðsyn er mikil, greitt fyrir skilnaðarleyfi nokkurt brot þeirrar upphæðar, sem : ð ’■os’ ”• á íslanr'i uð efna til út- farar. Þegar Koestler var að skrökva þessu um skilnáðarmálin, vildi svo illa til fyrir honum, að hann var bá- inn að gleyma því, sem hann hafði skrökvað nokkrum hlaðsíðum áður í bók sinni, en sú lygin var þveröfag við þessa, því að þá þurfti hann að saima dálítið annað. Á 674. bls. Lesbókar er það haft eftir Koestler, að það hafi verið orðin föst venja, að konur þeirra manna, sem settir höfðu verið í fangelsi (og . þeir voru ekki fáir, eftir því sem Koestler fullyrðir!) hafi flýtt sér til hlutaðeigandi yfirvalda til þess að fá skilnað, svo að þær yrðu ekki gerðar samábyrgar eiginmönnunum: Nú er ekki líklegt, að það hafi aðeins verið hinir hæst Iaunuðu, sem settir voru í fangelsi („hin nýja yfirstétt“, sem Koestler kallar svo), og fyrst þetta var orðin fcst venja, getur hjóna- skilnaður ekki hafa verið eins tor- veldur og Koesfler sagði í seinna skiptið. Annars er þessi saga um sam- ábyrgð fjölskyldunnar, ef maður er fangelsaður, ekkert annað en upp- spuni Koestlers. 10. Lygin um baráttuhvatir RauSa hersíns Koestler segir réttilega (Lesbók, 656. bls.), að framleiðsla Ráðstjórn- arríkjanna á sviði iðnaðar hafi verið iafm’ikil og framleiðsla Þýzkalands árið 1939 og þess vegna hafi að ó- "eyncu ekki verið nein ást: ða til að ætla, að Þjóðverjar raundu sigra Rússa, jafnvel ^ótt ekki væri tekið tillit til aðstoðar Breta og Bandaríkja- manna. Það er auðvelt fyrir aftur- haldið að halda þessu fram nú, er Þjóðverjar eru sigraðir. Staðreynd

x

Ný menning

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ný menning
https://timarit.is/publication/1953

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.