Ný menning - 15.01.1946, Qupperneq 26

26
NÝ MEN'NING
Skemmtiferðabátur á nýja Moskva-Volgu-skurðinum
höfum Mtið ykkur í sé. Og um-
hyggja okkar fyrir velferð ykkar
náði jafnvel ennþá lengra: Horfið
þið á myndirnar af slökkviliðinu!
Það hefur hjálma, það hefur bíM,
það hefur dælur! Það kemur á
fleygiferð, ef kvikna skyidi í hús-
unum ykkar, og leggur til atlögu \ ið
eldinn þegar í stað. Hverjum skyldi
hafa dottið í hug fyrir þúsund ár-
um, að íslenzku þjóðinni, fátækri og
umkomulausri, ætti eftir að vaxa svo
fiskur um hrygg, að hún hefði efni
á að koma slökkviliði á Mggirnar
hjá sér? Og þið þurfið ekki að efast
um, að slökkviliðið er skilgetið af-
kvæmi Sjálfstæðisflokksins. Það var
stofnað árið 1875, eða rösklega
hálfri öid á undan Sjálfstæðisflokkn-
um.
Loks beinist ljósmyndavél íhalds-
ins að börnunum í höfuðstaðnum,
þeim þegnum, sem ekki hafa ennþá
öðlazt kosningarrétt. Og þá er nú
ekki verið að skera raupið við negl-
ur sér! Sjáið þið leikvellina, þessa
litlu og ómyndarlegu óþrifabletti,
sem við höfum gefið börnunum!
Sjáið þig spýturnar, sem við keypt-
um fyrir útsvörin ykkar, svo að
yngstu þegnarnir gætu skemmt sér
við að vega salt í göturykinu! Sjáið
þið rólurnar! Sjáið þið sandkass-
ana! Sjáið þið drubupollinn, sem
litli snáðinn, fær að ösla í sér til
f.eilsubótar! Hvílík sæla! Hvílík dá-
semd! Hvílík fyrirmynd! Og hrifn
ing íhaldsins yfir afrekunum er svo
skefjalaus, að það má naumast vatni
h.alda. Ritstjóri Morgunblaðsins
upptendrast skyndilega af slíkri
mannúð og elsku, að vel mætti ætla,
að hann teldi sig, föður allra barna
í höfuðstaðnum. Borgarstjóri íhalds-
ins, hann Bjaddi okkar ljúfurinn,
þenur sig allan út af kærleik og nær-
gætni, enda þótt ummál hans hafi
áður verið farið að nálgast landa-
mæri hins skoplega. Og áróðurspilt-
urinn jóhann Hafstein, sem hefur
veizluráp og ölskáladrykkju að aðal-
atvinnu, þar sem hann er tengdur
fínustu fjölskyldum bæjarins og má
helzt ekki fara úr kjólfötunum
nokkra stund, —hann horfir klökkur
á myndirnar af börnunum í Lesbók
Morgunblaðsins og þurrkar sér um
augun með silkivasaklútnum. Öll
íhaldsfylkingin tárfellir af gleði yfir
umbótum sínum í höfuðstaðnum,
þessu sælunnar ríki.
Hörfað til gamalla vígstöðva
En gleðin snerist fljótt i bölv og
formælingar, harmkvæli og flótta.
íhaldið komst strax að raun-um, að
ekki tjóaði að tala við Reykvíkinga
eins og þeir væru fábjánar. Það
hafði gert voveiflega skyssu. Það
hafði farið að rifja upp fortíð sína
og ræða um þau málefni, sem kosn-
ingabaráttan snerist um, ræða um
húsnæði, menningu, heilsuvernd,
atvinnu og almenna hagsæld bæjar-
búa. En árangurinn varð sá, að
myndirnar í Lesbók Morgunblaðs-
ins vöktu bæði aðhlátur og reiði.
Stjórn íhaldsins á höfuðstaðnum
hafði sem sé verið með slíkum en-