Ný menning - 15.01.1946, Side 13

Ný menning - 15.01.1946, Side 13
N Ý M E N N I N G 13 RICHARD LAUTER3ACH: Skilningur á manngildinu er undirstaðan að sigrum Sovétríkjanna * Eftir Stalíngrad kom Moskva. Síðan ferðalögtil Karkov, Smolensk, Leníngrad, Odessu, Jöltu, Sevasto- po!, Kalínín, Úralsfjalla, Mið-Asíu og Póllands, Alis staðar, þar sem ég kom — í mannlausum borgunum, sem leystar höfðu verið úr lföndum nazistanna, í hinum nýju hraðvax- andi iðnaðarborgum, á vígstöðvun- um, bak við Úralfjöll leitaði ég full- nægjandi svars við spurningunni: Hvers vegna sigruðu Sovjetríkin? Við höfðum gleymt mikilvægu at- riði, þegar við vógum og mátum þjóðfélagþeirra. Til allrar hamingju liöfðu Þjóðverjar einnig gert það. Það var ckkert sérlcga áþreifanlegt. Rússarnir höfðu ekki leikið neitt á okkur. Við höfðum blekkt okkur sjálfa, eða leyft öðrum að blekkja okkur. Við höfðum keypt okkur á- kveðna mynd af Sovétríkjunum, bengt hana upp í hugum okkar og aldrei látið verða af því að endur- skoða hana. Myndin sýndi sovétkerf- ið sem risavaxna ópcrsónulega vél, scm ungaði út vöðvamiklum ívön- um, sterkum en heimskum. Fréttir og frásagnir, bækur og önnur rit- verk staðfestu sannlciksgildi þessar- ar myndar: Einstaklingsframtakið hafði vcrið kæft og bælt niður í Sovjetríkjunum jafnhliða mál- og ritfrelsinu. Þegar Þjóðverjar réðust inn í Sov- jetríkin, spáðu bæði vinir og óvinir þeirra, að þeir myndu sigra Rússa á fáum mánuðum, jafnvel þótt menn byggjust við, að rússneska þjóðin mundi verða hörð í horn að taka, harðger, fórnfús og hugrökk, góðir hermenn og góðir verkamenn. Við álitum hana hugsunarlausa, svipaða nauti, sem þrammar áfram án þess að gcra sér nokkra grein fyrir tilgang- inum. Þessi skoðun kom iíka vel heim við mynd okkar af henni sem vélrænni þjóð, er hefði mótazt af jánghörðu einræði. Það var ekki fyrr en eftir hina geysimiklu sigra Rauða hersins og framleiðsluafrekin að baki víglínunnar, að við gerðum okkur Ijóst, að þessi skoðun á Sovjét- ríkjunum og þjóðum þeirra var löngu úrelt, ef hún hafði nokkru sinni verið sönn. Það hafði ekki verið búizt við því, að Rússar mundu, eins og Bretar og Bandaríkjamenn, geta sýnt mikla fjölhæfni og framtak, þegar að kreppti. Það var búizt viðj að þeir myndu geta tekið við fyrir- skipun um og framkvæmt þær af holl- ustu, en án ímyndunarafls; það var ekki við því búizt, að þeir gætu unn- ið sem einstaklingar, að þeir gætu tekiðá sigábyrgð, ef hennar var kraf- izt af þeim, að þegar nýstárleg vanda- mál yrðu á vegi þeirra, gætu þeir leyst úr þeim — og það svo, að aðrir gerðu ekki betur. Þegar ég hafði gert mér grein fyrir, að hvaða leyti hugmynd mín um Rússana var röng, byrjaði ég að skilia orsökina fyrir sigrum þeirra. S.l. sumar var haldinn dansleikur í Moskvu til heiðurs flugmönnum í rauða flughernum. Ég var á dans- leiknum. Þá mHntist égþess, hvern- ig rússnesku sfiikurnar og piltarnir höfðu dansað foxtrottinn árið 1935. Þá voru þau að læra að dansa; <311 tóku þau sömit sporin samtímis á (Richard Lautcrbach cr ameriskur fréttarilari, er ferðaðisl víðsvegar um Sovjctríkin á árinu 1941, kynnti sér fyrirkomulagið og hafði lal af fjölda fólks. Ilann cr frétlaritari fyrir íhaldstímaritin Life og Time. Hann hefur ritað langa bók um för sina, og hefur allt aðrar fréttir að segja af Rússum en Arthur Koestlcr, rff jasli spámaður Morgun- blaðsins. Iíér fer á eftif stutlur kafli úr bók hans.) sama hátt. Dans þeirra var næstum því vélrænn. Þau töldu upphátt til að fylgjast með hljóðfallinu. Þegar bandarísk ,,pör“ fóru út á gólfið, héldu Rússarnir, að þau dönsuðu ckki rétt, vegna þess að hvert þcirra um sig dansaði á sinn hátt. En í fyrrasumar vjur þctta geh- breytt. LTnga fólkið dansaði nú ekki allt saman eins. Þvert á móti — ekk- ert „par“ dansaði eins. Ég hafði orð á þessu við sovjetflug- tnann. „Það satt,“ sagðl hann. „Fyrst verður að byggja á fjöldagrundvelli. Síðan koma einstaklingseinkennin í 1 jós. Sama gildir í fluginu. Fyrst verð- um við að Iæra að vinna saman. Síð- an getur hver fyrir sig skrifað sitt nafn á himininn. Ég minntist á það, að ég áliti, að þetta einstaklingseðli væri mikilvæg- ur þáttur í lífi Sovjetþjóðanna, sem flestir útlendingar hefðu ekki'gert sér grein fyrir. Flugmaðurinn var á sama máli. „F.n einstaklingseðli er til meðal annarra þjóða,“ sagði liann.

x

Ný menning

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ný menning
https://timarit.is/publication/1953

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.